به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا؛ نبأ، حجتالاسلام والمسلمین حسین تهرانی، فرزند ارشد و وصی شرعی مرحوم آیتالله العظمی مجتبی تهرانی، شب گذشته، ۱۲ شهریورماه در سومین جلسه مراسم عزاداری مدرسه نور در ادامه مبحث شکرگزاری با اشاره به مهمترین راه برای رسیدن به شکرگزاری گفت: در باب اینکه چگونه شکرگزار خداوند باشیم، به ما دستوراتی دادهاند که مهمترین آنها این است که برای رسیدن به مرتبه شکرگزاری باید از خداوند کمک و استمداد گرفت.
وی ادامه داد: فرمایشی از امام زینالعابدین(ع) است که حضرت در این باره فرمودند هر صبح و شام از خداوند بخواهید که به شما کمک کند تا بتوانید شکرگزار او باشید و اگر چنین کردید، قطعاً خداوند هم به شما کمک خواهد کرد.
اولین پله سقوط از انسانیت
این استاد حوزی نجات انسان را در ورود او به وادی شکرگزاری دانست و گفت: فایده مهم شکرگزاری این است که وقتی انسان وارد وادی شکرگزاری نعمتهای الهی شد، نجات مییابد. اما در مقابل اگر پای انسان از مرز شکرگزاری بیرون رود باعث سقوط او از وادی انسانیت است.
وی ادامه داد: بنابراین اولین پله سقوط انسان از وادی انسانیت، خروج او از وادی شکرگزاری نعمتهای الهی است. اصلاً شکر از مختصات انسانیت است و کسی که از وادی انسانیت خارج شود، وارد وادی حیوانیت شده است.
درجات شکر
حجتالاسلام تهرانی به درجات شکر اشاره و بیان کرد: بحث دیگر در باب شکرگزاری مسئله درجات شکر است، شکر درجاتی دارد که در وادی معرفت، اهل معرفت میفرمایند شکر سه درجه دارد و همچنین علمای اخلاق نیز به درجات شکر اشاره کرده و معتقدند شکر دو درجه دارد و از این سخن این معنا به دست میآید که شکر درجاتی دارد.
فرزند ارشد و وصی شرعی آیتالله مجتی تهرانی «شکر نسبت به محاب» را اولین درجه شکرگزاری دانست و گفت: اولین درجه شکر، «شکر نسبت به محاب» است، به این معنا شکر نعمتهای اعطایی خدا به انسان که مورد علاقه و محبت انسان است. این نعمتها مورد علاقه و دوست داشتن انسان است و اینجا انسان در مقابل داشتن این نعمتهای مورد علاقه و دوست داشتنی خود، شاکر خداوند میشود.
وی ادامه داد: این درجه شکر فقط برای مسلمانان نیست، بلکه هر انسانی که به خداوند اعتقاد دارد و از هر دین، مسلک و آیینی که هست این درجه شکر را دارد که از نعمتهایی که خدا به او داده شاکر باشد.
حجتالاسلام تهرانی به دومین درجه شکرگزاری اشاره و اظهار کرد: درجه دوم شکرگزاری «شکر نسبت به بلاها» است. به این معنا که انسان نسبت به آنچه از بلایا، گرفتاریها و ابتلائات دنیوی که مورد علاقه او نیست و از آن کراهت دارد، به جایی میرسد که نسبت به اینها نیز شاکر است.
وی ادامه داد: در این درجه مثلاً فرد ضربه مالی میخورد، یا اینکه مشکل جسمی و بیماری پیدا میکند، اما باز این فرد شاکر است و در برابر این مشکل معترض نیست، بلکه سپاس و شکرگزاری هم از خداوند میکند.
این استاد حوزوی افزود: افراد در برابر ابتلائات و مشکلات به دو دسته تقسیم میشوند که یک دسته کسانی هستند که از نظر سیر منازل معنوی و مقامات معنوی به جایی رسیدهاند که از تعبیر به تساوی حالات شده است. به این معنی که از سوی خداوند هر چه به این افراد برسد، چه با طبع آنها خوشایند باشد و چه نباشد، این افراد در هر دو حالت در مرحله شکرگزاری هستند. بنابراین شکر نسبت به بلایا توسط چنین افرادی که اولیای الهی هستند، صورت میگیرد.
یدآور میشود مراسم سوگواری سالار شهیدان دشت کربلا، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در دهه اول محرم هر شب در مدرسه نور محل برگزاری جلسات سخنرانی عالم عامل مرحوم آیتالله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی(ره) با سخنرانی فرزند ارشد و وصی ایشان حجتالاسلام والمسلمین شیخ حسین آقا تهرانی، با موضوع شکرگزاری، همراه با عزاداری و اقامه نماز جماعت در حال برگزاری است.
امیرمحسن سلطان احمدی
انتهای پیام