در قالب کتاب منتشر شد؛
شرح حال مسلمانان هند از زبان یک روزنامه‌نگار + عکس
گروه بین‌الملل: سعید نقوی، روزنامه‌نگار پیشکسوت هند در کتاب جدید خود با عنوان «وجودی دیگر» چگونگی احوال مسلمانان کشورش و سیاست‌های هندوستان را روایت کرده است.
سعید نقوی در سال 1940 متولد شد. پس از گذراندن دوران آموزش مقدماتی به دانشکده‌ای در لکهنو رفت و سپس در رشته «امور بین‌الملل» در دانشگاه «پرینستون» آمریکا ادامه تحصیل داد. پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، به رشته خبرنگاری علاقمند شد و برای تحصیلات در این رشته به مدرسه‌ای زیر نظر دانشگاه «کاردیف» انگلستان رفت و موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از این دانشگاه شد.
نقوی پس از بازگشت به هند در سال 1977 به عنوان ویراستار در روزنامه «ایندین اکسپرس» شهر «مدرس» کار خود را آغاز کرد و در سال 1984 به روزنامه ایندین اکسپرس دهلی پیوست.
سعید نقوی؛ تحلیلگر و مصاحبه‌کننده‌ای موفق
سعید نقوی نه تنها به عنوان یک روزنامه‌نگار پیشکسوت در هند مطرح است؛ بلکه مفسر و مصاحبه‌کننده موفق تلویزیون این کشور با رهبران و چهره‌های سرشناس داخل و خارج از هند نیز هست. همچنین در بسیاری از روزنامه‌ها و مجلات مطرح جهان همچون گاردین، واشنگتن پست، ساندی تایمز، ایندین اکسپرس و مجله «اوت لوک» مقالات و تحلیل‌هایی به قلم وی انتشار یافته است.
سعید نقوی
«وجودی دیگر»؛ داستان خیانتی آمیخته با نوستالژی
سعید نقوی در کتاب جدید خود چگونگی احوال مسلمانان در هند را توصیف می‌کند. این کتاب داستان خیانتی آمیخته با نوستالژی در گذشته است. منظور از خیانت موافقت برخی با ساخت معبد به جای مسجد بابری در هند است، خشم و عصبانیت نویسنده از این موضوع در کتاب به وضوح دیده می‌شود. زمان این خشم، درماندگی و ناامیدی او به سال 1989 و محل معبد شیوا در شهر آیودیا (که مسجد بابر در آن واقع شده بود) باز می‌گردد. زمانی که از سراسر هند به شکل نمادین آجرهایی به این تپه فرستاده می‌شد تا معبد جدید رام در آنجا ساخته شود. در این بین راجیو گاندی(ششمین نخست‌وزیر هندوستان) وزیر خود «بوتا سینک» را برای شرکت در این حرکت نمادین به آنجا فرستاد.
این کتاب داستانی از زبان یک روزنامه‌نگار است، شرح حال مسلمانان و سیاست‌های هندوستان را بازگو می‌کند. حکایتی تلخ با شک و شبهه‌ای بسیار مهم. او می‌خواهد که ابهامات گذشته را فراموش و آن‌را به امید برای داشتن فردایی بهتر تبدیل کند.
نثر این کتاب روان است. نقوی در آن حکایت افراد را با جماعت‌هایشان و سیاست‌های هندوستان و دنیا به هم می‌تند تا حکایتی جذاب را به رشته تحریر درآورد.
تغییر مذهب هندوها به اسلام
در یکی از فصل‌های این کتاب به جنجال سال 1981 در روستای «میناکشیپورام» و تغییر مذهب هندوها به اسلام پرداخته شده است که مشتمل بر گزارشات نقوی در روزنامه ایندین اکسپرس است.
البته در این رویداد جنجال برانگیز حدود 800 نفر از هندوهای دالیت (که در نظام طبقاتی آیین هندو، غیرقابل لمس یا نجس خوانده می‌شوند) در روستایی در تامیل نادو در اعتراض به تبعیض طبقاتی در هند به اسلام گرویدند.
فصل پنجم شرح تخریب مسجد بابری و متعاقب آن ترور عاطفی مسلمانان بود، به طوری که برخی از آنها نام خود را هم از سر در خانه‌هایشان در آوردند.
نویسنده این کتاب به قتل عام بیش از 200 هزار مسلمان در جامو در اکتبر سال 1947 اشاره می‌کند که تشکیلات داوطلبان ملی هند (آر اس اس) در وقوع آن نقش مهمی داشت و «پاتل» که در آن زمان معاون نخست‌وزیر بود با بی مبالاتی آن‌را نادیده گرفت.
الهام‌گرفتن صوفیسم و مسلمانان مترقی از شیعیان
علاوه بر آن، سعید نقوی در این کتاب به صورت غیر مستقیم اعلام می‌کند که صوفیسم و مسلمانان مترقی از ایرانیان و در حقیقت از شیعیان الهام گرفته‌اند.
نقوی همچنین در کتاب خود جماعت علمای هند، جماعت تبلیغی، اهل حدیث و همه سازمان‌های اهل سنت را که بیرون از حیطه وظیفه‌شان فعالیت می‌کنند، شبه نظامی معرفی می‌کند.
مطالب مرتبط
