افشین خوشگوار تشریح کرد:
فاصله ما از نقطه ایده‌آل در تربیت بدنی فرزندانمان/ لزوم همکاری اولیا و مربیان در ورزش دانش‌آموزان
گروه سلامت: یکی از کارشناسان ورزشی با اشاره به ضرورت توجه به موضوع تربیت بدنی و حضور فعال دانش‌آموزان در این مورد به لزوم هماهنگی مدیران مدارس و انجمن اولیا و مربیان در این موضوع تاکید کرد.
مکتبی که دنیا و آخرت انسان را در کنار هم مورد توجه قرار داده، به تمامی زوایای یک زندگی سالم اندیشیده و انسان‌ها را در این مسیر رهنمون می‌کند و ارزش تندرستی را به شیوه‌های مختلف یادآور شده است؛ بارها این حدیث پیامبراکرم(ص) را شنیده و تکرار کرده‌ایم که حق فرزند (پسر) بر عهده پدرش این است که به او نوشتن، شنا کردن و تیراندازی را آموزش دهد و روزی او را تنها از راه حلال و پاکیزه تهیه نماید. اما سبک زندگی فعلی ما فاصله‌ای بسیار با تربیت بدن دارد؛ در آستانه هفته ورزش و 24 مهرماه، روز ملی پیوند اولیا و مربیان، افشین خوشگوار، کارشناس ارشد مدیریت ورزش و معاون تربیت بدنی و سلامت استان کردستان در گفت‌وگو با به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با اشاره به اهمیت ورزش در پیشرفت و سلامت دانش‌آموزان گفت: ما به این نتیجه رسیده‌ایم که دو ساعت آموزش ورزش در مدارس پاسخگوی نیازهای ورزشی و جسمانی دانش‌آموزان نیست در نتیجه ما در وهله اول باید ساعات درس تربیت‌بدنی را افزایش دهیم اما با توجه به اینکه فرآیند افزایش ساعات ورزش نیازمند تاییدیه شورای عالی انقلاب فرهنگی و مجلس است، شاید سال‌ها طول بکشد تا بتوانیم در قالب درس ملی ساعاتی را اضافه کنیم به همین دلیل از چند سال گذشته در وزارتخانه برنامه‌هایی به عنوان برنامه‌های مکمل تربیت بدنی پیش‌بینی شده است. این برنامه‌ها باید بتواند سرانه فعالیت دانش‌آموزان را افزایش دهد بدون اینکه در قالب برنامه هفتگی آنها و درس ملی باشد.
وی افزود: در این راستا، چهار برنامه طراحی شده است: المپیاد ورزشی درون مدرسه‌ای، حیات پویا، نرمش صبحگاهی و کانون‌های ورزشی درون‌مدرسه ای.
خوشگوار در ادامه گفت: من اگر بخواهم مختصر توضیح بدهم: المپیاد ورزشی یک افتتاحیه و اختتامیه دارد و دانش‌آموزان در رشته‌های مختلف ورزشی، کلاس به کلاس با هم رقابت می‌کنند. هدف از افتتاحیه و اختتامیه در این المپیاد آن است که بتوانیم مدیر مدرسه و سایر عوامل مدرسه را با برنامه‌های ورزشی هماهنگ و از سویی دیگر اولیای دانش‌آموزان را که در مراسم افتتاحیه و اختتامیه دعوت می‌شوند با ضرورت ورزش کردن و مشاهده شور و انگیزه‌ای که ورزش به دانش آموزان داده است، مواجه کنیم. در بحث حیات پویا با استفاده از ترسیم اشکال مختلف بر دیوار و حیات مدرسه تلاش داریم تا دانش‌آموزان بازی‌هایی هدفمند و ورزش‌هایی را انجام دهند و حتی رقابت کنند چون معمولا دانش آموزان از ظرفیت حیات مدرسه برای دنبال هم دویدن و بازی‌های آسیب‌زا استفاده می‌کنند. همچنین دانش‌آموزان در نرمش صبحگاهی یا ظهرگاهی هم به مدت پنج دقیقه حرکاتی را انجام می‌دهند تا کسالت و خمودگی در آنها از بین برود. کانون‌های ورزشی درون‌مدرسه‌ای هم چهارمین طرح مورد نظر ورزشی است؛ از آن جا که ما سالن‌های سرپوشیده ای در نزدیکی مدارس نداریم تا دانش‌آموزان را به آن جا ببریم و سرانه ورزشی دانش‌آموزان هم کم است بنابراین در این طزح، مدارسی که دو شیفته نیستند باید در شیفت مخالف، کانون ورزشی درون‌مدرسه‌ای داشته باشند تا با مدیریت مدیر مدرسه و در حضور معلم ورزش، فعالیت‌های ورزشی داشته باشد.
وی با اشاره به اهمیت ورزش در پیشرفت و سلامت دانش‌آموزان تصریح کرد: در این دهه دیگر بیماری‌های جامعه ما، بیماری‌های واگیردار مثل سل، وبا و ... نیست بلکه زندگی آپارتمانی و ماشینی و عدم تحرک است که معضلاتی مثل چاقی و بیماری‌های قلبی و عروقی را هم به وجود آورده است. ما باید بتوانیم هم دانش‌آموزان و هم اولیای آنها را نسبت به ورزش توجیه کنیم و به آن سمت سوق دهیم.
این کارشناس ورزش کشورمان تاکید کرد: اولیا باید همانطور که نسبت به برنامه‌های فوق برنامه درسی و کلاس‌های تقویتی فرزندانشان حساسیت دارند، نسبت به ورزش آنها حساسیت داشته باشند و ماهانه مبلغی را به آن اختصاص دهند.
خوشگوار در پاسخ به این سوال که پیشرفت طرح‌ها چگونه بوده است و هزینه آنها چگونه تامین می‌شود، گفت: طرح المپیاد ورزشی مدارس و حیات پویا از چهار سال پیش در کشور آغاز شده اما هر سال، تنها چند درصد از مدارس کشور مشمول اجرای این طرح‌ها می‌شوند و طبق برنامه‌ریزی‌ها باید تا پایان برنامه ششم توسعه، تمام مدارس آن را اجرا کنند و طرح کانون‌ها نیز سال دوم اجرای آن است.
وی خاطرنشان کرد: یک چالش مهم که باید فکری به حال آن شود، حق‌الزحمه همکاران و معلمان ورزش ما است چون همکاران موظف‌اند فقط 24 ساعت درس بدهند و این طرح المپیادهای ورزشی و حیات پویا نیاز به پرداخت حق‌الزحمه و اعتبار دارد اما متاسفانه در چند سال اخیر که کمبود شدید اعتبارات دولتی را داشته‌ایم، این طرح‌ها با کندی پیش رفته است.
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش استان کردستان افزود: در استان ما که بنده مشغول فعالیت هستم، خود معلمان ورزش از وقت و هزینه خود برای این طرح‌ها مایه می‌گذارند اما برخی مدارس غیرانتفاعی یا نمونه دولتی و شاهد از محل کمک‌های مردمی که اولیا به مدرسه می‌کنند، مدیر مدرسه مبالغی را به برگزاری هرچه بهتر طرح‌ها اختصاص می‌دهد، من معتقدم حتما باید در جلسات اولیا و مربیان وقتی به معلم ورزش اختصاص داده شود تا در مورد اثرات مثبت و لزوم ورزش کردن و نیز در مورد اثرات منفی مرزش نکردن، صحبت کنند چون اگر فرزند آنها تیزهوش و نخبه باشد اما مثلا افتادگی شانه، پای پرانتزی و ... داشته باشد در جامعه موفق نخواهد بود، این ذهنیت سنتی باید بشکند که اولیا فقط به آموزش‌ها و نمرات فرزندان خود حساسیت دارند اما از ورزش غافل هستند.
خوشگوار همچنین در پاسخ به اینکه آیا ساز و کاری برای تدریس هماهنگ و هدفمند تربیت بدنی در کشور وجود دارد؟ گفت: امسال چهارمین سالی است که همه معلمان ورزش سراسر کشور باید بر مبنای یک کتاب راهنما از پایه اول ابتدایی تا پایه دوازدهم تدریس کنند و آموزش‌ها باید هماهنگ و مبنی بر این کتاب باشد، البته نظارت‌ها و بازرسی‌ها به نحوی نیست که بتوان گفت این هدف تا هشتاد یا نود درصد محقق شود اما به هرحال اقدامی رو به جلو بوده است.
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش استان کردستان در پایان با اشاره به چند طرح آزمایشی مهم در استان کردستان گفت: ما معتقدیم نه تنها نیمکت و صندلی دانش‌اموزان بلکه درصد نوری که به کلاس می‌تابد، نحوه قرارگیری لامپ‌ها و تخته وایت برد و ... همه باید بازنگری شوند. ما در استان کردستان، میان دانشگاه علوم پزشکی سنندج و آموزش و پرورش استان یک تفاهم‌نامه امضا کردیم تا در دوازده مدرسه، شش عدد پسرانه و شش عدد دخترانه به صورت آموزشی این مسایل را حل کنیم. همچنین طرحی داریم برای کوله پشتی دانش‌آموزان زیرا سنگینی آن، ستون فقرات دانش آموزان را دچار کجی و مشکل می‌کند، ما با کارشناسان علوم پزشکی یک تیم مشترک تشکیل دادیم که بر اساس شرایط جسمانی و قد و وزن دانش‌آموزان برایشان میز و صندلی تهیه کنیم، نور و پرده کلاس‌ها را استانداردسازی کنیم و کمدی را تعبیه کنیم تا وسایلشان را در آن بگذارند و مجبور نباشند هر روز کوله پشتی سنگین را با خود حمل کنند. هدف این است تا در پایان این طرح آزمایشی تبعات مثبت و منفی آن را بسنجیم و در صورت موفقیت، بتوانیم آن را تعمیم دهیم.
وی افزود: در این راستا، چهار برنامه طراحی شده است: المپیاد ورزشی درون مدرسه‌ای، حیات پویا، نرمش صبحگاهی و کانون‌های ورزشی درون‌مدرسه ای.
خوشگوار در ادامه گفت: من اگر بخواهم مختصر توضیح بدهم: المپیاد ورزشی یک افتتاحیه و اختتامیه دارد و دانش‌آموزان در رشته‌های مختلف ورزشی، کلاس به کلاس با هم رقابت می‌کنند. هدف از افتتاحیه و اختتامیه در این المپیاد آن است که بتوانیم مدیر مدرسه و سایر عوامل مدرسه را با برنامه‌های ورزشی هماهنگ و از سویی دیگر اولیای دانش‌آموزان را که در مراسم افتتاحیه و اختتامیه دعوت می‌شوند با ضرورت ورزش کردن و مشاهده شور و انگیزه‌ای که ورزش به دانش آموزان داده است، مواجه کنیم. در بحث حیات پویا با استفاده از ترسیم اشکال مختلف بر دیوار و حیات مدرسه تلاش داریم تا دانش‌آموزان بازی‌هایی هدفمند و ورزش‌هایی را انجام دهند و حتی رقابت کنند چون معمولا دانش آموزان از ظرفیت حیات مدرسه برای دنبال هم دویدن و بازی‌های آسیب‌زا استفاده می‌کنند. همچنین دانش‌آموزان در نرمش صبحگاهی یا ظهرگاهی هم به مدت پنج دقیقه حرکاتی را انجام می‌دهند تا کسالت و خمودگی در آنها از بین برود. کانون‌های ورزشی درون‌مدرسه‌ای هم چهارمین طرح مورد نظر ورزشی است؛ از آن جا که ما سالن‌های سرپوشیده ای در نزدیکی مدارس نداریم تا دانش‌آموزان را به آن جا ببریم و سرانه ورزشی دانش‌آموزان هم کم است بنابراین در این طزح، مدارسی که دو شیفته نیستند باید در شیفت مخالف، کانون ورزشی درون‌مدرسه‌ای داشته باشند تا با مدیریت مدیر مدرسه و در حضور معلم ورزش، فعالیت‌های ورزشی داشته باشد.
وی با اشاره به اهمیت ورزش در پیشرفت و سلامت دانش‌آموزان تصریح کرد: در این دهه دیگر بیماری‌های جامعه ما، بیماری‌های واگیردار مثل سل، وبا و ... نیست بلکه زندگی آپارتمانی و ماشینی و عدم تحرک است که معضلاتی مثل چاقی و بیماری‌های قلبی و عروقی را هم به وجود آورده است. ما باید بتوانیم هم دانش‌آموزان و هم اولیای آنها را نسبت به ورزش توجیه کنیم و به آن سمت سوق دهیم.
این کارشناس ورزش کشورمان تاکید کرد: اولیا باید همانطور که نسبت به برنامه‌های فوق برنامه درسی و کلاس‌های تقویتی فرزندانشان حساسیت دارند، نسبت به ورزش آنها حساسیت داشته باشند و ماهانه مبلغی را به آن اختصاص دهند.
خوشگوار در پاسخ به این سوال که پیشرفت طرح‌ها چگونه بوده است و هزینه آنها چگونه تامین می‌شود، گفت: طرح المپیاد ورزشی مدارس و حیات پویا از چهار سال پیش در کشور آغاز شده اما هر سال، تنها چند درصد از مدارس کشور مشمول اجرای این طرح‌ها می‌شوند و طبق برنامه‌ریزی‌ها باید تا پایان برنامه ششم توسعه، تمام مدارس آن را اجرا کنند و طرح کانون‌ها نیز سال دوم اجرای آن است.
وی خاطرنشان کرد: یک چالش مهم که باید فکری به حال آن شود، حق‌الزحمه همکاران و معلمان ورزش ما است چون همکاران موظف‌اند فقط 24 ساعت درس بدهند و این طرح المپیادهای ورزشی و حیات پویا نیاز به پرداخت حق‌الزحمه و اعتبار دارد اما متاسفانه در چند سال اخیر که کمبود شدید اعتبارات دولتی را داشته‌ایم، این طرح‌ها با کندی پیش رفته است.
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش استان کردستان افزود: در استان ما که بنده مشغول فعالیت هستم، خود معلمان ورزش از وقت و هزینه خود برای این طرح‌ها مایه می‌گذارند اما برخی مدارس غیرانتفاعی یا نمونه دولتی و شاهد از محل کمک‌های مردمی که اولیا به مدرسه می‌کنند، مدیر مدرسه مبالغی را به برگزاری هرچه بهتر طرح‌ها اختصاص می‌دهد، من معتقدم حتما باید در جلسات اولیا و مربیان وقتی به معلم ورزش اختصاص داده شود تا در مورد اثرات مثبت و لزوم ورزش کردن و نیز در مورد اثرات منفی مرزش نکردن، صحبت کنند چون اگر فرزند آنها تیزهوش و نخبه باشد اما مثلا افتادگی شانه، پای پرانتزی و ... داشته باشد در جامعه موفق نخواهد بود، این ذهنیت سنتی باید بشکند که اولیا فقط به آموزش‌ها و نمرات فرزندان خود حساسیت دارند اما از ورزش غافل هستند.
خوشگوار همچنین در پاسخ به اینکه آیا ساز و کاری برای تدریس هماهنگ و هدفمند تربیت بدنی در کشور وجود دارد؟ گفت: امسال چهارمین سالی است که همه معلمان ورزش سراسر کشور باید بر مبنای یک کتاب راهنما از پایه اول ابتدایی تا پایه دوازدهم تدریس کنند و آموزش‌ها باید هماهنگ و مبنی بر این کتاب باشد، البته نظارت‌ها و بازرسی‌ها به نحوی نیست که بتوان گفت این هدف تا هشتاد یا نود درصد محقق شود اما به هرحال اقدامی رو به جلو بوده است.
معاون تربیت بدنی و سلامت آموزش و پرورش استان کردستان در پایان با اشاره به چند طرح آزمایشی مهم در استان کردستان گفت: ما معتقدیم نه تنها نیمکت و صندلی دانش‌اموزان بلکه درصد نوری که به کلاس می‌تابد، نحوه قرارگیری لامپ‌ها و تخته وایت برد و ... همه باید بازنگری شوند. ما در استان کردستان، میان دانشگاه علوم پزشکی سنندج و آموزش و پرورش استان یک تفاهم‌نامه امضا کردیم تا در دوازده مدرسه، شش عدد پسرانه و شش عدد دخترانه به صورت آموزشی این مسایل را حل کنیم. همچنین طرحی داریم برای کوله پشتی دانش‌آموزان زیرا سنگینی آن، ستون فقرات دانش آموزان را دچار کجی و مشکل می‌کند، ما با کارشناسان علوم پزشکی یک تیم مشترک تشکیل دادیم که بر اساس شرایط جسمانی و قد و وزن دانش‌آموزان برایشان میز و صندلی تهیه کنیم، نور و پرده کلاس‌ها را استانداردسازی کنیم و کمدی را تعبیه کنیم تا وسایلشان را در آن بگذارند و مجبور نباشند هر روز کوله پشتی سنگین را با خود حمل کنند. هدف این است تا در پایان این طرح آزمایشی تبعات مثبت و منفی آن را بسنجیم و در صورت موفقیت، بتوانیم آن را تعمیم دهیم.
