نگاهی به فرهنگ خاکسپاری پیروان ادیان در آلمان

به گزارش ایکنا؛ فرهنگ خاکسپاری در بسیاری از کشورهای جهان متفاوت است. علاوه بر این پیروان مذاهب مختلف آیین‌های خاکسپاری متفاوتی دارند. برخی اجساد مردگان خود را می‌سوزانند و سپس خاکستر آنها را پای درخت و یا در دریا می‌ریزند، گروهی آنها را با تابوت و برخی دیگر، اجساد مردگان را با پارچه‌ای سفید(کفن) دفن می‌کنند. از آنجا که در جمهوری فدرال آلمان، گروه‌های مختلف مذهبی و قومی زندگی می‌کنند، مراسم و آیین‌های مختلفی برای جدایی از مردگان وجود دارد. شهروندان آلمانی‌، سال‌ها مردگان خود را به روشی سنتی دفن می‌کردند، با این وجود در سال‌های اخیر، تعداد افرادی که تمایل به سوزانده شدن اجسادشان دارند، افزایش یافته است. پایین‌بودن هزینه‌های دفن به روش سوزاندن، از دلایل افزایش آمار علاقمندان به این روش است.

رایزنی فرهنگی ایران در برلین در این باره آورده است: در آلمان نیز مانند سایر کشورهای جهان برای انواع مختلف دفن، هزینه‌های متفاوتی وجود دارد. براساس آمارهای منتشر شده، در سال ۲۰۱۴، سوزاندن اجساد به صورت ناشناس و ریختن خاکستر آنها در آب دریا، ارزان‌ترین نوع دفن در آلمان بوده و برای هر نفر، حدود ۷۶۶ یورو هزینه داشته است. در واقع  این افراد، بدون هیچ نام و نشانی دفن شده‌اند و طبیعتا هزینه‌ای هم در زمان دفن و حتی برای نگهداری قبور برای بازماندگان ایجاد نمی‌کرد. در عین‌حال، گران‌ترین نوع دفن در سال ۲۰۱۴،  دفن اجساد با تابوت در خاک بوده که برای هر نفر در حدود ۱۳۱۱ یورو هزینه در بر داشته است. البته این نوع دفن، در حال‌ حاضر با توجه به طراحی سنگ قبر و یا منطقه خاصی که مراسم تشییع جنازه در آن انجام می‌شود، هزینه‌های متفاوتی دارد. در گزارش پیش‌رو نگاهی به خاکسپاری پیروان ادیان مختلف در آلمان و مراسم‌ عزاداری در این کشور داریم که در ادامه می‌خوانید:

علاقه مسیحیان به سوزاندن مردگان

بیشتر آلمانی‌ها مسیحی هستند. روش سنتی دفن مردگان در کشورهای مسیحی خاکسپاری با تابوت است، با این حال در دهه‌های اخیر اکثر شهروندان مسیحی در آلمان ترجیح می‌دهند که اجسادشان سوزانده شود. این در حالی است که در قرون وسطی، سوزاندن اجساد ممنوع بود و این کار گناه محسوب می‌شد. در اوایل قرن نوزدهم، اولین مُرده‌سوزخانه‌ها( جایی که مردگان را می‌سوزاندند) در اروپا شکل گرفت. مسئولان کلیساهای پروتستان و کاتولیک در ابتدا با انجمن‌هایی که شهروندان برای این امر راه‌اندازی کرده بودند، مقابله کردند. با این اوصاف، تورم و بحران اقتصادی در دهه ۲۰ میلادی، باعث شد که شهروندان آلمانی به سوزاندن مردگان علاقه بیشتری پیدا کنند، زیرا این گزینه، نسبت به سایر روش‌های دفن ارزان‌تر بود. پس از مدتی سرانجام مسئولان کلیسای پروتستان مجبور شدند که با سوزاندن مردگان کنار بیایند. مسئولان کلیسای کاتولیک نیز بالاخره در سال ۱۹۶۳، سوزاندن مردگان را پذیرفتند.

با این اوصاف، هنوز هم برای سوزاندن اجساد قوانین خاصی وجود دارد، به عنوان مثال،  تنها در صورتی گواهی سوزاندن افراد صادر می‌شود که هیچ شکی مبنی بر مرگ غیرطبیعی وجود نداشته باشد. همچنین، خاکستر جنازه را نمی‌توان به سادگی در حیاط خانه دفن کرد. خاکسترها باید در گلدانی ویژه، مهر و موم و در گورستان‌ها به خاک سپرده شوند. همچنین آلمانی‌ها گاهی جنازه مردگان یا خاکستر آنها را در کنار ریشه یک درخت یا در مناطقی مشخص از جنگل‌هایی به خاک می‌سپارند که به این کار اختصاص یافته‌اند. اجساد براساس قوانین آلمان، برای ۴۸ ساعت نگهداری و سپس برای سوزانده شدن به کوره‌های آتش‌سوزی منتقل می‌شوند. انتخاب مُرده‌سوزخانه‌ها برعهده بستگان متوفی است، اما معمولا مسئول خاکسپاری با یکی از مرده‌سوزخانه‌ها کار می‌کند که قیمت مناسبی دارد. جسد در دورن تابوت به اتاق کوره آورده می‌شود و پیش از سوزاندن، علت مرگ توسط پزشک شاغل در آنجا چک خواهد شد. پس از آن، مأمور مربوطه، سنگ نسوزی که شماره ویژه‌ای بر روی آن حک شده را بر روی تابوت می‌چسباند. استفاده از این سنگ و شماره روی آن به منظور جلوگیری از جابه‌جایی یا اشتباهات بعدی در هویت‌یابی اجساد است.

پس از قرار دادن سنگ نسوز، تابوت و جسد درون آن با دمای  ۱۲۰۰ درجه سانتیگراد سوزانده می‌شود. مدت زمان لازم برای سوزاندن، بسته به نوع کوره از ۹۰ دقیقه تا دو ساعت طول می‌کشد. سپس خاکستر در کپسول مخصوصی قرار می‌گیرد و برای ادامه کار تدفین به گورستان و یا شرکت‌های کشتیرانی فرستاده می‌شود. هزینه‌های مربوط به سوزاندن اجساد به محل سوزاندن و همچنین نوع مراسم بستگی دارد. در سال ۲۰۱۶، کم‌ترین هزینه سوزاندن اجساد در شهر برلین ۶۸۹ یورو و بیشترین هزینه ۴۵۵۰ یورو بود. این قیمت‌ها براساس نوع مراسم خاکسپاری و یادبود متفاوت است.

تدفین سنتی مسیحیان

دفن افراد به صورت ناشناس هنوز برای بسیاری از مسیحیان قابل قبول نیست. پیروان کلیساها، باید با نام مشخص به خاک سپرده شوند. در عین‌حال، مسیحیان برخلاف مسلمانان و یهودیان می‌توانند اجساد مردگان خود را در همه گورستان‌ها خاک کنند. در واقع مسیحیان، مردگان خود را در مدت زمان مشخصی در قبر قرار می‌دهند.  زمانی که مدت آن به پایان برسد، قبرها برای اشخاص دیگری استفاده می‌شود.برای مراسم عزاداری در یک خانواده مسیحی آلمانی، تنها نزدیکان دعوت می‌شوند و سایر افراد اغلب از طریق آگهی‌های روزنامه، از مرگ دوستان و آشنایان خود مطلع می‌شوند. همسر متوفی اغلب در زمان عزاداری لباس سیاه یا تیره می‌پوشد. معمولا مراسم خاکسپاری از کلیسا شروع می‌شود و کشیش کلیسا مسئول برگزاری مراسم است. در این مراسم، نزدیکان متوفی در ردیف اول می‌نشینند و دعا می‌خوانند، سپس تابوت به قبرستان برده و دفن مى‌شود. عزاداران هنگام دفن جنازه، دعا مى‌خوانند و هر یک، بر تابوت خاک می‌ریزند. در کلیسا و گورستان برای تزیین تابوت‌ها و سنگ‌های قبر، از گل استفاده می‌شود. پس از مراسم خاکسپاری نیز، عزاداران در رستورانی در همان نزدیکی جمع می‌شوند و غذا می‌خورند.

مشکلات مسلمانان

مسلمانان برخلاف یهودیان و مسیحیان مردگان خود را در تابوت دفن نمی‌کنند، این در حالی است که در آلمان تا مدت‌ها تدفین تنها از طریق تابوت امکان‌پذیر بود. تا پایان دهه ۹۰ میلادی، در بسیاری از ایالت‌های آلمان هنوز از تابوت برای تدفین استفاده می‌شد و به همین دلیل، مسلمانان ترجیح می‌دادند که اجساد مردگان را در کشورهای مبدا خود خاک کنند. بعدها قبرستان‌های ویژه مسلمانان در آلمان ایجاد شد و در حال حاضر مسلمانان می‌توانند مردگان خود را براساس سنت‌های اسلامی تدفین کنند. با این وجود هنوز هم مسلمانان برای دفن مردگان خود با مشکلات زیادی در جمهوری فدرال روبرو هستند.

قبرها تاریخ انقضا دارد

طبق سنت‌های اسلامی هر فرد حداکثر ۲۴ ساعت پس از مرگ باید دفن شود، این در حالی است که براساس قانون آلمان، حداقل تا ۴۸ ساعت پس از مرگ، نمی‌توان جنازه‌ای را دفن کرد. اما این، تنها مشکل مسلمانان نیست. وقتی مسلمانی از دنیا می‌رود، او را به سمت مکه می‌خوابانند، چشم‌هایش را می‌بندند و برایش دعا می‌خوانند. براساس قوانین اسلامی مردگان پیش از تدفین باید شسته و سپس در پارچه سفید رنگی به نام کفن پوشانده شوند. سپس عزاداران نماز می‌خوانند و با خواندن دعا مرده را به خاک می‌سپارند. قبرهای مسلمانان باید رو به سوی قبله باشد و این یکی دیگر از مشکلات مسلمانان در آلمان است. علاوه بر این‌ها قبرهای مخصوص مسیحیان عمق کمتری نسبت به قبر مسلمانان دارد و به سختی می‌توان قبرستانی را پیدا کرد که از این لحاظ برای دفن مسلمانان مناسب باشد. از سوی دیگر قبرها در آلمان تاریخ انقضا دارند و در صورتی که خانواده متوفی بخواهند، مقبره را حفظ کنند، باید هزینه‌های بیشتری بپردازند.

 تدفین یهودی و استفاده از کفن

وقتی فردی یهودی از دنیا می‌رود، سازمان «هیورا کادیشا» مسئول مراسم تدفین و همچنین مراقبت از عزاداران است. اعضای این سازمان یهودی به صورت داوطلبانه کار می‌کنند و در اکثر مراسم تدفین یهودیان در آلمان حضور دارند. براساس اعتقاد یهودیان، کسی نباید به فردی که در حال مرگ است، دست بزند. چرا که ممکن است در مرگ او تأثیرگذار باشد. وقتی فردی یهودی می‌میرد، اطرافیانش دعا می‌خوانند و شمع روشن می‌کنند. یهودیان به سوزاندن مردگان اعتقادی ندارند و اجساد را در خاک دفن می‌کنند. در آلمان، یهودیان می‌توانند ۴۸ ساعت پس از مرگ، مراسم تدفین را انجام دهند.

بنابراین سازمان «هیورا کادیشا» جسد را به قبرستان منتقل می‌کند. اعضای این سازمان در قبرستان تمام بدن متوفی را با آب گرم می‌شویند و سپس جسد را درون پارچه‌ای سفیدرنگ از ﺟﻨﺲ ﮐﺘﺎﻥ(کفن) و تابوتی چوبی قرار می‌دهند. سنگ قبرها یکنواخت و ساده هستند و معمولا پس از مدت یک سال از مرگ، خانواده‌ها می‌توانند سنگ بر روی قبرها بگذارند. مراسم تشییع جنازه به طور سنتی از اتاقی در گورستان آغاز می‌شود. خاخام در این مراسم سخنرانی ‌می‌کند. اغلب خویشاوندان و دوستان متوفی نیز در مراسم صحبت می‌کنند. در ادامه دعا به عبری خوانده می‌شود. علاوه بر این‌ها، پاره کردن لباس نیز، سنت دیرینه یهودیان در مراسم تشییع جنازه است. با این کار بستگان بخشی از غم و اندوه خود را کمتر می‌کنند.پس از پایان مراسم، عزاداران اتاق را ترک می‌کنند و برای مراسم تدفین آماده می‌شوند. .حالا نوبت آماده کردن قبر است. قبرهای یهودیان تاریخ انقضا ندارند (هرگز تخریب نمی‌شوند) و مقبره‌ها باید به سمت اورشلیم(شهر قدس در فلسطین) ساخته شوند. در راه قبرستان، دعا خوانده و سپس تابوت در خاک گذاشته می‌شود، هنگام ترک قبرستان، هر یک از عزاداران سنگ کوچکی بر روی قبر قرار می‌دهند و بدین ترتیب مراسم تدفین به پایان می‌رسد.

انتهای پیام