«دعا» و «بکاء»؛ دو سلاح مبارزه امام سجاد(ع) با حکومت اموی

توران اصلی، مدرس حوزه علمیه و مدیر مؤسسه قرآنی انتظار شهرستان زاهدان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان‌وبلوچستان، گفت: امام سجاد(ع) در قیام خونین کربلا حدود 22 تا 24 سال سن داشتند و در روز عاشورا، بنا بر مشیت الهی، بیمار بودند، از این رو متأسفانه حتی کسانی که خود را محب اهل بیت(ع) می‌دانند، ایشان را «بیمار کربلا» خطاب می‌کنند.
وی ادامه داد: امام سجاد(ع) بعد از واقعه عاشورا و شهادت امام حسین(ع)، به‌مدت 35 سال امامت امت را بر عهده داشتند و در حقیقت، پیام‌رسان و مبلغ کربلا بودند؛ اگر خطبه‌های کوبنده ایشان نبود، قیام کامل نمی‌شد، بنابراین به‌کار بردن صفت بیمار برای ایشان، شایسته نیست.
مدرس حوزه علمیه زاهدان بیان کرد: امام(ع) تا آخر عمر شریفشان، هیچگاه عاشورا را فراموش نکردند، بطوری که تمام مدت 35 سال را گریه می‌کردند و لقب «سید الباکین» به ایشان دادند.
وی افزود: دعا و گریه، در حقیقت دو سلاح امام زین‌العابدین(ع) برای مبارزه با حکومت اموی بود؛ ایشان در قالب مناجات، مفاهیم عمیقی را منتقل می‌کردند، بطوری که مشروعیت نظام اموی را زیر سؤال برد.
اصلی اظهار کرد: قیام کربلا، نیاز به روشنگری داشت که امام سجاد(ع) و عمه ایشان، حضرت زینب(س) این مسئولیت را بر عهده داشتند. بنابراین شرایط خفقان ناشی از فشارهای بنی امیه، امام(ع) را مجبور کرد تا راه دعا را برای مبارزه انتخاب کنند.
مدرس حوزه علمیه زاهدان بیان کرد: وقتی حکومت از مناجات‌های عمیق و روشنگرانه امام سجاد(ع) به ستوه آمد، ایشان را مسموم و به شهادت رساندند. امام سجاد(ع) در مقطعی حساس، مسئولیت بزرگ پیام‌رسانی عاشورا را بر عهده داشتند، که به‌خوبی از عهده برآمدند.