عباسعلی منصوری آرانی، نماینده سابق مجلس و فرمانده سابق دافوس، در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره نقش مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی در دوران دفاع مقدس و نوع مدیریت ایشان، گفت: دفاع مقدس یک مقطع بسیار حساس در تاریخ انقلاب اسلامی است. در این مقطع به دلیل شرایط خاص دوران ابتدایی انقلاب، ارتش بعث به کمک آمریکا، انگلیس، کشورهای منطقه و ... به کشورمان حمله کرد و در شرایطی که هنوز در شرایط ساماندهی و سازماندهی پس از پیروزی انقلاب بودیم با ارتش متجاوز صدام وارد نبرد شدیم.
نقش آیتالله هاشمی در دفاع مقدس در قامت یک فرمانده وحدتآفرین
وی ادامه داد: در آن دوران ارتش در حال بازسازی خود و تطبیق با چارچوبهای نظام اسلامی بود لذا بدیهی بود که این حمله تأثیرات خاصی را بر کشور بگذارد و در این وضعیت سپاه و بسیج با سازماندهی خاص خودشان به یاری ارتش آمدند.
منصوری اظهار کرد: این دو نیرو(ارتش و سپاه) به یک فرماندهی مشترک احتیاج داشتند تا برنامهها و دیدگاههایشان ذیل این فرماندهی مشترک به هم نزدیک شده و به شکل واحد و یکپارچه درآید.
این نماینده سابق مجلس با بیان اینکه حضور آیتالله هاشمی رفسنجانی به عنوان فرمانده کل قوا در آن شرایط بسیار مغتنم بود، گفت: طرحهای نظامی دارای یک اصولی است که نه اصل از همه مهمتر است و یکی از مهمترین این اصول نهگانه، وحدت فرماندهی است. در دوران دفاع مقدس نیز این وحدت فرماندهی باید به گونهای شکل میگرفت که هم ارتش و هم سپاه پذیرای آن فرمانده باشند.
وی تأکید کرد: وقتی قرار است عملیاتهای نظامی انجام شود مقبولیت و مشروعیت دو بال یک فرمانده هستند تا مجموعه زیر دست وی بپذیرد که به استناد آن، دستورات فرمانده را عملیاتی کند.
منصوری عنوان کرد: در آن شرایط حساس، شخصیتهایی که میتوانستند این وحدت را ایجاد کنند آیتالله خامنهای و آیتالله هاشمی رفسنجانی بودند. در آن زمان آیتالله خامنهای از سوی امام خمینی(ره) عضو شورای عالی دفاع بودند و آیتالله هاشمی رفسنجانی نیز با فرمان امام فرماندهی جنگ را تا پایان دفاع مقدس برعهده داشتند.
هوش سرشار و اعتماد امام(ره)؛ دو مؤلفه موفقیت آیتالله هاشمی در فرماندهی جنگوی با اشاره به اینکه این وحدت فرماندهی موجب هماهنگی ارتش و سپاه در مقاطع مختلفی از جمله عملیات خیبر، فاو و ... گردید، گفت: نقش آیتالله هاشمی در ایجاد این هماهنگیها بینظیر بود، زیرا در آن شرایط وجود اختلافات در نوع تاکتیکها، عملیاتها و تکنیکهایی که ارتش و سپاه براساس آموزهها و تجاربشان اتخاذ میکردند طبیعی بود و آیتالله هاشمی به خوبی این نقش هماهنگکننده را ایفا کردند.
فرمانده سابق دافوس اظهار کرد: من در یکی از عملیاتها در کنار ایشان شاهد اقدامات و نحوه مدیریتشان بودم و میتوان گفت آیتالله هاشمی علیرغم اینکه آموزشهای نظامی را ندیده بودند به علت هوش سرشار و اعتماد حضرت امام(ره) به ایشان و اطلاع ارتش و سپاه از این اعتماد، توانستند به خوبی از عهده این مسئولیت برآیند و تا زمان پذیرش قطعنامه در جای جای این عملیاتها نقش مؤثر خود را ایفا کنند.
انس با قرآن دلیل تأکید آیتالله هاشمی به مسئله وحدت در جامعه بودمنصوری آرانی درباره نوع مدیریت آیتالله هاشمی در دوران پس از جنگ و نگاه فراجناحی و وحدتبخش ایشان در بهرهبرداری از ظرفیت تمام نیروهای انقلاب از جناحهای مختلف گفت: به عقیده من این نوع نگاه و مدیریت آیتالله هاشمی به دلیل انس ایشان با قرآن بود. آموزههای قرآن آن چنان در ایشان نهادینه شده بود که با تمام پوست و رگ و خونشان به کلام الهی اعتقاد پیدا کرده بودند.
این کارشناس مسائل سیاسی یادآور شد: توجه آیتالله هاشمی به مسئله وحدت در جامعه و استفاده از همه ظرفیتها و کار با افراد از جناحها و جریانهای مختلف در خط انقلاب نیز ریشه در تأکیدات فراوان قرآن بر مسئله وحدت مؤمنین و مبارزه با منافقین و مشرکین و استکبار جهانی دارد.
وحدت در عین کثرت؛ حاصل نگاه مدیریتی رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظاموی افزود: آیتالله هاشمی با تبدیل آموزههای قرآنی به اصول عملیاتی در زندگی سیاسی و اجتماعی خود توانسته بودند به شخصیتی فراجناحی در نظام جمهوری اسلامی تبدیل شوند؛ آیتالله هاشمی در واقع خیمهای را برپا کرده بودند که در زیر آن جناحهای مختلف با دیدگاههای متفاوت نظرات خود را در حوزههای فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ارائه میدادند.
منصوری ابراز کرد: ایشان از طریق این تضارب آرا و کارآمد شدن نظرات و همسوشدن آنها، زمینه ارتقاء آن نظرات و به تبع آن ارتقاء انقلاب اسلامی و نظام به سمت پیشرفت و توسعه را فراهم میساختند و این کار بسیار مهمی بود که به دلیل اعتقاد به آموزههای قرآنی و عجین شدن با آنها توانستند انجام دهند. به همین دلیل بود که افراد از جناحهای مختلف اعم از اصولگرا و اصلاحطلب در کنار ایشان میتوانستند کار کنند و یک وحدت در عین کثرت را ایجاد کرده بودند.