رئیس اداره سینما رسانه دفتر تبلیغات اسلامی:
حوزه علمیه طنز حکیمانه را رواج دهد
گروه حوزه‌های علمیه: رئیس اداره سینما رسانه دفتر تبلیغات اسلامی با بیان اینکه باید از نگاه افراط و تفریطی به مقوله هنر به طور کلی و مخصوصا خنده و شادی پرهیز شود، تاکید کرد: حوزه علمیه باید نگاه جدی‌تر علمی و نظام‌مند و محققانه به این مقوله داشته باشد و ترویج خنده حلال و طنز حکیمانه را از درون محیط خود آغاز کند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی بنکدار، رئیس اداره سینما رسانه دفتر تبلیغات اسلامی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) با اشاره به ضرورت حوزه در ورود به بحث شادمانی و طنز حکیمانه گفت: مقوله و بحث شادمانی در فرهنگ دینی و اجتماعی ما ریشه حکیمانه‌ای دارد، ولی خنده و شادی همراه با غفلت در آموزه‌های دینی ما مورد نهی قرار گرفته است.
وی افزود: امروز در دنیای تکنولوژی‌زده و مادی، غفلت انسان از ارزش‌های متعالی انسانی و الهی فراگیر و همگانی شده است و سینما و فیلم نیز ابزار قدرتمندی در دست انسان است تا به وسیله آن اسباب غفلت بیشتر را فراهم کند.
بنکدار تصریح کرد: ما وقتی به متون دینی و حکیمانه خود می‌نگریم، می‌بینیم که شاید مسئله خنده و شادی به عنوان یک اصل مطرح نیست زیرا عالم خلقت بی هدف و عبث آفریده نشده است ولی سرور و بهجت درونی و بشاشیت مسئله کم اهمیتی نیست و حتی در روایات بر پرهیز از عبادت در حالت کسالت تاکید شده است.
بنکدار افزود: در محافل دینی و علمایی و در جبهه و جنگ نیز طنز و خنده جایگاه ویژه‌ای داشت و به هیچ وجه این مقوله باعث غفلت و لهو و لعب و آمیخته با گناه نبود در جبهه شاهد بودیم که بچه‌ها در عین اینکه مجاهدانه در میدان حاضر بودند و به راز و نیاز می‌پرداختند بشاشیت درونی خود را با بیان لطیفه‌های زیبا و در عین حال پسندیده ابراز می‌کردند و موجب شادمانی دیگران نیز می‌شدند.
چهره رحمانی اسلام باید بیشتر ترویج شود
وی اظهار کرد: براساس آموزه‌های دین ما و حتی در آیات قرآن کریم، در معاشرت با مومنان، مزاح و لطیفه‌گویی به معنای حکیمانه جایگاه ویژه دارد ولی متاسفانه در میان حتی متدینین ما آن طور که باید و شاید چهره رحمانی اسلام و این وجه از آن را نشان نمی‌دهیم.
مسئول سینما رسانه دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم عنوان کرد: در دنیای پرتلاطم امروزی و در فضای نادرست رسانه‌ای حاکم برجهان می‌طلبد حوزه علمیه در راستای ترویج این فرهنگ چه در حیطه عمل در میان خودمان و چه در مباحث مربوط به سینما و تلویزیون فعالیت داشته باشد.
لزوم پرداختن علمی به طنز حکیمانه
وی تاکید کرد: در اولین گام باید خود حوزویان بر روی این مسئله مطالعه و تحقیق کنند و آیات و روایات را بررسی و موضوعات مربوط به بهجت و سرور و شادمانی را استخراج و خود به آن عامل باشند تا بتوانیم در سطح وسیعتر جامعه آن را رواج دهیم.
بنکدار تصریح کرد: اگر فضای خنده توام با برخی گناهان مانند غیبت و استهزاء و تهمت و لهو و لعب نباشد فضای بهجت و سرور ایجاد می‌شود که قرآن کریم نیز بر این مسئله تاکید و تکیه کرده و فرموده است از جمله ویژگی بهشتیان این است که در حالی که بر تخت‌های خود تکیه زده‌اند شادمان و خرسند هستند.
عدم نگاه جدی حوزه به مقوله خنده حلال
وی افزود: در حوزه علمیه هیچ وقت این مسئله سرور و خنده به عنوان یک موضوع جدی که سوژه تحقیق و آثار باشد مطرح نشده است البته فضلا و طلابی به صورت خودجوش به این بحث پرداخته و تحقیقاتی هم در این باره صورت گرفته اما در بدنه حوزه نگاه جدی به آن نبوده است.
بنکدار بیان کرد: در فضای رسانه‌ای کشور نیز پرداختن به مسئله خنده و شادی حالت انفعالی دارد یعنی بیشتر برای مقابله با تاثیرات رسانه‌ای دشمنان برنامه‌ای ساخته می‌شود که باید فرهنگسازی عمیق و تحقیقات گسترده‌ای در این باب داشته باشیم و تا فرهنگ غنی خودمان را احیاء نکنیم یعنی در نهاد روحانیت و حوزه علمیه خنده حلال و طنز حکیمانه جا باز نکند راه به جایی نمی‌بریم.
پرهیز از افراط و تفریط در شادی
وی افزود: باید در این مسئله از افراط و تفریط به شدت پرهیز شود متاسفانه گاهی شاهد هستیم که برخی روحانیون و طلاب در یک برنامه رسانه‌ای طوری برای خنده تبلیغ می‌کنند و از آن سخن می‌گویند که گویی هدف است که این نگاه مطابق فرهنگ دینی ما نیست زیرا خنده حلال و خنده‌ای که غفلت‌آور نباشد مورد تایید دین است.
این محقق و کارشناسی هنری گفت: خنده براساس آموزه‌های دینی ما، هدف اصلی و غایی نیست بلکه ابزار و وسیله‌ای برای بهجت درونی برای عبادت بیشتر و خدمت بیشتر به خلق است.
بنکدار تاکید کرد: برخی هم از آن طرف بام می‌افتند و راه تفریط پیش می‌گیرند که هر دو نگاه نادرست است و باید نگاه اعتدالی و به دور از افراط و تفریط از سوی حوزه ترویج و براساس آنچه آقای قرائتی فرمودند مسئله طنز حکیمانه در حوزه جدی‌تر گرفته شود.
وی افزود: امروز در دنیای تکنولوژی‌زده و مادی، غفلت انسان از ارزش‌های متعالی انسانی و الهی فراگیر و همگانی شده است و سینما و فیلم نیز ابزار قدرتمندی در دست انسان است تا به وسیله آن اسباب غفلت بیشتر را فراهم کند.
بنکدار تصریح کرد: ما وقتی به متون دینی و حکیمانه خود می‌نگریم، می‌بینیم که شاید مسئله خنده و شادی به عنوان یک اصل مطرح نیست زیرا عالم خلقت بی هدف و عبث آفریده نشده است ولی سرور و بهجت درونی و بشاشیت مسئله کم اهمیتی نیست و حتی در روایات بر پرهیز از عبادت در حالت کسالت تاکید شده است.
بنکدار افزود: در محافل دینی و علمایی و در جبهه و جنگ نیز طنز و خنده جایگاه ویژه‌ای داشت و به هیچ وجه این مقوله باعث غفلت و لهو و لعب و آمیخته با گناه نبود در جبهه شاهد بودیم که بچه‌ها در عین اینکه مجاهدانه در میدان حاضر بودند و به راز و نیاز می‌پرداختند بشاشیت درونی خود را با بیان لطیفه‌های زیبا و در عین حال پسندیده ابراز می‌کردند و موجب شادمانی دیگران نیز می‌شدند.
چهره رحمانی اسلام باید بیشتر ترویج شود
وی اظهار کرد: براساس آموزه‌های دین ما و حتی در آیات قرآن کریم، در معاشرت با مومنان، مزاح و لطیفه‌گویی به معنای حکیمانه جایگاه ویژه دارد ولی متاسفانه در میان حتی متدینین ما آن طور که باید و شاید چهره رحمانی اسلام و این وجه از آن را نشان نمی‌دهیم.
مسئول سینما رسانه دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم عنوان کرد: در دنیای پرتلاطم امروزی و در فضای نادرست رسانه‌ای حاکم برجهان می‌طلبد حوزه علمیه در راستای ترویج این فرهنگ چه در حیطه عمل در میان خودمان و چه در مباحث مربوط به سینما و تلویزیون فعالیت داشته باشد.
لزوم پرداختن علمی به طنز حکیمانه
وی تاکید کرد: در اولین گام باید خود حوزویان بر روی این مسئله مطالعه و تحقیق کنند و آیات و روایات را بررسی و موضوعات مربوط به بهجت و سرور و شادمانی را استخراج و خود به آن عامل باشند تا بتوانیم در سطح وسیعتر جامعه آن را رواج دهیم.
بنکدار تصریح کرد: اگر فضای خنده توام با برخی گناهان مانند غیبت و استهزاء و تهمت و لهو و لعب نباشد فضای بهجت و سرور ایجاد می‌شود که قرآن کریم نیز بر این مسئله تاکید و تکیه کرده و فرموده است از جمله ویژگی بهشتیان این است که در حالی که بر تخت‌های خود تکیه زده‌اند شادمان و خرسند هستند.
عدم نگاه جدی حوزه به مقوله خنده حلال
وی افزود: در حوزه علمیه هیچ وقت این مسئله سرور و خنده به عنوان یک موضوع جدی که سوژه تحقیق و آثار باشد مطرح نشده است البته فضلا و طلابی به صورت خودجوش به این بحث پرداخته و تحقیقاتی هم در این باره صورت گرفته اما در بدنه حوزه نگاه جدی به آن نبوده است.
بنکدار بیان کرد: در فضای رسانه‌ای کشور نیز پرداختن به مسئله خنده و شادی حالت انفعالی دارد یعنی بیشتر برای مقابله با تاثیرات رسانه‌ای دشمنان برنامه‌ای ساخته می‌شود که باید فرهنگسازی عمیق و تحقیقات گسترده‌ای در این باب داشته باشیم و تا فرهنگ غنی خودمان را احیاء نکنیم یعنی در نهاد روحانیت و حوزه علمیه خنده حلال و طنز حکیمانه جا باز نکند راه به جایی نمی‌بریم.
پرهیز از افراط و تفریط در شادی
وی افزود: باید در این مسئله از افراط و تفریط به شدت پرهیز شود متاسفانه گاهی شاهد هستیم که برخی روحانیون و طلاب در یک برنامه رسانه‌ای طوری برای خنده تبلیغ می‌کنند و از آن سخن می‌گویند که گویی هدف است که این نگاه مطابق فرهنگ دینی ما نیست زیرا خنده حلال و خنده‌ای که غفلت‌آور نباشد مورد تایید دین است.
این محقق و کارشناسی هنری گفت: خنده براساس آموزه‌های دینی ما، هدف اصلی و غایی نیست بلکه ابزار و وسیله‌ای برای بهجت درونی برای عبادت بیشتر و خدمت بیشتر به خلق است.
بنکدار تاکید کرد: برخی هم از آن طرف بام می‌افتند و راه تفریط پیش می‌گیرند که هر دو نگاه نادرست است و باید نگاه اعتدالی و به دور از افراط و تفریط از سوی حوزه ترویج و براساس آنچه آقای قرائتی فرمودند مسئله طنز حکیمانه در حوزه جدی‌تر گرفته شود.
