به گزارش ایکنا از چهارمحالوبختیاری، عید سعید فطر خصوصیتی دارد که آن را از سایر اعیاد جدا کرده و آن، همراه بودن سرور و خوشحالی با حزن در این روز است.
سرور و شادی این عید بهویژه به این دلیل که انسان موفق شده است یک ماه در جهت انجام دستور الهی قدم بردارد و باوجود سختیهای عمل به این تکلیف الهی، آن را تمام و کمال اجرا کرده است، بسیار بیشتر از سایر اعیاد است.
یک ماه چشیدن لحظات معنوی سحر و افطار، یک ماه اشتغال به تلاوت فراوان قرآن کریم، یک ماه تضرع و دعا و مناجات با معبود و اتصال به جریان رحمت الهی، همه و همه لذات معنوی بینظیری را به انسان اعطا کرده است که صدها و هزاران برابر بیشتر از لذت خوردن و آشامیدن است.
انفاق و صدقه به نیازمندان نیز یکی دیگر از کارهای انسان روزهدار در ماه مبارک رمضان است که لذت و بهجت درونی به وی اعطا میکند و روح را جلا میبخشد. روح انسان به دلیل تناسب با صفات پاک پروردگار، با اتصال به ذکر و یاد خدا تطهیر میشود و به آرامش و لذت میرسد.
دلیل حزن و اندوه در پایان ماه رمضان
همه اینها دلیلی بر بهجت و خوشحالی مومن روزهدار در پایان ماه مبارک رمضان است، اما چرا این سرور غالبا برای بسیاری از مؤمنان با حزن همراه است؟
یک علت آن شاید عادت کردن به اعمال ماه مبارک رمضان و اعمالی نظیر روزه، قرائت قرآن، ادعیهخوانی و استغفار است. انسان بر اساس فطرت، هر گاه به انجام عملی اخت بگیرد در وقت ترک آن کار، احساس حزن دارد. این اندوه در ساعات و روزهای ابتدایی ترک عمل، شدیدتر است و کمکم تعدیل شده و به فراموشی میرود.
عادت کردن انسان روزهدار در طول یک ماه به زندگی با قداستها و لذات معنوی، سبب انس روح با این فضا میشود و طبعا جدا شدن ار این فضا حزنانگیز خواهد بود.
بسیاری از روزهداران در ماه مبارک رمضان با آشنایی با سیره ائمه معصومین(ع)، و احادیث و روایات فراوان در خصوص فضایل ماه ضیافت الهی، به بخشش و پاداش پروردگار بسیار امیدوار میشوند. با پایان این ماه، فرد مومن احساس میکند فرصتهای فراوان این ماه را از دست داده است حال آنکه میتوانست بهره بسیار بیشتری از این فرصت ببرد و همین امر سبب حزن و اندوه درونی در پایان این ماه میشود.
جوایز الهی در عید فطر
پیامبر اسلام(ص) در روایتی، شب عید فطر را شب جوایز الهی نامیده است و میفرماید: «و چون شب عید فطر که شب جوائز نام دارد فرا رسد خداوند پاداش عملکنندگان را بدون حساب و شمارش ببخشد و چون صبح روز عید فرا رسد خداوند فرشتگان را در تمام شهرها برانگیزد، پس در زمین فرود آیند و سر کوچه و گذرها بایستند و گویند: اى امت محمد بسوى پروردگار کریم براى نماز عید بیرون شوید که او پاداش فراوان دهد و گناهان بزرگ را بیامرزد. و چون سوى محل برگزارى نماز عید روند خدا عزو جل به ملائکه فرماید: اى ملائکه من پاداش یک اجیر وقتى به وظیفهاش عمل کند چیست؟ گویند: معبودا و سیدا پاداش او آن است که اجر او را بهطور کامل عطا کنى، پس خدا عزو جل فرماید: اى ملائکه من شما را گواه مىگیرم که من پاداش این را که در ماه رمضان روزه گرفتند و به نماز ایستادند، خرسندى و آمرزش خودم قرار دادم».
تعبیر «بِغَیْرِ حِسَابٍ، بدون حساب و شمارش»، به معنی بخشش با فراوانی عطایای الهی و کثرت عطایاست که از شمارش خارج است. همچنان که این تعبیر در آیات قرآن، از جمله آیه ۲۱۲ سوره مبارکه بقره، آیه ۱۰ سوره مبارکه زمر و آیه ۴۰ سوره مبارکه غافر نیز بهکار رفته است.
از مجموع این آیات قرآن بر میآید که مراد از تعبیر «بِغَیْرِ حِسَابٍ»، به معنی فوق حد محاسبه و انتظار و پیشبینی و تصورات عادی و متعارف انسانها است.
خداوند در روز عید فطر فضایل فراوانی قرار داده است که در ادامه کلام پیامبر اسلام(ص) آمده و از مضمون آن بر میآید که خداوند در روز عید، فرشتگان خود را به سمت شهرها اعزام میکند تا امت پیامبر(ص) را برای نماز عید فراخوانند تا مشمول غفران الهی شوند و پاداش و عطایای الهی برای بندگان تکمیل شود.
رضای پروردگار و مغفرت او بیشک، بالاترین مرتبه پاداش و الطاف و نعمات است چرا که اگر رضای پروردگار محقق شود، استجابت باقی نیازهای بندگان و رفع نیازهای دنیوی و اخروی نیز در پی آن میآید.
از امام باقر(ع) نیز نقل شده است که در این عید بزرگ لازم است مومنان از فضل و کرم بیانتهای پروردگار عالم درخواست کنند و در راس دعاهای خود، آزادی از آتش جهنم و ورود به بهشت را برای خود و والدین و بستگان و سایر مومنان قرار بدهند.
انتهای پیام