روزه‌داری در بیماران اعصاب و روان/ وقتی روزه جنبه درمان دارد
گروه سلامت: روزه داری در برخی بیماری‌های اعصاب و روان علاوه بر پیشگیری جنبه درمان دارد، از سوی دیگر در برخی از بیماران روان که عمدتا روزه‌داری برای آنان مناسب نیست با شرایطی می‌توانند روزه بگیرند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، بهداشت و
درمان چنان که نیاز تن است نیاز، اجتماع، روح و روان او نیز هست؛ همچون جسم، آیات و
روایات برای سلامت روان و پیشگیری از آلوده شدن آن راهکار بهداشتی و برای طهارت از
آلودگی راهکارهای درمانی ارائه کرده‌اند.
در ماه مبارک رمضان، روزه خود تمرینی برای سلامت روان با پیشگیری از آلوده کردن توسط مبارزه با نفس و درمان آن به وسیله تلاوت قرآن و ادعیه است، اهمیت سلامت روان زمانی معلوم می‌شود که بدانیم سه بعد دیگر سلامت کاملا به هم وابسته و چنانکه بعدی مانند روان دچار بیماری شود، ابعاد دیگر را نیز تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
بسیاری از احکام الهی برای صیانت و بهداشت جان و خرد آدمی از آلودگی و بیماری است، چنانکه بخش دیگری از آن مانند کفارات، طهارت و درمان روح آلوده را بر عهده دارند.
خدای سبحان که قرآن را شفا معرفی کرده است، مرض را هم بیان فرموده چرا که ما بیماری‌های ظاهری و زیان‌های آن را دیده، اما از زیان بیماری‌های باطنی برای زایل کردن عقل و روان غافل هستیم، روزه‌داری کامل به معنای روزه زبان، چشم، گوش، جسم و ذهن مبارزه‌ای با عامل بیماری‌های روحی است.
اهمیت روزه‌داری در بیماران مبتلا به افسردگی
روزه داری در بیماران مبتلا به افسردگی و بیماری‌های خفیف علاوه بر اینکه انجام یک فریضه دینی است، ضمنا به عنوان یک شیوه روان‌درمانی و تغییر رفتار محسوب شده و سلامت روانی را تقویت می‌کند. روزه‌داری همچنین قدرت اراده و تصمیم‌گیری و توان اجرایی این بیماران را نیز افزایش می‌دهد.
توصیه‌های سلامت به بیماران بهداشت روان
بیماران مبتلا به اختلالات روانی باید علاوه بر تغذیه مناسب در ایام روزه‌داری، برنامه خاصی برای دارو‌های خود در افطار و سحر داشته باشند، چنانچه این بیماران در طی مراحل بهبود از تغذیه مناسب برخوردار نباشند، از نظر مکانیسم‌های تطابق روانی ضعیف‌تر عمل کرده و به خوبی نمی‌توانند با تغییرات حاصله از نظر سبک زندگی روزانه در این ماه کنار بیایند در نتیجه با عود و تشدید علائم بیماری مواجه می‌شوند. به بیماران دچار اختلالات روان توصیه می‌شود که از روزه‌داری مستمر یک ماهه خودداری کنند. بدیهی است که مبتلایان به بیماری‌های روانی پیشرفته از نوع سایکوز نمی‌توانند روزه بگیرند.
روزه داری و صرع
در افراد مبتلا به صرع، كاهش قند خون در حین روزه باعث تشنج می‌شود، از سوی دیگر روزه دار دچار ضعف شدید بدنی و تكرار تشنج می‌شود، لذا شخص مجاز به روزه‌داری نیست. برخی از مبتلایان نیز به دلیل مصرف روزانه قرص‌های ضد تشنج «كاربامازپین»،«پریمیدین» و« سدیم والپرات» جهت سطح مناسب دارویی در خون می‌بایستی به صورت مجزا و هر هشت ساعت یا حداكثر هر 12 ساعت مصرف شود كه در این صورت شخص قادر به روزه گرفتن نیست، مگر اینکه نظر پزشک بر بلااشکال بودن روزه باشد.
از سوی دیگر اكثر بیماران صرع كه علامتشان با مصرف یك یا دو بار دارو در روز است با توجه به میل و خواسته و اعتقاد قلبی می‌توانند روزه بگیرند مگر اینكه كاهش قند خون و گرسنگی مشخصا باعث ایجاد حمله شود.
روزه‌داری در بیماران مبتلا به ام.اس
در بیماران مبتلا به ام.اس كه مشكل خاصی ندارند و عمدتا مشکل در سیستم اعصاب مركزی است، هیچ منعی برای روزه‌داری وجود ندارد؛ با این حال، بهتر است قبل از روزه‌داری با پزشك معالج خود در این باره مشورت کنند.
