داستان‌های دینی باید قالب خود را پیدا کند

منیژه آرمین،‌ نویسنده،‌ روانشناس و مجسمه‌ساز در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، درباره حساسیت‌هایی که در حوزه ادبیات دینی وجود دارد عنوان کرد: پرداختن به موضوعات دینی در قالب داستان دقت نظر بالایی نیاز دارد و شهامت و جرئت می‌طلبد.

وی با بیان این مطلب افزود: نویسنده‌ای که درصدد است در حوزه ادبیات داستانی دینی به نگارش بپردازد،‌ باید بیش از گذشته به تحلیل در این باره بپردازد تا بتواند اثر مطلوبی را به نگارش درآورد.

آرمین در ادامه این مطلب گفت: البته باید این نکته را یادآوری کرد که ادبیات داستانی ایرانیان هیچ‌گاه حتی در دوره پیش از انقلاب،‌ عاری از باورهای دینی مردم نبوده و مملو از مسائل دینی و اخلاقی بوده و پس از انقلاب این رویه رشد بیشتری پیدا کرده است.

این نویسنده در بخش دیگری از سخنانش،‌ از سختی‌های نگارش داستان دینی یاد کرد و افزود: سختی کار به این دلیل است که داستان‌های دینی باید قالب خود را پیدا کند. اگر چنین رویکردی اتفاق بیفتد،‌ باید منتظر خبرهای خوبی باشیم.

خالق «بوی خاک» ادامه داد: ناشرانی بوده‌اند که آثار خوبی را تولید و منتشر کرده‌اند، ولی رمان و داستان اصولاً به نوعی با نسبیت سروکار دارد؛ در حالی که پرداختن به شخصیت‌های مقدس مطلق‌گراست.

وی با اشاره به اینکه مطلق بودن شخصیت‌ها کار را تا حدودی سخت می‌کند، گفت: ما با کارهای موفقی در طول سال‌های گذشته روبرو بوده‌ایم. در داستان شاید بتوان از افراد معمولی استفاده کرد و آثار دلنشین‌تر،‌ داستانی‌تر و همان چیزی می‌شود که انتظارش می‌رود.

نویسنده «ای کاش گل سرخ نبود» عنوان کرد: اتفاقات مطلوبی در سال‌های گذشته در حوزه ادبیات داستانی روی داده است که در حوزه داستان هم این موضوع قابل مشاهده است. در آینده شاهد ژانری خواهیم بود که این ژانر رویکردهای خوبی را خواهد داشت.

وی در این باره که ژانر داستان دینی باید قالب خود را بیابد، افزود: مسئله نسبیت در قالب‌هایی که درباره داستان و رمان داریم،‌ مطرح است؛ در حالی که در داستان‌های دینی نوعی مطلق بودن را پیش رو داریم که دست و پای نویسنده را می‌بندد.

آرمین در ادامه این مطلب توضیح داد: اگر این رویکرد در بستری قرار گیرد که در باور افراد عادی روبرو با همین نکات و چالش‌ها که نکات منفی و مثبت دارد، گنجانده شود، قطعاً اثرگذاری بیشتری خواهد داشت.