به گزارش ایکنا، در روزهایی که بیماری کرونا در حال شیوع در کشورهای مختلف است، برخی از تغییرات عمیق و گسترده در اقتصادها و جوامع انسانی صحبت کردهاند. وبسایت LISTVERSE در مطلبی به 10 تغییر بزرگ و اساسی اشاره کرده که احتمالاً بعد از کرونا شاهد آن خواهیم بود.
والتر شیدل(Walter Scheidel)، مورخ آمریکایی، نوشت: برابری فقط در غم و اندوه وجود دارد. در حال حاضر، کووید 19 (COVID-19) در سراسر دنیا در حال فراگیر شدن است و به نظر میرسد اقتصاد جهانی به سوی فروپاشی میرود. بدون تردید این یکی از مواقع اندوه و بلاتکلیفی است اما هرچه بیشتر و بیشتر با زندگی در قرنطینه خود را وفق میدهیم، به نوعی در آزمایشی جهانی شرکت میکنیم. ایدههایی که در سالهای قبل فقط در مورد آنها صحبت کردیم، در مقیاس گسترده در حال عملی شدن است.
قبل از کووید-19، تنها 7 درصد از شاغلان آمریکایی گزینه کار از خانه را داشتند. این بدان معنا نیست که 7 درصد از خانه مشغول به کار بودند، بلکه به این معناست که 93 درصد از آمریکاییها گفته بودند که هرگز گزینه کار از خانه ندارند. امروزه کار کردن از خانه یک ضرورت است. آمار مطمئنی در مورد تعداد افراد شاغل از راه دور در سراسر جهان وجود ندارد، اما شرکت سیسکو گفته است که در چین، نرمافزار کنفرانس ویدئویی آنها 22 برابر بیشتر از قبل از وقوع شیوع کرونا، شاهد ترافیک بوده است.
اگر کارفرمایان نتایج دست اول را برای خودشان ببینند، هیچ تردیدی وجود نخواهد داشت که به افراد اجازه دهند پس از پایان یافتن همهگیری کار خود را از خانه ادامه دهند. این میتواند برای افزایش رضایت از زندگی باورنکردنی باشد. متوسط رفت و آمد به محل کار در طی یک دهه گذشته 20 دقیقه افزایش یافته است و کارشناسان میگویند که این 20 دقیقه بر میزان رضایت شغلی تأثیر دارد و کاهش 19 درصدی هزینه افراد به همراه خواهد داشت.
چند ماه پیش، درآمد عمومی جهانی مثل یک رؤیا بود(درآمد عمومی جهانی تضمین دولت است که هر شهروند حداقل درآمد را دریافت میکند. هدف از پرداخت، تأمین كافی برای تأمین هزینه اولیه زندگی و تأمین امنیت مالی است). ایده ارسال چک بهصورت ماهانه، حتی اگر افراد به محل کار خود نروند نوعی تبلیغ انتخاباتی عجیب به نظر میرسید.
اما برای چند ماه آینده، این یک واقعیت خواهد بود. بریتانیا متعهد شده است كه 80 درصد از حقوق كارگران خود را پرداخت كند، در حالی كه دانمارك پیشنهاد كرده است تا 90 درصد را پیش پرداخت كند.
هیچکدام از این طرحها دقیقاً با طرح درآمد اولیه جهانی برابر نیستند؛ اما نزدیک هستند. آنها میتوانند واقعاً آزمایشی در مورد چگونگی تأثیرگذاری این سیاستها بر روی جامعه انجام دهند اما قضاوت درباره نتیجه خیلی زود است.
فنلاند در سالهای 2017 و 2018 با بررسی درآمد عمومی جهانی نتیجه گرفت که این فاکتور مردم را «شاد اما بیکار» کرده است. این ممکن است همان چیزی باشد که ما در سایر نقاط جهان خواهیم دید. اما این بحثها با پایان یافتن همهگیری کمتر در حد تئوری خواهند ماند.
یکی از بخشهایی که از کووید 19 بهسختی ضربه خورده، تولید است. اما برای کارخانههای به اصطلاح «چراغ خاموش» که کاملاً توسط روباتها گردانده میشوند، یک بیماری هیچ مشکلی ندارد.
شرکتهایی که از اتوماسیون بیشتری استفاده میکنند، در حال حاضر بهتر از شرکتهایی که به کارگران انسانی متکی هستند، عمل میکنند. به عنوان مثال، شرکت کاجا رباتیک(Caja Robotics) که در زمینه مشاوره و خدمات رباتیک فعال است، در 30 روز گذشته فقط 25 درصد افزایش خدماترسانی داشته است. میتوانیم انتظار داشته باشیم که بسیاری از شرکتهای تولید کننده برای زنده ماندن به سمت اتوماسیون روی آورند.
چین که تجربه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین(پهپاد) بهجای پیکهای انسانی را داشته این روش را سریعتر و ایمنتر از کارگران انسانی برآورد کرده است. چینیها این روزها حتی از بیمارستانهای رباتیک هم بهرهبرداری کردهاند؛ بدین شکل که ماشینها دمای بدن را اندازهگیری میکنند، وعدههای غذایی و دارویی بیماران را تحویل میدهند و اتاقها را ضد عفونی میکنند تا افراد مجبور به برخورد و تماس با افراد بیمار نباشند.
تقریباً در هر کشوری که شیوع کووید 19 در آن دیده میشود، مدارس در حال تعطیل شدن هستند و این باعث میشود والدین به معلم تبدیل شوند. برای چند ماه آینده، یادگیری آنلاین امری عادی خواهد بود. مهم نیست که معلم شما چقدر باهوش است، آنها باید یاد بگیرند که چگونه آموزش را دیجیتالی کنند. بر اساس واکنشهای اولیه، بعید است که پس از پایان کرونا شاهد آموزش گسترده آنلاین باشیم. بازخورد معلمان، تاکنون تقریباً منفی بوده است.
مشکل اصلی این است دانشآموزانی که والدینشان وقت ندارند در روند آموزش خود را تحت فشار قرار دهند، بیشتر عقب میافتند. این جدا از افرادی است که به اینترنت دسترسی ندارند. با این حال بسیاری از والدین از آموزش آنلاین استقبال میکنند و از آنجایی که بچههای مدارس خانگی معمولاً در آزمونهای استاندارد نسبت به بچههای مدارس دولتی نمره بالاتری میگیرند باعث شده شانس قبول کردن این طرح از سوی والدین بالا برود.
از زمان شروع گسترش کووید 19، مردم در سراسر جهان پذیرای دولت فربه شدهاند (دولت فربه یک دولت یا بخش دولتی است که بیش از حد بزرگ و در بخشهای بزرگی از سیاستگذاریها و زندگی افراد دخالت دارد) از این روی سیاستهای سوسیالیستی در سراسر جهان حتی در کشورهایی به رهبری رهبران محافظهکار و آزادیخواه اجرا میشود.
دولت ایالات متحده در نظر دارد یک تریلیون دلار برای جنگ با کووید 19 هزینه کند، در حالی که بوریس جانسون نخستوزیر بریتانیا گفته که مانعی برای هزینه کردن آنها وجود ندارد. در واقع دولتهای فربه در حال بازگشتن هستند و برخی از آنها بسیار افراطی عمل میکنند.
برای مثال رژیم صهیونیستی شروع به استفاده از دادههای تلفن همراه افراد خود برای شناسایی همه افرادی که با بیمار آلوده در تماس بودهاند ، کرده است. اگر در نزدیکی آنها بودهاید، متنی را به شما میفرستند که بلافاصله خود را قرنطینه کنید. البته هنوز افراد لیبرال وجود دارند اما صدایی از آنها به گوش نمیرسد و حتی اگر بعد از پایان کرونا دوباره دولتهای کوچکتر بر سر کار بیایند به اقداماتی روی خواهند آورد که بیش از کرونا انجام نمیدادند.
با وجود بیماری همهگیر، مردم کره جنوبی باید 15 آوریل(6 اردیبهشتماه) در خارج از شعب اخذ رأی، صفآرایی کنند و برای انتخابات سال 2020 رأی خود را به صندوق بیندازند. این مشکل بزرگی خواهد بود. برگزارکنندگان نیاز دارند که به رأیدهندگان ماسک و دستکش یکبار مصرف بدهند و دمای بدن تمام رأیدهندگان را قبل از اجازه ورود اندازهگیری کنند.
این یک فاجعه خواهد، بهویژه در ایالات متحده که در حال برگزاری مقدمات انتخابات ریاستجمهوری در نوامبر(آبانماه) خواهد بود، تأثیر میگذارد. امسال آمریکاییها مجبور هستند قوانین رأیگیری خود را تغییر دهند و میتوان انتظار داشت که این تغییرات دائمی باشد. دموکراتهای تگزاس برای حق رأی دادن از طریق پست تشکیل دعوی دادهاند، درحالیکه سایر ایالتها با شعار دموکراسی مردم را ترغیب میکنند که منحصراً از طریق پست رأی دهند که در ایالت یوتا به رشد 7 درصدی رأیدهی منجر شد.
در حال حاضر بسیاری از شرکتها تحت فشار هستند اما هیچ شرکتی به اندازه کافهها و رستورانها ادامه کار برایش سخت نیست. فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، آلمان و بریتانیا جزء کشورهایی هستند که همه کافهها و رستورانها را تعطیل کردهاند و در کشورهایی که این امر را اجباری نکردهاند، تعداد کمی از مردم تصمیم میگیرند برای خوردن و نوشیدن بیرون بروند. برای چند ماه آینده، این مشاغل و کارمندانشان از هرگونه درآمد، غیر از کمکهای دولتی محروم میشوند و بسیاری از آنها نمیتوانند از این وضعیت جان سالم بهدر ببرند.
شرکت مالی جی.پی.مورگان(J.P Morgan) پیشبینی میکند که بهطور متوسط مشاغل کوچک قبل از ورشکستگی فقط 27 روز قادر به زنده ماندن خواهند بود.
این چهره دنیای ما را تغییر خواهد داد. در حال حاضر، حدود 50 درصد از آمریکاییها در کسب و کارهای کوچک کار میکنند اما وقتی این بحران تمام شود، احتمالاً این درصد بسیار پایینتر خواهد بود.
کرونا اوضاع چین را که وسط یک جنگ تجاری بیرحمانه قرار داشت، بسیار بدتر کرده است. تاکنون، جهان به عنوان قطب تولید خود به چین متکی بوده است. چین 20 درصد از کالاهای جهان را تولید میکند ـ بیش از هر کشور دیگری در جهان ـ و حتی نقش بیشتری در بخش مراقبتهای بهداشتی دارد؛ 90 درصد از آنتی بیوتیکهای آمریکا از چین آمده است.
اما از آنجایی که چین تحت قرنطینه بوده، بهطور فزایندهای آشکار میشود که تکیه بر یک مکان واحد برای تأمین جهان چقدر خطرناک است. جهان با کمبود دستگاههای تنفس مصنوعی و ماسک صورت دست و پنجه نرم میکند و اتکا به چین برای تأمین آن به تنهایی امکانپذیر نیست. چندین کشور در حال حاضر شروع به بازگرداندن خط تولید به داخل مرزهای خود کردهاند، در حالی که برخی دیگر در مورد پراکنده کردن کارخانههای خود در دیگر کشورها صحبت میکنند. این بیاعتمادی به صنعت تولید در چین ضربه بدی خواهد زد.
لورا اسپینی(Laura Spinney) نویسنده و کارشناس اجتماعی میگوید: پس از آنفولانزای اسپانیایی در سال 1918، کشورهای جهان، مفهوم پزشکی سوسیالیستی را پذیرفتند.
این یکی از تأثیرات ماندگار آخرین بیماری همهگیر جهانی بود. مردم فهمیدند که سلامت افراد فقیر بر همه تأثیر میگذارد و اولین بحثهایی که به وضع مراقبتهای جهانی منجر شد، سرگرفت. فقط تعداد معدودی از کشورها هستند که امروز مراقبتهای بهداشت جهانی ندارند؛ آمریکا تنها کشور توسعه یافته در این فهرست است. اما این میتواند سرآغازی باشد که سایر نقاط جهان را به سمت مراقبتهای بهداشتی رایگان سوق دهد.
41 درصد از آمریکاییها پیشتر گفتهاند که به دنبال همهگیری کووید 19، به احتمال زیاد از طرح مراقبتهای بهداشت جهانی حمایت میکنند و به نظر میرسد که سیاستها نیز برای این طرح تحت فشار هستند. ایالات متحده قبلاً متعهد شده است كه به مردم اجازه دهد كه به صورت رایگان تحت آزمایش کرونا قرار بگیرند و برخی سیاستمداران نیز در تلاش هستند كه درمان را نیز رایگان كنند. اگر درمان رایگان قبل از پایان همهگیری انجام نشده باشد، مطمئناً شاهد هستیم که افراد بیشتری خواستار آن شوند.
کووید 19 به سلامت و اقتصاد ما آسیب میرساند. به گفته تحلیلگر جی پی مورگان، مورگان چِیس(Morgan Chase) «دیگر شکی باقی نمانده... اکنون مطمئن هستیم شوک کووید 19 رکود جهانی را به وجود میآورد».
بسیاری از مردم در حال از دست دادن شغل خود هستند. این تحلیلگر پیشبینی میکند 400 هزار آمریکایی تا چند هفته آینده بیکار خواهند شد و قبل از این که شیوع این بیماری تمام شود، ممکن است، بدتر شود. تحلیلگر دیگری معتقد است، پیش از این بیش از 7.4 میلیون نفر در صنعت اوقات فراغت و گردشگری بیکار خواهند شد.
این افرادی هستند که بدتر از همه ضربه میخورند. در حالی که کارمندان دفاتر میتوانند از راه دور از خانه کار کنند، اما اکثراً خدمتکاران و کارمندان انبار هستند که از این بیماری همهگیر رنج میبرند.
ما میخواهیم از این تجربه چیزهای زیادی بیاموزیم و هنگامی که بدانیم درس واقعی کووید 19 چیست، مردم به دنبال تغییر میروند. کارشناسان در حال پیشبینی یک انقلاب هستند. كتی اونیل(Cathy O’Neil) تحلیلگر آن را «اشغال وال استریت 2.0» توصیف كرده است. کووید 19 ما را به بوته آزمایش میگذارد؛ اما وقتی این آزمون به پایان رسید، میخواهیم درک بهتری از شکافهای جوامع خود داشته باشیم و اگر خوششانس باشیم، دنیای ما ممکن است جای بهتری شود.
ترجمه و تنظیم از محمدحسن گودرزی
انتهای پیام