
امام حسین(ع) که مظهر عزت نفس است، تنها یک چیز از دشمن خواست و آن مهلت یک شب جهت اقامه نماز، تلاوت قرآن، دعا و استغفار بود. شیخ مفید مینویسد؛ امام حسین(ع) به برادر خود فرمود: «اِرْجَعْ اِلَیْهِمْ فَاِن اِسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلی غَدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِیَّةَ، لَعَلَّنا نُصَلّی لِرَبِّنا اللَّیْلَةَ وَنَدْعُوهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ أَنّی کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ کِتابِهِ وَکَثْرَةَ الدُّعاءِ وَالْاِسْتِغْفارِ؛ به سوی آنان بازگرد و تلاش کن جنگ را به فردا واگذاری تا ما امشب را نماز بخوانیم و به دعا و استغفار بگذرانیم، خدا میداند من از کسانی هستم که نماز و قرآن خواندن و زیاد دعا کردن و استغفار را دوست دارم». امام سجاد(ع) هچنین میفرمایند: «پدرم در شب عاشورا تا صبح مشغول نماز، تلاوت قرآن و استغفار بود و همچنین اصحاب او تا صبح یا در حال رکوع بودند یا در حال سجده و دعا، به حدی که 32 نفر از لشکر عمر سعد به جمع یاران امام پیوستند».
به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، با توجه به این مسئله که امام حسین(ع) از سپاهیان یزید برای قرائت قرآن فرصت خواستند، درباره ترویج سنت قرائت قرآن در شب عاشورا با سید محمدهادی مؤذن، دکترای مدیریت استراتژیک و قرآنپژوه گفتوگو کردهایم که دیدگاه وی پیرامون این موضوع در ادامه از نظرتان میگذرد؛
وی گفت: امیدوارم عزارداریها مقبول باشد و خداوند به ما توفیق دهد یا حسینی زندگی کنیم یا زینبی. این که هر مسلمانی باید با قرآن ارتباط داشته باشد و حداقل در روز 50 آیه بخواند، یکی از تعالیمی است که ائمه بزرگوار به ما توصیه کردهاند. قرآن؛ راهنمای عمل هر مسلمان، در زندگی ما مهجور است، همانگونه که در زیارت امام حسین(ع) در روز عرفه میخوانیم: «وَ أَصْبَحَ كِتَابُ اللَّهِ بِفَقْدِكَ مَهْجُوراً؛ با شهادت تو کتاب خدا مهجور شد». اگر ما حسینی هستیم و میخواهیم پیرو و شیعه امام حسین(ع) باشیم باید قرآن را از مهجوریت درآوریم، یکی از چیزهایی که قرآن را از مهجوریت در میآورد، تلاوت قرآن است، امام حسین(ع) در شب عاشورا به تلاوت قرآن پرداخته است، این عمل مفهومش آن است که ای شیعه! ای کسانی که خدا را دوست دارید، ای کسانی که حسین(ع) را دوست دارید، تنها کتابی که دست نخورده است و حبلالله میان آسمان و زمین است را از دست ندهید و همواره سعی کنید خودتان را با قرآن تنظیم کنید.
مؤذن ادامه داد: قرآن برای ما محک است، با قرآن است که میتوانیم ببینیم چقدر طلای وجودمان واقعی است و چه میزان طلا در این وجود است، اگرنه اکثر ما طلایی در وجودمان نیست، مگر اکسیر قرآن ما را طلا کند و باز در روایت است؛ اگر میخواهید خودتان را بسنجید با معیار قرآن بسنجید، بر همین اساس اگر قرآن تلاوت میشود، با تدبر باشد، با تفکر باشد، با تأمل و با اعتبار باشد و انسان از آن معنویت و نور بگیرد. اگر امام حسین(ع) شب عاشورا از دشمن مهلت خواستند که با قرآن بخشی از ساعات انتهایی عمر خود را بگذرانند، آن هم با این وجود که امام حسین(ع) جزء ثقل اصغر (عترت و اهل بیت پیامبر(ص)) است و شریک قرآن است، میخواهند به ما یاد دهند ای مسلمان! با قرآن مأنوس باش، تا قرآن هم انیس و مؤنس تو در دنیا و آخرت باشد.
مشاور عالی شهردار اسبق تهران گفت: به عقیده من احیای این سنت کار حسنهای است، اگر انسان تلاوت قرآن به همراه تدبر در آن داشته باشد این عالی است و اگر کنار اینها آیات را حفظ کند، عالیتر است و این که بتواند از اینها مراقبت کند، چرا که حفظ به معنای آن است که انسان سعی کند؛ اخلاق، فکر، هدف، رفتار، سخن، نگاه، ایده و هدفش قرآنی باشد، اخلاق و زبان مزین به قرآن باشد، ببیند قرآن چه از او خواسته اگر اینطور باشد، تلاوتش تلاوت درستی است، قرائتش قرائت درستی است و با قرآن محشور بوده و این قرآن است که روز قیامت صدا میزند «اقرا ورقع؛ بخوان و بالا برو».
سید محمدهادی مؤذن در ادامه افزود: در روایت است قرآن به صورت انسان محشور میشود و از جلوی صفوف انسانها میگذرد و همه میگویند این از ماست اما برتر از ماست و نورانیت و زیبایی خاصی دارد. وقتی از مقابل صف صدیقین، صلحا و شهدا هم میگذرد همین را میگویند تا برسد به صفوف انبیاء(ع)، آنها هم همین را میگویند، وقتی به صفوف مرسلین میرسد آنها میگویند از پیامبران اولوالعزم بپرسیم چه میگویند، اولوالعزم به پیغمبر(ص) میگویند، پیامبر(ص) میفرمایند؛ نگاه کنید، همه میبینند که او در مقابل عرش الهی به سجده در میآید و خداوند به او میفرماید «تو شفیعی هستی که شفاعت تو قبول میشود».
موذن گفت: قرآن با جانهای ما متحد است و باید از این اتحاد قلب و جان و روح با قرآن استفاده کنیم و شب عاشورا میخواهد به ما بگوید؛ اگر میخواهی حسینی باشی باید قرآنی هم باشی و اگر کسی قرآنی نباشد، حسینی هم نیست، عاشورایی هم نیست.
وی افزود: هر آنچه که انسان برای رشدش لازم دارد در قرآن هست، این در «تحف العقول» آمده است که خداوند هر آنچه را که انسان نمیتوانسته با آن به قرب الهی برسد و موجب ورود او به بهشت شود، در قرآن آورده و هر آنچه که باعث دوری انسان از خدا و ورود به جهنم شود، در قرآن گفته است. من و شما به وسیله قرآن است که راه و چاه را یاد میگیریم و اینکه از چه طریقی ممکن است به چاه بیفتیم، شب عاشورا در واقع تمرینی است که ما بدانیم در راهیم یا در چاه، پیرو خدا و حسینیم، یا دنبال طاغوت و نفس و شیطان، ملاک عمل هر انسانی قرآن است. امام باقر(ع) میفرمایند: «خودتان را بر قرآن عرضه کنید»، وقتی خودتان به قرآن را عرضه کردید، میبینید چند مرده حلاجید. و لذا تلاوت قرآن در شب عاشورا باید بین همه ما سنت شود و نه تنها در شب عاشورا، بلکه همه شبها. آن چیزی در آخرت به ما آبرو میبخشد و به اصطلاح به وسیله آن ما را میخرند؛ «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ»، این است که ما قرآنی شویم. در لسان بعضی عرفا آمده است ثمن ابدان ما بهشت است و ثمن روح ما خود خداست، خودمان را ارزان نفروشیم، اگر امام حسین(ع) شب عاشورا قرآن تلاوت کردند به این دلیل است که میخواهند خود را به خدا عرضه نمایند و چقدر هم خدا او را عالی خرید.
موذن تصریح کرد: درود بر کسانی که این سنت را برپا کردهاند و درود بر کسانی که در شب عاشورا قرآن را تلاوت میکنند، در آن تدبر میکنند و به وسیله آن قفلها را باز و زنگها را از دل میزدایند و سعی میکنند مانده عمر را با قرآن مانوس شوند، سلام بر آنها و سلام بر همه خوبان عالم، سلام بر حسین(ع)، سلام بر فرزندان حسین(ع)، سلام بر علیاکبر(ع) حسین(ع)، سلام بر اصحاب حسین(ع) و سلام بر عباس(ع) حسین(ع).
وی در پایان گفت: نکته دیگر این است که امام(ع) در این شب به نماز هم توجه ویژهای داشتند، یکی از سه چیزی که پیامبر(ص) به آن علاقه داشتند. نماز خواندن هم سخن گفتن با خداست و اینکه سخن گفتن با خداوند کار بزرگی است لذا اگر ما سخن میگوییم با زبان خدا یعنی قرآن و سخن میگوییم با خدا یعنی نماز، کار حسینی کردهایم، نمازهایی هم برای این شب وارد شده از 2 رکعت تا 100 رکعت و انواع دستورها وارد شده که حداقل آن قرائت زیارت امام(ع) ادای 6 رکعت نماز زیارت است و این کمترین کاری است که شب عاشورا و نیز روز عاشورا میتوان کرد.