به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) حجتالاسلام و المسلمین محمود جمشیدی، مدیر حوزههای علمیه خواهران امروز 5 مرداد در دومین جشنواره استادان برتر حوزه خواهران که با عنوان برترینهای تدریس برگزار شد گفت: اگر حوزه خواهران، حوزه خواهران شده است به علت ایستادگی و پشتکار و مقاومت آیتالله شرعی بود که نیمقرن عمر خود را صرف تاسیس و توسعه این شجره طیبه کرد.
وی اظهار کرد: حق ایشان هیچ وقت ادا نشده و نخواهیم توانست آن را ادا کنیم ولی باید از ایشان در توسعه و تعمیق فعالیتهای حوزه خواهران الگو بگیریم.
جمشیدی با اشاره به جشنواره اساتید برتر حوزه خواهران بیان کرد: در جشنواره اول بیشتر استادان برتر از مناطق محروم کشور بودند و این دوره نیز تقریبا همین وضعیت را شاهد هستیم و این مایه افتخار است که استادان برتر ما در تمامی مناطق کشور توزیع شدهاند.
مدیر حوزههای علمیه خواهران با تاکید بر اینکه اخلاق و تربیت مهمترین موضوعات در حوزه علمیه است، عنوان کرد: سلف شایسته حوزه علمیه در این زمینه به وظیفه خود عمل کرده است و استاد محوری و تربیت اخلاقی را در دستور کار داشتهاند و از هر نوع تعلیم و تزکیه دریغ نداشتهاند.
وی با بیان اینکه استادمحوری در حوزه لازم است و عامل رشد حوزه است ادامه داد: آیتالله شرعی در مورد والدشان تعریف میکردند که ایشان وقتی مدیر مدرسه علمیهای شد، حتی به تیمارداری طلاب بیمار میپرداخت و برای آنان دارو تهیه و غذا درست میکرد در حالی که خود ما گاهی در منزل غذا نداشتیم، بخوریم و این روحیه بوده که حوزه را حوزه کرده است.
جمشیدی با بیان اینکه به ضرورت در حوزه علمیه و در سطوح یک و دو تغییراتی در نظام آموزشی ایجاد شده است، بیان کرد: این مسئله نباید سبب شود تا سنتهای نیکو از بین برود.
وی افزود: گاهی متاسفانه میبینیم استادی دیر سر کلاس میآید و زود میرود و در طول یک ترم ممکن است طلبه را نشناسد، چنین استادی کارکرد خود را در حوزه از دست میدهد البته ما هم سیستم جایگزینی نداشتهایم؛ زیرا اگر در حوزه این مسایل وجود داشته باشد در این صورت چه فرقی میان نظام آموزشی حوزه و سایر نظامات آموزشی خواهد بود.
مدیر حوزههای علمیه خواهران با بیان اینکه سهم استاد در تزکیه بر تعلیم مقدم است عنوان کرد: ما باید خودمان تعلیم و تزکیه لله داشته باشیم تا بتوانیم بر روی طلاب نیز این اثر را بگذاریم و اگر استادی نسبت به مسایل تعلیم و تزکیه طلاب و مشکلات و دغدغههای آنان بیتفاوت باشد، علاوه بر تاثیر منفی بر او چنین استادی، با استاد دیگری در نظام آموزشی دیگر فرقی نخواهد داشت و به رسالت حوزوی خود عمل نکرده است.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اظهار کرد: البته منظور از استادمحوری مرید و مرادبازی نیست بلکه باید از افراط و تفریط در این زمینه پرهیز شود.
جمشیدی با بیان اینکه حرکت اخلاقی و تربیتی استاد در حوزه تضمینکننده انقلابی بودن حوزه است عنوان کرد: اگر استادی در حوزه نسبت به انقلاب بیتفاوت باشد در این صورت مطمئنا شاگرد او نسبت به انقلاب بیتفاوت خواهد بود.
وی با بیان اینکه حوزه علمیه خواهران تا امروز سهم چندانی در تولید علم نداشته است افزود: البته فرهیختگان بانو در طول سالیان دراز آثاری از خود برجا نهادهاند اما سهم حوزه خواهران در تولید علم ناچیز است البته سابقه این حوزه هم اندک و به بعد از انقلاب بر میگردد.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه بیان کرد: حوزه خواهران امروز قریب به 500 مدرسه در سراسر کشور دارد و این سپاه عظیم فرهنگی و علمی و پژوهشی مشتمل بر صدهزار فارغالتحصیل و 80 هزار شاغل به تحصیل است؛ لذا باید در تولید علم نقش مهمتری داشته باشد.
وی با بیان اینکه توسعه تحصیلات تکمیلی در دستور کار حوزه خواهران است به کرسیهای آزاداندیشی در حوزه خواهران و بیسابقه بودن آن اشاره کرد و گفت: اگر بخواهیم این کرسیها تبدیل به نظریهپردازی شود نیازمند جهش علمی و تعمیق مطالب علمی و تقویت بنیه علمی طلاب خواهر هستیم و اساتید باید در این زمینه پیشگام باشد.
جمشیدی با اشاره به فعالیت ده هزار بانوی طلبه در عرصه وبلاگنویسی و عضویت صد هزار خواهر طلبه در شبکه کوثر نت عنوان کرد: 900 هسته پژوهشی در حوزه خواهران وجود دارد که از این تعداد 350 مورد را استادان ایجاد کردهاند.
مدیر حوزه خواهران ادامه داد: استادان حوزه باید نیتها و انگیزه بانوان طلبه را الهی و خدایی کنند و این زمینه بهخوبی فراهم است، زیرا دختری که با هدف طلبگی وارد حوزه میشود هر قدر هم انگیزه غیرالهی داشته باشد دوست دارد آموختههای خود را به دیگران منتقل کند ولو اینکه خود او هم عامل به آن نباشد.
جمشیدی به یکی از آفات حوزوی اشاره و عنوان کرد: این آفت که امروز به خصوص در حوزه برادران وجود دارد این است که استادان از درس دادن دروس و سطوح پایین دوری میکنند در حالی که در گذشته بزرگانی که در حد مرجعیت و فقاهت بودند به تدریس این دروس و حتی جلسات خصوصی برای طلبه میپرداختند که نمونه آن، تدریس آیتالله شاهآبادی، استاد اخلاق و عرفان امام به یک طلبه سطح پایین بوده است.