«سفیران عشق»؛ نماهنگی تکراری به یاد «ارغوان»
گروه هنر ــ «سفیران عشق» عنوان نماهنگی است که با با محوریت تکریم مدافعان حرم سعی داشته خاطره خوش نماهنگ «ارغوان» را زنده کند، اما این تلاش در نهایت به تکرار انجامیده است.
حدود دو سال پیش نماهنگی با نام «ارغوان» در تلویزیون به صورت گسترده پخش شد که مخاطب بسیاری نیز پیدا کرد. این کار که به نقل از کارگردانش مورد پسند مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته بود به گوشه‌ای از آمادگی ملت ایران از هر قشر و سنی توجه داشت. اما اخیرا نماهنگی دیگر منتشر شده که به نوعی ادامه ارغوان است. در این نماهنگ با محور قرار دادن بحث جهاد به نوعی ادای دینی به مدافعان حرم دارد. «سفیران عشق» عنوان این نماهنگ است و حاج صادق آهنگران در آن خوانده است.
در ابتدا، این نماهنگ به شهید حججی و شهدای مدافعان حرم تقدیم شده است. در ادامه صدای رژه و موسیقی حماسی ما را به یک حس هیجانی هدایت می‌کند. درباره جنس موسیقی نیز باید بگویم که آلات این قطعه موسیقی، اکثراً غربی است، درصورتی‌که عموماً در این قبیل کارها با بهره بردن از سازهای کوبه‌ای یا شرقی شکل بومی کار هم حفظ می‌شد. به هر حال در سکانس اصلی که حاج صادق آهنگران در آن مشغول خواندن است کمتر جذابیت تصویری را شاهد هستیم. وی در لوکشینی قرار دارد که پشتش سیاه است و پرچم‌های مختلف در آن برافراشته شده است.
سکانس‌های این بخش به نظرم هیچ جذابیتی ندارد، چون بارها ما این اتفاق را در کارهای مختلف شاهد بوده‌ایم و دیدن دوباره آن چندان لذتی ندارد. در حوزه موسیقیایی نیز چیز جدیدی را در کار نمی‌بینیم، چون همان اندازه که در نماهنگ «ارغوان» به دلیل نو بودن جذابیت بصری داشت این کار به دلیل تکراری بودن نامانوس بود. درباره اجرای آهنگران هم باید گفت که وی یکی از زیباترین سرودهای خود را در زمان جنگ به نوعی در سفیران عشق قربانی کرد، زیرا سرود «ای لشکر صاحب زمان» با تغییراتی که یافته بود زیبایی اصلیش از بین رفته بود.
درباره اجرای حاج صادق آهنگران مطلبی دیگر وجود دارد، آنهم این‌که جنس صدای وی به گونه‌ای نیست که بتوان از آن اوج صدا گرفت، چراکه این جنس صدا در نقطه اوج کمی آزار دهنده می‌شود. به همین دلیل تمام آهنگ‌هایی که آهنگران اجرا می‌کند، شکلی آرام دارد، اما در این کار بنا به دلایلی که تنها آهنگساز و کارگردان از آن مطلع است این مهم رعایت نشده برای همین نیز به نظرم نتیجه مطلوب نظر از کار در نیامده است.
مدافعان حرم ادامه دهنده راه رزمندگان هشت سال دفاع مقدس
در این کار سعی شده با تک پلان‌ها، یادی هم از شهدای تاریخ انقلاب شود. برای مثال تصویری که از شهید چمران در نماهنگ آورده می‌شود به نوعی تداعی‌گر این امر است که راه شهدای انقلاب و دفاع مقدس، هم اکنون توسط مدافعان حرم ادامه داده می‌شود، اما این نوعی همانندسازی به ابتدایی‌ترین شکل انجام شده است، چون نشان دادن مزار شهدا یا تصاویر آنها ساده‌ترین روشی است که بارها مد نظر قرار گرفته است. رویکرد تکراری دیگر به صحنهای بر می‌گردد که مادران و پدران، فرزندان خود را بدرقه می‌کنند. این صحنه با بستن پیشانی‌بند یا حسین رخ می‌دهد. این شکل از تصویرسازی شاید بیش از 100 بار در کارهای نمایشی دیده شد، اما نمی‌دانم چه اصراری است که باز هم این رویکرد ادامه داشته باشد؟
اما در میان برداشت‌های تکراری این کار باید به ظرافتی هم اشاره کنیم. در بخشی از این کار که از جانفشانی برای رهبری و آرمان‌ها حرف زده می‌شود ما تصویری را از مقام معظم رهبری می‌بینیم که با لباس نظامی است. این پوشش به نظرم برای کاری که موضوع آن جهاد و شهادت است بسیار مطلوب و پسندیده است.
درباره این نماهنگ باید یک نکته را به صورت ویژه مد نظر قرار داد. آنهم این‌که اگر نقطه مثبتی برای این کار تصور می‌شود تنها به نقاط مفهومی مربوط می‌شود، ولیکن در بحث فنی همانگونه که گفتم چیز خاصی را نمی‌توان در آن دید. درباره صاحب اثر این کار هم باید گفت که ماوا تولید کننده این نماهنگ است. این مرکز که زیر مجموعه موسسه فرهنگی هنری اوج است عمدتاً کارهای خوبی در حوزه موسیقی انقلاب تولید می‌کند، ولیکن در این میان ممکن است کارهای ضعیفی نیز همچون «سفیران عشق» تولید شود.
در انتها درباره کارگردانی مهران علوی (سازنده نماهنگ) هم باید گفت که وی چیز خاصی را از خود ارائه نکرده است که بتوان به عنوان یک کار فوق العاده از آن نام برد. در مجموع سفیران عشق کاری متوسطی است که این امتیاز نیز با ارفاق به وی داده شده و مطمئناً چندان در یادها باقی نخواهد ماند.
برای دیدن کار اینجا کلیک کنید
به قلم داود کنشلو
