تفاوت میان منقبت‌خوانی و فضائل‌خوانی/ هنری در خدمت فرهنگ شیعی
گروه هنر: منقبت‌خوانی هنری آوازی در بیان ویژگی‌های شخصیتی امام‌علی(ع) و پس از آن ائمه معصومین(ع) است و با فضائل‌خوانی که بیان ویژگی صحابه کبار رسول اکرم(ص) و در میان اهل سنت متداول است تفاوت دارد.
ابوالفضل ورمرزیار؛ هنرمند پیشکسوت نقال و پرده‌خوان در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا با اشاره به اهمیت هنر منقبت‌خوانی به عنوان هنری خاص و در خدمت باور و فرهنگ تشیع گفت: منقبت‌خوانی یا مناقب خوانی هنری است مختص به فرهنگ شیعه و در توصیف ویژگی‌های شخصیتی حضرت علی(ع) به طور ویژه و سایر ائمه معصومین(ع) که حتماً هم باید از سوی فرد مناقب‌خوان با آواز همراه باشد.
وی ادامه داد: این هنر با نمونه مشابهی تحت عنوان فضائل‌خوانی که عموماً میان این دو فرقی گذاشته نمی‌شود، تفاوت دارد چرا که فضائل‌خوانی هنری معادل منقبت‌خوانی و شیوه‌ای متداول میان اهل سنت برای بیان برخی ویژگی‌های شخصیتی صحابه کبار حضرت محمد(ص) است همچون شرکت آنها در برخی غزوات و مواردی از این دست که منابع مکتوب در این زمینه و به منظور اجرای هنری آن نیز در میان علمای اهل سنت منقول است که از آن جمله می‌توان به «حمزه نامه» اشاره کرد که از جمله منابع معتبر در زمینه فضائل‌خوانی است.
ورمرزیار تصریح کرد: هرچند که ممکن است اهل سنت و سخنوران آن نیز در مورد فضائل و مناقب حضرت علی(ع) به عنوان یکی از نزدیکان رسول خدا(ص) زبان به نعت و ستایش گشوده باشند اما وقتی صحبت از منقبت‌خوانی یا مناقب‌خوانی می‌شود باید گفت که این هنر آوازی تنها و تنها منحصر به فرهنگ شیعی است.
این هنرمند پیشکسوت نقال و پرده‌خوان در پایان با اشاره به اینکه منقبت‌خوانی علی‌رغم آنکه حتماً باید با آواز همراه باشد اما لزوماً فرد منقبت‌خوان نباید در دستگاه خاص موسیقی آن را اجرا کند گفت: منقبت‌خوانی شگردهای خاصی دارد و در آواز خواندن اشعار مربوط به آن مناقب‌خوان باید فراز و فرودهایی را رعایت کند که این امر تنها در پی ممارست، آموزش و سالیان سال تجربه حاصل می‌شود؛ آنچه که در جشنواره نقالان علوی شاهد آن بودیم آغازی مناسب و مؤثر در پرداختن به هنرهای منحصر به فرهنگ شیعی است که امیدوارم همچون تداوم و بسط پیدا کند.
