توهم خرافی ایام در تعالیم امام هادی(ع) مردود بود
کانون خبرنگاران نبأ: حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسین خادمیان گفت: در تعالیم امام هادی(ع)، توهم خرافی نحس بودن روزها، مردود اعلام شده است؛ امسال که روز ۱۳ فروردین به نوعی تقارن با شهادت حضرت پیدا کرده است؛ شیعیان بیاموزند روز ۱۳ نحس نیست.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسین خادمیان، استاد حوزه و دانشگاه و چهره ماندگار تبلیغ به مناسبت شهادت امام هادی(ع) یادداشتی را در اختیار کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، گذاشت.
متن یادداشت به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و تسلیت
در سایه سار سیره ربانی حضرت امام هادی علیه السلام موارد ذیل مرقوم می‌گردد:
۱.بر خلاف ثبت مرحوم شیخ مفید رضوان الله، که قائل به عدم شهادت امام هادی علیه السلام است؛ طبق روایت صحیح " ما منا و هو مقتول او مسموم" و ثبت صحیح و مستند غالب محدثین و مورخین متقدم و متاخر ،آن حضرت توسط " معتمد" و یا " معتز" لعنت‌الله علیهما مسموم و به شهادت رسیدند.
۲. در تعالیم امام هادی علیه‌السلام ؛ توهم خرافی نحس بودن روزها، مردود اعلام شده است.
«حسن بن مسعود» می‌گوید: روزی انگشتم زخم برداشت و با مرکبْ سواری بر خورد کردم و شانه ام آسیب دید و پس از آن لباس هایم پاره گشت.
خدمت امام هادی علیه السلام ، رسیدم، گفتم: چه روز شوم و نحسی است! حضرت، ناراحت شد و فرمود: «ای حسن! روزها را چه گناهی است که چون به نتیجه کار خویش می رسید، آن را نحس می پندارید؟ به راه خطا مرو و روزها را مؤثر در احکام الهی مپندار و نقشی بر عهده آنها مگذار!».
امسال که روز ۱۳ فروردین به نوعی تقارن با شهادت حضرت پیدا کرده است ؛ شیعیان بیاموزند : روز ۱۳ نحس نیست.
۳.حضرت به تمام زبان های رایج مانند: زبان ایرانیان، اسلاوها، هندیان و نبطیان و ... مسلط بودند.
۴. امام هادی رابطه بسیار نزدیکی با ایرانیان داشتند؛ شخصیت های مطرحی از شهرهای قم ، کاشان ، قزوین ، همدان و ... در محضر حضرت شرف تتلمذ پیدا کردند.
محمد بن علی کاشانی ؛ ابراهیم بن شیبه کاشانی ؛ بشر بن بشار نیشابوری، فتح بن یزید جرجانی، احمد بن اسحاق رازی، حسین بن سعید اهوازی، حمدان بن اسحاق خراسانی و علی بن ابراهیم طالقانی و... از آن جمله هستند.
۵. جامع ترین متن معرفت توحید ، نبوت ، امامت ، معاد ، معارف و معالم دینی در قالب لسان زیارت ؛توسط آن حضرت تعلیم شد که به زیارت جامعه کبیره مشهور است .
زیارت غدیر ؛ تعلیم شگرف دیگری از آن حضرت است .
۶.نقش انگشتر حضرت ابوالحسن ثالث، امام هادی علیه‌السلام :«حِفظُ العُهُود مِن أَخلاقِ المَعبُود» " رعایت عهدها از اخلاق خداوندی است" ؛ بوده است.
۷. عظمت و عدالت خدای سبحان را به گونه ای تبیین و تعلیم می فرمود که سنگدل ترین انسان ها بلافاصله مجذوب توحید می‌شدند.
«بُرَیحه عباسی» امام جماعت مکه و مدینه، از امام هادی علیه السلام نزد متوکل، بدگویی کرد.
متوکل امام علیه السلام را از مدینه به سامرا تبعید نمود.
بریحه با گستاخی تمام، به امام گفت: عامل تبعید من بودم، اگر نزد متوکل از من شکایت کنی، به اموالت در مدینه آسیب رسانده و دوستدارانت را می کشم...».
امام فرمود: «نزدیک ترین راه برای شکایت از تو این بود که شب گذشته شکایتت را نزد خدا بردم و چنین شکایتی را نزد غیر او از بندگانش نخواهم برد».
بریحه به وحشت افتاد و از امام تقاضای بخشش کرد؛امام علیه السلام سریعا وی را بخشیدند.
۸. متوکل برای اذیت کردن امام علیه السلام دستور می داد در برابر آن حضرت در منزلش قبری حفر کنند و اعلام نمایند که قرار است ؛ حضرت را در آن دفن کنند .البته طبق پیش بینی امام هادی علیه السلام؛ متوکل و سعید حاجب ؛ خیلی سریع به درک واصل شدند .
۹. در تبیین دنیا و آخرت فرمودند : «النّاسُ فِى الدُّنْيا بِالاْمْوالِ وَ فِى الاَّخِرَةِ بِالاْعْمالِ؛ مردم در دنيا به وسيله ثروت شهرت مى يابند ولى در آخرت به وسيله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد».
۱۰. چنان طهارت و قداست حضرت مشهود بود که وقتی متوکل بیمار شد ؛ مادرآن ملعون نذر امام کرد تا متوکل شفاء پیدا کند و پس از شفای متوکل؛ به نذر خود عمل کرد.
۱۱. امام هادی علیه السلام به شخصی پول داد تا به کربلا رفته و در حرم امام حسین علیه السلام برای حضرت دعا کند و فرمود یکی از بقاعی که خداوند استماع دعا در آن را دوست دارد حرم حسینی علیه السلام است .
۱۲.در روز تشییع پیکر مطهر آن امام هادی، امام عسکری علیهما السلام گریبان چاک نمود؛ وقتی "ابو عون" به حضرت طی نامه ای اعتراض کرد؛ امام پاسخی دادند که یکی از اضلاع مفهومی آن ؛ این است: کسانی که در شهادت امام هادی علیه السلام غمگین و محزون نیستند از عقل و فهم محروم هستند فتامل .
امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: «ای نادان! تو چه می‌فهمی؟ بدان که موسی علیه‌السلام در عزای برادرش هارون گریبان چاک کرد.
خَرَجَ أَبُو مُحَمَّدٍ علیه السلام فِی جَنَازَةِ أَبِی الْحَسَنِ علیه السلام وَ قَمِیصُهُ مَشْقُوقٌ فَکَتَبَ إِلَیْهِ أَبُو عَوْنٍ الْأَبْرَشُ قَرَابَهُ نَجَاحِ بْنِ سَلَمَهَ مَنْ رَأَیْتَ أَوْ بَلَغَکَ مِنَ الْأَئِمَّهِ شَقَّ ثَوْبَهُ فِی مِثْلِ هَذَا فَکَتَبَ إِلَیْهِ أَبُو مُحَمَّدٍ ع یَا أَحْمَقُ وَ مَا یُدْرِیکَ مَا هَذَا قَدْ شَقَّ مُوسَى عَلَى هَارُونَ.
والله المستعان
سید حسین خادمیان
متن یادداشت به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و تسلیت
در سایه سار سیره ربانی حضرت امام هادی علیه السلام موارد ذیل مرقوم می‌گردد:
۱.بر خلاف ثبت مرحوم شیخ مفید رضوان الله، که قائل به عدم شهادت امام هادی علیه السلام است؛ طبق روایت صحیح " ما منا و هو مقتول او مسموم" و ثبت صحیح و مستند غالب محدثین و مورخین متقدم و متاخر ،آن حضرت توسط " معتمد" و یا " معتز" لعنت‌الله علیهما مسموم و به شهادت رسیدند.
۲. در تعالیم امام هادی علیه‌السلام ؛ توهم خرافی نحس بودن روزها، مردود اعلام شده است.
«حسن بن مسعود» می‌گوید: روزی انگشتم زخم برداشت و با مرکبْ سواری بر خورد کردم و شانه ام آسیب دید و پس از آن لباس هایم پاره گشت.
خدمت امام هادی علیه السلام ، رسیدم، گفتم: چه روز شوم و نحسی است! حضرت، ناراحت شد و فرمود: «ای حسن! روزها را چه گناهی است که چون به نتیجه کار خویش می رسید، آن را نحس می پندارید؟ به راه خطا مرو و روزها را مؤثر در احکام الهی مپندار و نقشی بر عهده آنها مگذار!».
امسال که روز ۱۳ فروردین به نوعی تقارن با شهادت حضرت پیدا کرده است ؛ شیعیان بیاموزند : روز ۱۳ نحس نیست.
۳.حضرت به تمام زبان های رایج مانند: زبان ایرانیان، اسلاوها، هندیان و نبطیان و ... مسلط بودند.
۴. امام هادی رابطه بسیار نزدیکی با ایرانیان داشتند؛ شخصیت های مطرحی از شهرهای قم ، کاشان ، قزوین ، همدان و ... در محضر حضرت شرف تتلمذ پیدا کردند.
محمد بن علی کاشانی ؛ ابراهیم بن شیبه کاشانی ؛ بشر بن بشار نیشابوری، فتح بن یزید جرجانی، احمد بن اسحاق رازی، حسین بن سعید اهوازی، حمدان بن اسحاق خراسانی و علی بن ابراهیم طالقانی و... از آن جمله هستند.
۵. جامع ترین متن معرفت توحید ، نبوت ، امامت ، معاد ، معارف و معالم دینی در قالب لسان زیارت ؛توسط آن حضرت تعلیم شد که به زیارت جامعه کبیره مشهور است .
زیارت غدیر ؛ تعلیم شگرف دیگری از آن حضرت است .
۶.نقش انگشتر حضرت ابوالحسن ثالث، امام هادی علیه‌السلام :«حِفظُ العُهُود مِن أَخلاقِ المَعبُود» " رعایت عهدها از اخلاق خداوندی است" ؛ بوده است.
۷. عظمت و عدالت خدای سبحان را به گونه ای تبیین و تعلیم می فرمود که سنگدل ترین انسان ها بلافاصله مجذوب توحید می‌شدند.
«بُرَیحه عباسی» امام جماعت مکه و مدینه، از امام هادی علیه السلام نزد متوکل، بدگویی کرد.
متوکل امام علیه السلام را از مدینه به سامرا تبعید نمود.
بریحه با گستاخی تمام، به امام گفت: عامل تبعید من بودم، اگر نزد متوکل از من شکایت کنی، به اموالت در مدینه آسیب رسانده و دوستدارانت را می کشم...».
امام فرمود: «نزدیک ترین راه برای شکایت از تو این بود که شب گذشته شکایتت را نزد خدا بردم و چنین شکایتی را نزد غیر او از بندگانش نخواهم برد».
بریحه به وحشت افتاد و از امام تقاضای بخشش کرد؛امام علیه السلام سریعا وی را بخشیدند.
۸. متوکل برای اذیت کردن امام علیه السلام دستور می داد در برابر آن حضرت در منزلش قبری حفر کنند و اعلام نمایند که قرار است ؛ حضرت را در آن دفن کنند .البته طبق پیش بینی امام هادی علیه السلام؛ متوکل و سعید حاجب ؛ خیلی سریع به درک واصل شدند .
۹. در تبیین دنیا و آخرت فرمودند : «النّاسُ فِى الدُّنْيا بِالاْمْوالِ وَ فِى الاَّخِرَةِ بِالاْعْمالِ؛ مردم در دنيا به وسيله ثروت شهرت مى يابند ولى در آخرت به وسيله اعمال محاسبه و پاداش داده خواهند شد».
۱۰. چنان طهارت و قداست حضرت مشهود بود که وقتی متوکل بیمار شد ؛ مادرآن ملعون نذر امام کرد تا متوکل شفاء پیدا کند و پس از شفای متوکل؛ به نذر خود عمل کرد.
۱۱. امام هادی علیه السلام به شخصی پول داد تا به کربلا رفته و در حرم امام حسین علیه السلام برای حضرت دعا کند و فرمود یکی از بقاعی که خداوند استماع دعا در آن را دوست دارد حرم حسینی علیه السلام است .
۱۲.در روز تشییع پیکر مطهر آن امام هادی، امام عسکری علیهما السلام گریبان چاک نمود؛ وقتی "ابو عون" به حضرت طی نامه ای اعتراض کرد؛ امام پاسخی دادند که یکی از اضلاع مفهومی آن ؛ این است: کسانی که در شهادت امام هادی علیه السلام غمگین و محزون نیستند از عقل و فهم محروم هستند فتامل .
امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند: «ای نادان! تو چه می‌فهمی؟ بدان که موسی علیه‌السلام در عزای برادرش هارون گریبان چاک کرد.
خَرَجَ أَبُو مُحَمَّدٍ علیه السلام فِی جَنَازَةِ أَبِی الْحَسَنِ علیه السلام وَ قَمِیصُهُ مَشْقُوقٌ فَکَتَبَ إِلَیْهِ أَبُو عَوْنٍ الْأَبْرَشُ قَرَابَهُ نَجَاحِ بْنِ سَلَمَهَ مَنْ رَأَیْتَ أَوْ بَلَغَکَ مِنَ الْأَئِمَّهِ شَقَّ ثَوْبَهُ فِی مِثْلِ هَذَا فَکَتَبَ إِلَیْهِ أَبُو مُحَمَّدٍ ع یَا أَحْمَقُ وَ مَا یُدْرِیکَ مَا هَذَا قَدْ شَقَّ مُوسَى عَلَى هَارُونَ.
والله المستعان
سید حسین خادمیان
مطالب مرتبط
