طی روزهای اخیر بسیاری از خانوادههای ایرانی داغدار عزیزانشان شدهاند. داغهایی که قدر مسلم مختص آنها نیست و همه مردم ایران خود را در عزای فرزندان عزیز ایران شریک و محزون میدانند؛ ایران یکپارچه غم و سیاهپوش شد.
در این شرایط سخت، پیدا کردن جملاتی که بتواند داغدیدگان را تسلی دهد کار مشکلی است؛ به خصوص وقتی دایره مبتلایان به این غم و اندوه در مقیاس یک کشور باشد. آرزوی صبر جمیل و همدردی عمیق با بازماندگان حوادث اخیر تنها ابراز همدردی برای شریک بودن در این فجایع است.
خوب است بدانیم که به گفته حضرت علی(ع) صبر و شكيبايى به اندازه مصيبت نازل مىشود و كسى كه دستش را (به سبب بىتابى و ناشكرى) به هنگام مصيبت بر زانو بزند اجر او ضايع مىگردد (و پاداشى در برابر مصيبت نخواهد داشت).
پيامبر اسلام(ص) هنگامى كه خبر وفات تنها پسرشان ابراهیم را شنیدند محزون شدند و اشک از چشمانشان سرازیر شد. برخی به دلیل این اندوه و گریه به ایشان ایراد گرفتند؛ آن حضرت فرمود: «تَدْمَعُ الْعَيْنُ وَ يَحْزَنُ الْقَلْبُ وَلا نَقُولُ ما يُسْخَطُ الرَّبُ؛ چشم مىگريد و قلب محزون مىشود اما چيزى را كه موجب خشم خدا شود نمىگويم.»
امام علی(ع) نیز ضمن حكمت 291 به هنگام تسليت به «اشعث بن قيس» درباره مرگ فرزندش فرمود: «إنْ صَبَرْتَ جَرى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَأنْتَ مَأْجوُرٌ، وَاِنْ جَزِعْتَ جَرى عَلَيْكَ الْقَدَرُ وَأنْتَ مَأْزورٌ؛ اگر صبر كنى مقدرات انجام مىشود و تو اجر و پاداش خواهى داشت و اگر بىتابى كنى باز هم مقدرات انجام مىشود و تو گناهكار خواهى بود.»
خداوند متعال میفرماید: «... وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ (145) الَّذِینَ إِذَآ أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّـآ إِلَیْهِ رَاجِعُونَ (146) أُوْلَـئکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُوْلَـئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُون؛ و بشارت ده به استقامتکنندگان، کسانی که هرگاه مصیبتی به آنها رسد میگویند: ما از خداییم و به سوی او بازمیگردیم، اینها همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده و آنها هدایت یافتگاناند». (آیات 145 و 146، سوره بقره).
انتهای پیام