آیت‌الله‌العظمی جوادی آملی:
علم بدون توحید از نگاه قرآن، جهل است
گروه حوزه‌های علمیه: مفسر قرآن کریم تاکید کرد: اگر علم ابزار خشیت الهی نباشد، از دید قرآن جهل است، لذا هر چیزی که به توحید و خدا ختم نشود، جهل است و جهل هم با عقل درگیر است، لذا اگر عقل حاکم نباشد جهل بر انسان مسلط می‌شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) آیت‌الله‌العظمی عبدالله جوادی‌آملی امروز 24 اسفند ماه در جلسه تفسیر در مسجد اعظم قم گفت: کیفیت معراج و آغاز حرکت و اقتدای انبیاء در نماز به پیامبر(ص) که در سوره اسراء به آن اشاره شده، در برخی روایات آمده است.
وی با بیان اینکه معراج تا جایی که بحث حضور بدن پیامبر مطرح است، مسایل مادی مانند رفتن با براق نیز مطرح است، افزود: در جایی که مسایل معرفتی است مانند «مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى»(11 نجم) براق حضور ندارد؛ بنابراین در بخش‌های مربوط به جسم حضرت، براق و امثال وی حضور دارند، ولی مباحث معرفتی بدنی نیست.
آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: در جریان معراج، از اول فرمود خدا پیامبر را بالا برد، ولی در مورد موسی نفرمود خدا او را برد، بلکه دارد که آمده است یعنی ابتدا مقداری راه را رفته تا جذبه الهی نصیبشان شود.
این مفسر قرآن اظهار کرد: معراج تا جایی که مربوط به بدن و رفتن و ... بود این رفتن با براق صورت گرفته است ولی وحی، مطالب بدنی نیست که جایی برای سؤال در مورد براق و بدن مطرح شود. البته آسمان معراج، آسمان ظاهری نیست و در آن روی کفار بسته است وگرنه الان کفار در آسمان ظاهری ترمینال درست کرد‌ه‌اند.
صاحب تفسیر تسنیم عنوان کرد: فرشتگان چند دسته هستند؛ بخشی مظهر رحمت رحمانیه و بخشی مظهر رحمت رحیمیه هستند و برخی نیز استغفار برای مومنان دارند؛ البته فرشتگانی نیز هستند که برای همه اهل زمین استغفار می‌کنند که این استغفار رحمت رحمانیه است وگرنه استغفار برای بهشت و ... برای رحمت رحیمیه و مخصوص مومنان است.
آیت‌الله جوادی آملی گفت: انسان یا باید خود را در حضور خدا بداند ولی اگر کسی شاهد نبود غائب می‌شود که حداقل باید ذاکر باشد و اگر این طور هم نبود تبدیل به کسی می‌شود که غائب غافل است.
وی تاکید کرد: اگر علم ابزار خشیت الهی نباشد از دید قرآن جهل است، لذا هر چیزی که به توحید و خدا ختم نشود جهل است و جهل هم با عقل درگیر است، لذا اگر عقل حاکم نباشد جهل بر انسان مسلط می‌شود.
آیت‌الله جوادی آملی تصریح کرد: کار عقل دعوت انسان به عبادت خدا و رساندن انسان به بهشت است و ممکن است کسی عالم نباشد ولی اهل بهشت شود و بر عکس کسی باشد که عالم است ولی به بهشت نرود.
وی در بخش دیگری از سخنانش ادامه داد: خداوند بدون توبه نیز گناهان صغیره را می بخشد ولی با توبه گناهان کبیره را هم می‌بخشد و با این همه رحمت و رحمانیت الهی کسی جهنم برود مایه بدبختی و تعجب است لذا امام سجاد فرمود من تعجب می‌کنم و وای به حال کسی که با این همه رحمت الهی جهنم برود زیرا هر ثوابی ده پاداش دارد و هر گناهی یک عقاب و این مفسر با اشاره به وصیت امام حسین(ع) به فرزندش گفت: آخرین وصیت امام حسین(ع) به امام سجاد(ع) این بود که ظلم همیشه بد است ولی ظلم به کسی که هیچ پناهی جز خدا ندارد بسیار بدتر زیرا اگر اشک این فرد ریخت فقط خدا را می‌طلبد و آه مظلوم عواقب خطرناکی دارد.
