به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ وقتی ماه صفر آغاز میشود، بحث نحس بودن این ماه هم بر سر زبانها میافتد. در این باره به نکات زیر باید توجه کرد :
1- دو بار به نحس بودن ایام در قرآن کریم اشاره شده که هر دو هم مربوط به عذاب قوم عاد است. «فی یَومِ نَحسٍ مُستَمِر»(آیه 19/ سوره مبارکه قمر) و «فی اَیّامٍ نَحِسات»(آیه 16/ سوره مبارکه فصلت).
2- نحس بودن یا سَعد بودن ایام ربطی به خود آن روز ندارد که لزوماً هم قابل تکرار باشد یا بتوان به کل یک ماه یا سال تعمیم داد، بلکه به وقایع مرتبط با آن روز یا روزها ارتباط دارد. مثلاً شب قدر چون نعمت بزرگی(قرآن کریم) در آن نازل شده؛ مبارک «اِنّا اَنزلناهُ فی لَیلَةٍ مُبارَکَة»(آیه 3/ سوره مبارکه دخان) و روزهایی که عذاب بر قوم عاد نازل شد؛ نحس نامیده شده است. پس برای انسان ممکن است در پی عملکردش روزی نحس باشد، کما اینکه برعکس آن امکانپذیر است. مثلاً بر اساس روایات هر روزی که انسان در آن گناه نکند، عید محسوب میشود.
3- مرحوم شیخ عباس قمی(ره) صاحب مفاتیحالجنان در اول اعمال ماه صفر میگوید که این ماه معروف به نُحوست است. هرچند در کتب مشهور و معتبر روایی، حدیث یا نشانهای مستدل از این ادعا نیست اما ایشان هم این عبارت خود را مستند به حدیث نکرده است. پس نحس دانستن ماه صفر ریشه روایی هم ندارد.
4- برای رفع بلا در همه ماهها به ویژه در آغاز ماه، اقامه کردن نماز اول ماه و نیز صدقه دادن توصیه شده است.
5- چون در ماه صفر، مسلمانان به سوگ فقدان پیامبر اعظم(ص) مینشینند، شاید از گذشته به این دلیل این ماه را نَحس میدانستند و یا از سویی با پایان ماه محرم (به عنوان ماه حرام که جنگ در آن متوقف میشد)، شاید آغاز ویرانگری و جنگ و خونریزی مایه نحس شمردن ماه صفر بوده است. حال آنکه این نحس دانستن ربطی به آنچه در میان عوام بهعنوان بدآوردن و بدبیاری معروف است، ندارد و بر اساس آنچه گفته شد خود روزها و زمان به خودی خود دارای نحوست نیست.
به قلم محمد لطفیزاده، محصل علوم حوزوی
انتهای پیام
انتهای پیام