کد خبر: 3685581
تاریخ انتشار : ۱۲ بهمن ۱۳۹۶ - ۱۵:۴۲
آیت‌الله محسن حبیبی مطرح کرد:

آیت‌الله خسروشاهی عصاره فضائل بزرگان عصر بود

گروه اندیشه: آیت‌الله محسن حبیبی با اشاره به زندگی آیت‌الله خسروشاهی بیان کرد: اگر عصاره فضائل شیخ عباس تهرانی، علامه و امام راحل (ره) را جمع می‌کردند آیت‌الله خسروشاهی نماد فضائل این بزرگواران بود

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) اسفندماه سال قبل بود که روح بلند عالم پارسا آیت‌الله خسروشاهی به ملکوت اعلی پیوست؛ به مناسبت اولین سالگرد ارتحال این عالم ربانی با آیت‌الله محسن حبیبی داماد ایشان و تولیت مدرسه علمیه آیت الله مجتهدی تهرانی به گفت‌وگو پرداختیم.
آیت‌الله محسن حبیبی در ابتدا بیان کرد: اگر کسی بخواهد حقیقتی را در مورد ایشان بیان کرد، الفاظ معرف عظمت ایشان نمی‌تواند باشد، به قدری ایشان در همه مراحل کتوم بودند که ما با حدود ۶۰ سال ارتباط تنگاتنگ، ناشناخته با ایشان برخورد می‌کردیم.
حبیبی در ادامه تصریح کرد: به صورت خلاصه این که ایشان عصاره‌ای از بزرگان گذشته بود، یعنی اگر مرحوم شیخ عباس تهرانی و علامه بزرگوار و امام راحل (ره) را یک عصاره‌کشی می‌کردند، ایشان عصاره بزرگواران بود و با یک حلم و فروتنی بسیار فوق‌العاده با قضایا برخورد می‌کرد و در مسائل دینی هم بسیار حساس و پیگیر بود، حتی با بیماری‌هایی که بر ایشان عارض بود، این مسئله را به صورت شدید دنبال می‌کرد.
تولیت مدرسه علمیه آیت الله مجتهدی تهرانی بیان کرد: برای تعلیم و تربیت افرادی که واجد شرایط بودند نیز بسیار کوشا بود، به طوری که تا لحظه آخر تدریسش را تعطیل نکرده بودند و در مقابل مشکلات و مسائل ظاهری هم خیلی مقاوم بودند، هیچ گاه از ایشان در بیماری‌هایی که مکررا برایشان عارض می‌شد، یک عدم رضایت یا ناله‌ای که مثلا فلان بیماری گربیان ما را گرفته مشاهده نشد.

آیت الله خسروشاهی، عصاره‌ای از بزرگان

وی در پاسخ به این سؤال که ویژگی بارز ایشان که موجب رسیدن به مقامات علمی و معنوی شد چه بود؟ گفت: در درجه اول عنایات خدا را می‌دانم، ایشان فرزندی بودند که در طفولیت پدر را از دست دادند و خداوند هم لطف می‌کند و خودش از ایشان کفالت می‌کند و اینطور بود که ایشان از این طریق بهره‌مند بود و خدا لطف کرد و ابوالزوجه ایشان که شیخ عباس بود، پدری بهتر از پدر خودشان بود و از همان جا معنویات قبل از معلومات در ایشان ریشه پیدا کرد، سپس در هر دو مسیر به رشدی رسید که برخی از بزرگان می‌فرمودند: در زمان خودمان کسی را نسبت به همه علوم دینی آگاه‌تر از ایشان نمی‌شناسیم، اما ایشان بسیار کتوم بودند.
حبیبی در انتها بیان کرد: در درجه اول عنایات الهی و بعد هم آن حالت خضوعی که ایشان نسبت به اهل بیت (ع) داشت را عامل رسیدن ایشان به مراتب عالی علمی و معنوی می‌دانم که تا آخرین لحظه سفارش می‌کرد که در کنار اهل بیت (ع) برکات الهی نازل می‌شود.
captcha