سیدمسعود اطیابی، نویسنده و کارگردان سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: کوتاهی دوره مسئولیت وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی شاید در نگاه نخست چنین به نظر آید که مجال مناسبی را برای او و همکارانش بهوجود نخواهد آورد که به اصلاح امور جاری و برخی ناهنجاریهای حوزه تحت مسئولیتش پرداخته و رسیدگی کند.
وی ادامه داد: به نظرم حتی این فرصت کوتاه نیز میتواند به شرط استفاده درست از تمام لحظات و موقعیتهایش، زمینهای را فراهم آورد که در آن شاهد تعالی فرهنگی و هنری در همه رشتهها باشیم؛ مضافاً بر اینکه شاید به دلیل اهمال مدیریتی و بروز برخی از کمبودها، رسیدن به نتایج سریع و بدون فوت وقت در این مدت کوتاه، مورد مطالبه اهالی و جامعه فرهنگی و هنری باشد و تا اندازهای رفع سلب اعتماد از ایشان کند.
اطیابی تصریح کرد: اتفاقاً زمانی که این تصور بهوجود آید که مثلاً فلان وزیر یک فرصت مبسوط چندساله در اختیار دارد که بتواند با اتکا به آن جریان تدریجی اصلاح امور را به راه بیاندازد، تجربه ثابت کرده است که این حرکت کند در عرصه مدیریت بهویژه مدیریت فرهنگی و هنری، زمینه را برای رخنه برخی مظاهر نادرست در این عرصه فراهم خواهد کرد و حال که وزیر جدید فرصت کوتاهی در اختیار دارد به نظر میرسد که در یک اقدام جهادی و نفسگیر میتواند اوضاع موجود را تا اندازهای مساعد و زمینه را برای شکوفایی فرهنگی و هنری در جامعه فراهم آورد.
نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «خاک و مرجان» در ادامه گفت: برای تحقق این منظور و با توجه به فرصت کمی که پیش روی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است لذا شایسته این است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بدون واسطه با بدنه اصلی جامعه فرهنگی و هنری در هر رشته و شاخهای گفتوگو و رایزنی کند و منتظر ارائه گزارشی که معمولاً از آن تعبیر از گزارش کارشناسی میشود اما ممکن است بنا به ملاحظاتی، دخل و تصرفی در آنها صورت گیرد نباشد.
تهیهکننده فیلم سینمایی «عروس حلبچه» افزود: واقعیت موجود در عرصه حرفهای فعالیتهای فرهنگی و هنری آن چیزی است که مثلاً اهالی سینما به آن به واسطه مواجهه با مشکلات و موانع بر سر راه تولید یک فیلم سینمایی با آن دست به گریبان هستند و برای رسیدن به یک راه علاج مفید و مؤثر باید به دنبال واقعیات و مستندات بود.
وی در پاسخ به این پرسش ایکنا که وضعیت سینمای قرآنی را در شرایط فعلی چگونه ارزیابی میکند، گفت: تمام آنچه که به آن به شکل خلاصه اشاره کردم در روند تولیدات سینمای قرآنی نیز مصداق دارد و در وهله نخست موضوع فیلم و اینکه قرآنی باشد و یا غیر آن، موجب نمیشود که تولید فیلمی در اولویت باشد و یا نباشد.
اطیابی در پایان تأکید کرد: تصورم این است که باید حوزه فیلمهای قرآنی را از بستر روایت تاریخی آنها خارج کنیم و به مواردی ملموس و عینیتر این موضوع در مسائلی که جامعه امروز مبتلا به آن هستند، اشاره کنیم؛ چنین رویکردی قطعاً میتواند در قالب هر ژانری در سینما مورد توجه قرار گیرد و باید دید متناسب با شرایط و فضای حاکم در هر مقطع زمانی، اقبال عمومی با چه ژانری است و به این واسطه مسائل مطرح شود و اتفاقاً با رجوع به قرآن به دنبال راهحل مؤثر و مناسب نیز باشیم.
امیرسجاد دبیریان