خلوتگاهی برای ارتقای معنوی شهید «رحیمی»

ایمان رحیمی، پسرعموی شهید حجت‌الله رحیمی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره ویژگی‌های این شهید عنوان کرد: چند سالی را که با هم بودیم، حجت در حال و هوای شهید و شهادت بود و در بحث شهدا کوتاهی نمی‌کرد. برای مثال خاطرات ما این طور شکل می‌گرفت که در اتاق او می‌نشستیم و نوع رفتارش با دیگر دوستان مثل این بود که به شهدا و کشورش نوعی وابستگی خاص دارد و احساس می‌کند باید نسبت به آنان ادای دین کند. زندگی‌اش با شهدا می‌گذشت.

وی گفت: اتاقی که حجت برای خودش آماده کرده بود، محلی برای خلوت کردن بود. مستندی درباره حضرت زهرا(س) و شهادت ایشان را داشت که در بیشتر اوقات آن را تماشا می‌کرد. بین دوستان حجت این طور معروف شده بود که ارادت خاصی نسبت به حضرت زهرا(س) دارد. هر وقت به اتاق او می‌رفتیم، به ما پیشنهاد می‌داد که «خلوت کنیم؟» ‌چراغ را خاموش می‌کرد و این کلیپ را می‌گذاشت و گاهی تا چهار یا پنج بار نیز پخش آن را تکرار می‌کرد. اینکه انسان چند بار یک کلیپ را ببیند و باز هم اشک بریزد، عجیب است، ولی حجت این طور بود که با هر بار دیدن این کلیپ، اشک روی گونه‌هایش جاری م‌شد.

رحیمی اظهار کرد: در خلوتگاهی که برای خودش درست کرده بود،‌ کار با نرم‌افزارها در فضای مجازی را یاد می‌گرفت و گاهی تا ساعت یک و دو بامداد با استفاده از این نرم‌افزارها روی زیارت عاشورا کار می‌کرد. سعی می‌کرد از فضای مجازی برای بهره‌گیری در امور مربوط به دین و شهدا بیشتر استفاده کند.

وی ادامه داد: لقمه حلالی که پدر حجت سر سفره آنها می‌گذاشت، در سعادتمندی و شهادت او و اینکه این راه را انتخاب کند تاثیر انکارناپذیری دارد. شخصیت حجت به گونه‌ای بود که همه او را دوست داشتند. هر گاه به روستای ما می‌آمد همه خوشحال می‌شدند. پنجشنبه هر هفته به روستا می‌آمد و جمعه‌ها به منزلش باز می‌گشت.

پسرعموی شهید در ادامه گفت: شاید یکی از دلایلی که راهش را به درستی انتخاب کرد این بود که شخصیت خوبی داشت و از دوران کودکی به این راه ورود پیدا کرده بود و در این مسیر پخته شده بود. همه کسانی که او را می‌شناختند احترام خاصی برایش قائل بودند. جذبه و روحیه شوخی که داشت سبب می‌شد که در جذب افراد به سوی خودش موفق عمل کند.

به گفته رحیمی،‌ یکی دیگر از عوامل موثری که سبب شد حجت بتواند راه را درست انتخاب کند، ارادتی بود که نسبت به حضرت زهرا(س) داشت و برای اهل بیت(ع) مداحی می‌کرد. این اقدامات حجت سبب می‌شد که مردم احترام بیشتری برای او قائل شوند. حجت در راهی که انتخاب کرده بود ثابت قدم ماند.

وی با اشاره به اینکه حجت در بخشی از وصیت‌نامه‌اش آورده است که «برای همه این موضوع سوال بود که در 13 سالگی یا 15 سالگی در چه اندیشه‌ای بودم»، عنوان کرد: اتاق حجت همانند ویژگی‌های اخلاقی که داشت خاص بود. او در 18 سالگی وصیت‌نامه‌اش را نوشت. وقتی آن را به من داد،‌ به او خندیدم، ولی حجت با همان صلابت به من گفت «این را داشته باش». از مدت‌ها قبل آماده شهادت بود و وصیت‌نامه‌اش را به ما داده بود. از چند روز پیش از شهادتش نیز رفتارش متفاوت از قبل شده بود، گویی می‌دانست شهید می‌شود.