مجید امرایی، کارشناس و کارگردان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: سالیان متمادی عرصه تئاتر کشور با برگزاری رویدادها و جشنوارههای متعددی روبروست که البته تعداد قابل توجهی از آنها اختصاص به تئاتر دینی و ارزشی دارند؛ رویدادهایی که در سالهایی نهچندان دور، از آنها به واسطه حضور گروههای تئاتری حرفهای و عرضه آثار قابل تأمل و جریانساز به عنوان یک وزنه فرهنگی و هنری یاد میشد.
وی ادامه داد: هر چند که امروزه دیگر بسیاری از آنها موجودیت ندارند و بنا به دلایلی به تعطیلی کشیده شدهاند اما متأسفانه تعداد رویدادهای باقیمانده در عرصه تئاتر دینی نیز در شرایط فعلی از آن میزان تأثیر مثبتی که قادر بودند در زمینه جریانسازی و الگوسازی بر جای بگذارند ساقط گشته و تبدیل به جشنواره و رویدادهایی شدهاند که صرفاً در یک تقویم زمانی مشخص و بدون کمترین اثربخشی هر ساله برگزار شده و کمتر کسی از آنها یاد میکند.
امرایی با اشاره به اینکه بخشی از این خنثی جلوه کردن این رویدادها و جشنوارههای تئاتری به عدم حساسیت مسئولان فرهنگی و هنری در سرنوشت هر کدام از آنها و تأثیر سازندهای که میتوانند در جریان هنر تئاتر و پیشرفت آن بگذارند باز میگردد تصریح کرد: با این وجود عمده مسئلهای که موجب بیخاصیت شدن این رویدادها و جشنوارههای تئاتری شده و هرساله شاهد قوت گرفتن این مشکل در آنها هستیم این نکته است که متأسفانه اغلب آنها دیگر عاری از حضور گروههای تئاتری و چهرههای با سابقه کار زیاد در عرصه تئاتر دینی هستند و تبدیل به ظرفی خالی از محتوای مؤثر و فاخر شدهاند.
کارگردان نمایش قرآنی «گوهر نیل» افزود: روزگاری پیش از این اغلب جشنوارههای تئاتر دینی و ارزشی با مشارکت چشمگیر گروهها و افراد صاحب سبک و مؤثر در زمینه تولید و اجرای آثار نمایشی موضوعی برگزار شده که به نوعی اعتبار هر یک از این جشنوارهها بودند اما اینک شاهد هستیم که کمترین مشارکت از سوی این گروهها و افراد در خلال برگزاری جشنوارهها صورت میگیرد که اگر هم چنین واقعهای رخ دهد، شکل سفارشی پیدا کرده و لذا کار ارائه شده فاقد جذابیت و ارزشهای هنری است که منجر به جذب مخاطب نخواهد شد.
امرایی در ادامه گفت: در ریشهیابی این مسئله به نکته ظریفی میتوان برخورد کرد و آن اینکه در شرایط کنونی اغلب آن افراد مذکور و چهرههای شناخته شده در عرصه تولید نمایش دینی و ارزشی، به دلیل سیاستگذاری غلط فرهنگی درگیر مسئولیتهای اداری و مدیریتی شدهاند و لذا کمترین فرصت و نیرویی برای آنها پس از انجام کارهای روزمره اداری باقی میماند که دست به خلاقیت هنری و تولید نمایش دینی بزنند.
وی با اشاره به اینکه اتفاقاً حضور این افراد در مناصب اداری عرصه فرهنگ و هنر نیز مؤثر بوده و با توجه به دغدغهمندی آنها موجب شده است که شرایط در مورد فراهم نمودن بستر لازم به منظور فعالیت هنرمندان به نحو شایستهای تأمین شود، تأکید کرد: با این وجود ایدهآل این است که هنرمندان تئاتر به هویت هنری و ماهیت اصلی حرفهای خود بازگشته و به رونق در زمینه تولیدات نمایشی بهویژه آثار فاخر دینی به احیای این حوزه مبادرت ورزند.
امرایی در پایان گفت: قطعاً افراد زیادی وجود دارند که در زمینه مدیریت فرهنگی از رهگذر سالها فعالیت واقف به این امور باشند که باید این مسئولیتها به آنها محول شود تا مگر کارگردانان و عوامل هنری به وادی تولید تئاتر بازگردند و نهایت در جهت بهبود اوضاع در اوقات خالی خود به مدیران فرهنگی مشاورههای لازم را ارائه کنند.
امیر
سجاد دبیریان