شیعه کسی است که با همه طاغوت‌ها مبارزه کند
گروه جامعه ــ طاغوت در هر لباسی ظهور کند، طاغوت است. طاغوت سیاسی، طاغوت فرهنگی، طاغوت اقتصادی و ... ؛ روح شیعه در کسی است که با همه طاغوت‌ها مبارزه کند و البته طاغوت فرهنگی از همه طواغیت خطرناک‌تر است.
به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین خادمیان نوش‌آبادی، مدرس حوزه و دانشگاه، با انتشار یادداشتی پیرامون ویژگی‌های شیعه حقیقی، به شناخت واقعی حق حقیقت و سنجش ایمان براساس آیات و روایات می‌پردازد که در ادامه این یادداشت را می‌خوانید.
«مرحوم استاد شهید مطهری اعلی الله مقامه درباره کسانی که اشخاص را معیار شناخت حق قرار می‌دهند تفصیلی بسیار دلنشین دارد.
ایشان چنین می‌فرماید: علی(ع) بعد از پیغمبر(ص) جوانی سی وسه ساله است با یک اقلیتی كمتر از عدد انگشتان، در مقابلش پیرمردهای شصت ساله با اكثریتی انبوه و بسیار؛ منطق اكثریت این بود كه راه بزرگان و مشایخ این است و بزرگان اشتباه نمی‌كنند و ما راه آنان را می‌رویم. منطق آن اقلیت این بود كه آن چه اشتباه نمی‌كند حقیقت است؛ بزرگان باید خود را بر حقیقت تطبیق دهند.
بعد مرحوم شهید مطهری(ره) می‌فرماید: «از اینجا معلوم می‌شود چقدر فراوانند افرادی كه شعارشان شعار تشیع است و اما روحشان روح تشیع نیست!!!»
در چند وقت اخیر که اینجانب یادداشت‌های «از اعتلاء تا ابتذال» را مرقوم کردم؛ عده‌ای بجای وزن کشی حق با میزان حق؛ اقدام به وزن‌کشی حق با ترازوی اشخاص کردند !!! همان کار غلطی که بارها حضرت امیرالمومنین(ع) درباره خطر آن فریاد زد و هشدار داد. حضرت فرمودند:«إِنَّ الْحَقَّ لا یعرَفُ بِالرِّجالِ، اِعرفِ الْحقَّ تَعرِف أهلَهُ یعنی حق به شخصیت‌ها شناخته نمی‌شود؛ خودِ حق را بشناس تا پیروان آن را بشناسی».
إِنَّ دینَ اللهِ لا یعرَفُ بِالرِّجالِ بَل بِایةِ الحقِّ فَاعْرفِ الحقَّ تَعرِف أهلَهُ یعنی همانا دین خدا با موقعیت اشخاص شناخته نمی‌شود، بلکه با معیار و نشانه حق شناخته می‌گردد؛ پس حق را بشناس تا اهلش را بشناسی.
در جنگ جمل حارث بن حوط به محضر مولانا امیرالمومنین(ع) آمد و جاهلانه‌ترین سخن را مطرح کرد و گفت: «أَ تَرَانِی أَظُنُّ أَصْحَابَ اَلْجَمَلِ کَانُوا عَلَى ضَلاَلَةٍ فَقَالَ علیه السلام یَا حَارِثُ إِنَّکَ نَظَرْتَ تَحْتَکَ وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَکَ فَحِرْتَ إِنَّکَ لَمْ تَعْرِفِ اَلْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ وَ لَمْ تَعْرِفِ اَلْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ فَقَالَ اَلْحَارِثُ فَإِنِّی أَعْتَزِلُ مَعَ سَعِیدِ بْنِ مَالِکٍ وَ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ عُمَرَ فَقَالَ ع إِنَّ سَعِیداً وَ عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ یَنْصُرَا اَلْحَقَّ وَ لَمْ یَخْذُلاَ اَلْبَاطِلَ» آیا چنین پندارى که من اصحاب جمل را گمراه می‌دانم چنین نیست!
امام(ع) فرمود: «اى حارث تو زیر پاى خود را دیدى، اما به پیرامونت نگاه نکردى، پس سرگردان شدى، تو حق را نشناختى تا بدانى که اهل حق چه کسانى می باشند و باطل را نیز نشناختى تا باطل گرایان را بدانى». حارث گفت: من و سعد بن مالک، و عبد اللّه بن عمر، از جنگ کنار می رویم، امام فرمود: «همانا سعد و عبد اللّه بن عمر، نه حق را یارى کردند، و نه باطل را خوار ساختند». خوب به پاسخ حضرت توجه کنید.
وظیفه شیعه این است
۱. اشخاص را معیار تشخیص حق و باطل نداند
۲. حق را بشناسد و سپس اشخاص را با حق بسنجد نه حق را با اشخاص
۳. حق را یاری و تایید کند و باطل را رسوا خوار نماید
۴. هر کس که مشهور شد یا سابقه ای پیدا کرد ترازوی حق و مصون از خطا نمی شود کما این که سعد بن مالک و عبدالله بن عمر چنین بودند.
بنابراین رجبعلی خیاط؛ صدرای شیرازی؛ ابن عربی؛ خواجه شیرازی؛ محمد بلخی مثنوی؛ جعفر مجتهدی؛ قاضی طباطبایی و ... ترازوی تشخیص حق نیستند و یا اشخاصی که آنان را تایید می‌کنند دلیل بر حق بودن آنان نیستند . بلکه ما باید حق را بشناسیم و سپس اشخاص را با آن وزن کشی ارزشی کنیم.
پس هماره این رهنمود علوی(ع) را نُصب العین قرار دهیم وقتی کسی از ایشان سوال کرد : «اَیُمْكِنُ اَنْ یَجْتَمِعَ زُبَیْرٌ وَ طَلْحَةُ وَ عائِشَةُ عَلی باطِلٍ؟ »
آیا ممكن است طلحه و زبیر و عایشه بر باطل اجتماع كنند؟ شخصیت‌هایی مانند آنان از بزرگان صحابه رسول اللّه(ص) چگونه اشتباه می‌كنند و راه باطل را می‌پیمایند؟ آیا این ممكن است؟
حضرت فرمود: «اِنَّكَ لَمَلْبُوسٌ عَلَیْكَ، اِنَّ الْحَقَّ وَ الْباطِلَ لا یُعْرَفانِ بِاَقْدارِ الرِّجالِ، اِعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ اَهْلَهُ وَ اعْرِفِ الْباطِلَ تَعْرِفْ اَهْلَهُ»؛ یعنی حق و باطل را با میزان قدر و شخصیت افراد نمی‌شود شناخت. این صحیح نیست كه تو اول شخصیت‌هایی را مقیاس قرار دهی و بعد حق و باطل را با این مقیاس‌ها بسنجی.
فلان چیز حق است چون فلان و فلان با آن موافقند و فلان چیز باطل است چون فلان و فلان با آن مخالف. نه، اشخاص نباید مقیاس حق و باطل قرار گیرند. این حق و باطل است كه باید مقیاس اشخاص و شخصیت آنان باشند. یعنی باید حق‌شناس و باطل‌شناس باشی نه اشخاص و شخصیت شناس و...
طاغوت در هر لباسی ظهور کند طاغوت است. طاغوت سیاسی، طاغوت فرهنگی، طاغوت اقتصادی و ... . روح شیعه در کسی است که با همه طاغوت‌ها مبارزه کند و البته طاغوت فرهنگی از همه طواغیت خطر ناک‌تر است.
فتامل جیدا
والله المستعان
سید حسین خادمیان
