مراد از «عرش» در قرآن جایگاه ربوبیت الهی است

به گزارش ایکنا آیت‌الله عبدالله جوادی آملی امروز دهم دی‌ماه در ادامه مباحث تفسیری خود در مسجد اعظم گفت: کسانی که با امام زمان خود ارتباط ندارند، وضعشان روشن است. در دنیا، آتش می‌خورند و آتش برای خود کسب می‌کنند و در مقابل کسانی که به یاد ائمه(ع) هستند و زیارات و ادعیه آنان را می‌خوانند هم هم‌اکنون در بهشت قرار دارند.
وی با اشاره به تعبیر «إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا» افزود: ما چون بر مبنای ظاهر تأویل می‌کنیم، خوردن آتش را به قیامت نسبت می‌دهیم، در حالی که فرد هم‌اکنون وقتی مرتکب فلان گناه شد، آتش را در بطن خود وارد کرده است و بروز و ظهور آن در قیامت است، نه اینکه در قیامت این آتش تولید شود.
این مفسر قرآن همچنین با اشاره به تعبیر عرش برای خداوند بیان کرد: عرش برخلاف دیدگاه تجسیمیه، تخت جسمانی نیست، بلکه تخت ربوبی و مدیریت پروردگار است و معاذالله این طور نیست که هشت ملائکه آن را حمل کنند؛ بلکه ملائکه مدبرات امر الهی در این مسئله هستند.
وی تاکید کرد: انسان هر کاری در دنیا انجام دهد، مشهود پروردگار است و حتی ممکن است برخی چیزها بر خود انسان مخفی باشد ولی خدا می‌داند.

این مرجع تقلید با بیان اینکه امور انسان سه قسم است، تصریح کرد: قسمی که خود فرد و خدا می‌داند، قسمی که خود و دیگران هم می‌دانند، ولی برخی سرّی است که خدا می‌داند و خود فرد هم نمی‌داند، زیرا اخفی از سر است. به همین دلیل گاهی می‌بینیم که چون فرد روان‌کاوی نکرده، ممکن است کینه‌ای از سال‌ها قبل از فردی داشته باشد و همین دلیل برخی رفتارهای او باشد.
این مفسر قرآن با اشاره به آیه 20 سوره حاقه «إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ» تصریح کرد: تعبیر «ظننت» موید آن است که اگر در مورد قیامت کسی گمان هم داشته باشد، باید مراقب اعمال خود باشد، چه رسد به یقین؛ زیرا اگر دفع خطر محتمل لازم است، دفع خطر به ظن و گمان، به طریق اولی لازم است و فرد باید مراقب آینده خود باشد.
این مفسر قرآن گفت: افرادی که نفس مطمئنه دارند، راضی عن‌الله و مرضی‌لله هستند؛ به قضا و قدر الهی راضی هستند و هرچه از خدا به آنان برسد، به آن راضی هستند و همه کارهای آن‌ها هم مورد رضای خداست که در قرآن از آن به راضیة مرضیة تعبیر شده است.
آیت‌الله جوادی آملی همچنین در مورد وضعیت مؤمنان در بهشت افزود: بهشتیان در بهشت نسبت به لذائذ مادی و غذا و ... هرچه بخواهند وجود دارد و روحشان به مقام رضایت می‌رسد، البته مقام رضوان بسیار بالاتر و والاتر از نعمات مادی است.

انتهای پیام