توجه به درگاه الهی برای رفع حوائج؛ از فرازهای برجسته در مناجات شعبانیه

به گزارش ایکنا از گیلان، شعبان ماه خودسازی معنوی همچنین آماده کردن جسم و روح برای استقبال از ماه پرخیر و برکت رمضان است. اعمال مستحب بسیاری در این ماه به نقل از ائمه(ع) و بزرگان اسلام بیان شده که پرداختن به آنها می‌تواند در بصیرت‌افزایی معنوی و جلای روح مؤثر باشد. یکی از این اعمال، قرائت مناجات شعبانیه است.

این مناجات که از ابن‌خالویه روایت شده و امروز در کتب ادعیه دینی در دسترس ما قرار دارد، به گفته او این مناجات حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) و امامان پس از اوست، که در ماه شعبان می‌خواندند. این راز و نیاز از مناجات‌هاى جلیل‌القدر ائمه(ع) مشتمل بر مضامین بسیار بلندى است و هرگاه که حضور قلبى باشد خواندن آن مناسب است.

نکته تربیتی این دعا آغاز آن با سلام و درود بر محمد(ص) و خاندان پاکش و روی‌ آوردن به درگاه الهی همراه با خضوع و خشوع است که می‌خوانیم: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْمَعْ دُعَائِي إِذَا دَعَوْتُكَ وَ اسْمَعْ نِدَائِي إِذَا نَادَيْتُكَ وَ أَقْبِلْ عَلَيَّ إِذَا نَاجَيْتُكَ فَقَدْ هَرَبْتُ إِلَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ مُسْتَكِيناً لَكَ مُتَضَرِّعاً إِلَيْك»؛ «خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و شنواى دعایم باش آنگاه که می‌خوانمت، و صدایم را بشنو گاهى که صدایت می‌کنم، و به من توجه کن هنگامی که با تو مناجات می‌نمایم، همانا به سوى تو گریختم، و در حال درماندگى و زارى در برابرت ایستادم».

توجه به درگاه الهی برای رفع حوایج و یگانه دانستن خدای متعال برای برآوردن حاجات یکی از موارد مهمی است که در این دنیا به آن اشاره شده: «إِلَهِي إِنْ حَرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْزُقُنِي وَ إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي»؛ «خدایا! اگر محرومم کنى پس کیست آن که به من روزى دهد؟ و اگر خوارم سازى پس کیست آن که به من یارى رساند».

ستارالعیوب بودن خدای متعال را در فراز دیگری از این دعا می‌خوانیم که تلنگری است تا علاوه بر این صفت خدای رحمان خودمان را بر ترک محرمات و گناهان استوارتر کنیم تا در آخرت شرمنده اعمالمان نباشیم: «إِلَهِي قَدْ سَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوبا فِي الدُّنْيَا وَ أَنَا أَحْوَجُ إِلَى سَتْرِهَا عَلَيَّ مِنْكَ فِي الْأُخْرَى...»؛ «خدایا گناهانى را در دنیا بر من پوشاندى، که بر پوشاندن آن در آخرت محتاج ترم، گناهم را در دنیا براى هیچیک از بندگان شایسته ات آشکار نکردى، پس مرا در قیامت در برابر دیدگان مردم رسوا مکن».

یکی از درخواست‌هایی که در این دعا جلب توجه می‌کند دعا برای توفیق عافیت از طریق قلب، زبان و نگاه است: «إِلَهِي هَبْ لِي قَلْباً يُدْنِيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ وَ لِسَاناً يُرْفَعُ إِلَيْكَ صِدْقُهُ وَ نَظَراً يُقَرِّبُهُ مِنْكَ حَقُّهُ»؛ «خدایا، قلبى به من عنایت کن، که اشتیاقش او را به تو نزدیک کند، و زبانى که صدقش به جانب تو بالا برده شود و نگاهى که حق بودن او را به تو نزدیک نماید».

درخواست برای توفیق بندگی را در فراز دیگری از این دعا می‌خوانیم: «وَ أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ يُدِيمُ ذِكْرَكَ وَ لا يَنْقُضُ عَهْدَكَ وَ لا يَغْفُلُ عَنْ شُكْرِكَ وَ لا يَسْتَخِفُّ بِأَمْرِك»؛ «مرا از کسانى قرار دهى که ذکرت را همواره بر زبان دارند، و پیمانت را نمی‌شکنند، و از سپاست غافل نمی‌شوند، و فرمانت را سبک نمی‌شمارند».

این مناجات با فرازهای تربیتی خود که با درود و تحیت بر نبی مکرم اسلام و خاندان پاک و مطهرش به پایان می‌رسد، می‌تواند چراغی برای همه روزهایمان در زندگی باشد.

انتهای پیام