دورکاری؛ راه‌حل كاهش خطرات كرونا همراه با تأمین نظم و انسجام كاری

به گزارش ایکنا، به نقل از شورای عالی انقلاب فرهنگی؛ سیدسعیدرضا عاملی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در یادداشتی با توجه به شیوع بیماری کرونا در کشور و لزوم رعایت نکات بهداشتی در مسیر جلوگیری از ابتلای آحاد جامعه به این بیماری، به بررسی ابعاد مختلف موضوع دورکاری و نقش فناوری‌های نوین ارتباطی بر تسهیل دورکاری پرداخته است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

کار مجازی یا کار فرامحلی و به تعبیر دیگر کار از راه دور محصول و نتیجه دو تحول بزرگ در عرصه فناوری است. تحول اول، مربوط به ظهور صنعت همزمان ارتباطات است که امکان ارتباط با فرامحل را به‌صورت همزمان فراهم کرد و به نوعی در جهان ارتباطات اهمیت فاصله، مکان و زمان خطی را از بین برد و تحول دوم مربوط به تبدیل ماهیت آنالوگ به ماهیت دیجیتال است. ماهیت دیجیتال از یک منطق رقومی و الگوریتمی برخوردار است که نظام برنامه و هوش مصنوعی را با انعطاف تغییر، تنوع، عملیات مبتنی بر زمان و موقعیت مجازی فراهم کرده است.

‌مفهوم کار در جهان فیزیکی، ارتباط معناداری با «عینی و فیزیکی بودن کار» دارد و همین‌طور در ارتباط مستقیم با زمان فیزیکی است. همچنین در جهان فیزیکی و براساس منطق کار شیئی، دو نوع کار دستی و کار مکانیکی تجربه می‌­شود. در حالی‌ که در کار مجازی، منطق کار دکرگون می‌شود و با یک تلاش منتهی به تولید، متمایل به بی‌نهایت تولید و بی‌نهایت توزیع و امکان متمایل به بی‌نهایت مصرف تحقق پیدا می‌کند.

در فضای مجازی، کار از بستری متصل به مکان مشخص و مرکزی، به هویتی مجزا از مکان و در شکلی غیرمرکزی شده تغییر شکل می‌یابد و مفهوم کار فراگیر را با خصوصیاتی، چون نامتمرکز بودن، ناپیوسته بودن، برای همگان بودن و از همه جا قابل اجرا بودن تحقق می‌بخشد. فشردگی مراحل کار در فرایند‌های مشخص دیجیتالی، زمان انجام کار را به شکلی تصورناپذیر کوتاه کرده و تسهیل کار و کاهش ساعات کاری را به همراه دارد. مبتنی بر این رویکرد، می‌توان جهان آینده را جهانی طبیعی‌تر و انسان آینده را انسانی آزادتر دانست.

‌شیوع ویروس کرونا در سطح جهان، بر کسب و کار‌ها اثر زیادی داشته است و برآورد شده که بیش از پنج میلیون شرکت در جهان درآستانه کاهش شدید رشد اقتصادی هستند. بر این اساس، توجه به برنامه‌­ریزی برای کار مجازی اهمیت زیادی پیدا کرده است. در کشور چین که مبدأ ویروس کرونا حساب می‌­شود، به منظور جلوگیری از شیوع بیشتر کرونا، دورکاری مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر، در چین تعداد ۱۸ میلیون شرکت از کارکنان خود خواسته­‌اند تا از خانه کار کنند و تعداد افرادی که از خانه کار می‌کنند، بالغ بر ۳۰۰ میلیون نفر است.

برای مثال، در کشور ژاپن، گروه پاسونا که پیشتاز راهکار‌های اشتغال در این کشور است، ۱۳ هزار نیروی کار قراردادی خود را تشویق کرده تا در زمان شیوع کرونا از خانه فعالیت حرفه‌­ای خود را دنبال کنند. در مثال دیگری، NEC Crop که یکی از غول­‌های ژاپنی است که در زمینه الکترونیک فعالیت دارد، از ۶۰ هزار کارمند خود خواست تا دورکاری کنند. این شرکت در سال ۲۰۱۸ سیستمی را معرفی کرد که به کارمندان خود این امکان را می‌داد تا از خانه کار کنند. همچنین گروه NTT تعداد ۲۰۰ هزار نیروی کار خود خواست تا از خانه کار کنند.

‌شهرداری تهران اعلام کرده که تمام نیرو‌های شهرداری تهران از جمله پرسنل خدماتی و کارگری علاوه بر کاهش ساعت کاری مطابق ضوابط می‌­توانند از امکان دورکاری استفاده کنند.

از چالش ویروس کرونا باید فرصت فراگیر برای امکان دور کاری فراهم کرد تا بازگشت به شرایط عادی از این ظرفیت استفاده شود و شرایط هوای پاک و کاهش تردد ماشین در شهر‌های بزرگ را فراهم کرد. بر اساس تجربه­ برخی کشور‌ها در حوزه دورکاری و کار مجازی، می‌توان برخی پیشنهاد‌ها را مطرح کرد؛

 

لازم است دولت محترم و همچنین قوه قضائیه و مجلس و نهاد‌های حاکمیتی برنامه مشخصی برای دورکاری اعلام کنند و از این چالش به‌وجود آمده فرصتی را برای ایجاد نظم سیستمی فراهم کنند که در مشاغل مشخص که بعد اداری، مالی، خدماتی و رسانه‌ای دارد، امکان کار قابل رهگیری از دور فراهم شود. در حال حاضر دستور العمل‌هایی برای دورکاری وجود دارد که لازم است باز نشر و ابلاغ مجدد شود و بعضی از آن‌ها به روز رسانی شود. سازمان امور اداری و استخدامی در این حوزه باید به‌صورت جدی فعال باشد.

لازم است پشتیبانی فنی و زیرساخت­‌های مورد نیاز برای کار مجازی از طریق شبکه ملی اطلاعات و مراکز داده‌های بزرگ کشور فراهم شود. همچنین تنظیم دستورالعمل موقت دورکاری در سطح کلان کشور در دوره شیوع کرونا و در نظر گرفتن ملاحظات مربوط به بیمه، حقوق و تنظیم ساعات کاری منعطف برای کسب و کار‌هایی که امکان دورکاری وجود ندارد.

 

متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید.