تبعات دوری از فطرت خداجو چیست / رجوع به فطرت؛ فرمول اصلى زندگى

مریم بهرامی، مدیر گروه ژرفا شبکه بزرگ آرمانشهر مهدوی، حافظ کل و مدرس قرآن کریم در چهارمحال‌وبختیاری در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به اینکه همه انسان‌ها دارای سرمایه‌ای به نام فطرت هستند، اظهار کرد: فطرت، جانِ جان و خودِ اصیل انسان است و هر چه روح آدمی بتواند ارتباط معنوی بیشتری با معبود داشته باشد، به آرامش و نشاط پایدارتری می‌رسد.

وی ادامه داد: کسی که به خود رجوع می‌کند غیر ممکن است طالب چیزی باشد که در وجودش نیست؛ لذا اگر از غفلت آزاد شود، معبود و مقصد اصلی را که فطرت خداجو در طلب آن است می‌یابد و با خدا ارتباط می‌گیرد، برای تحقق این امر انسان باید میل‌های خود را مدیریت کند و از خود اصیلش غافل نشود.

بهرامی با بیان اینکه اگر انسان بر اساس فطرت عمل کند احساس سعادت و ثمردهی در خود می‌کند، افزود: دوری از فطرت اصیل خداجو سبب یأس و سرخوردگی در انسان می‌شود، امور دنیوی در واقع جایگزین موقتی هستند که ما انسان‌ها در جست‌وجوی آرامش حقیقی و فطری خود به آن پناه می‌بریم و زمانی که به مقصد نمی‌رسیم، دچار پوچی و یأس می‌شویم.

این مدرس قرآن و نهج‌البلاغه در استان با تأکید بر اینکه لذات مفرط و زودگذر دنیوی اقدامات بیرونی جایگزین برای فرونشاندن خلأ درونی و تشویش است، ادامه داد: می‌توان تمام امور دنیوی روزمره را با رویکرد خدایی انجام داد تا به آرامش واقعی دست یافت، خداوند دوست دارد که انسان‌ها امور روزانه‌ را با نیت بندگی و ارتباط صحیح با خدا و بر اساس فطرت خداجو انجام دهند تا پاسخ مناسبی به فطرت جستجوگر داده باشند.

آرامش؛ ارمغان پاسخ به فطرت خداجو

بهرامی تأکید کرد: کسی که یک عمر از بُعد معنوی و ارتباط با خداوند غافل می‌شود احساس شکست می‌کند، به‌ویژه در پیری این شکست فرد را دچار افسردگی مفرط می‌کند، در مقابل چه بسا پیرانی که با نشاط و امید روزگار می‌گذرانند؛ چرا که در طول زندگی با داشتن رویکرد خدایی به جان خداجوی خود پاسخ مناسب داده‌ و به آرامش رسیده‌اند. بر همین اساس است که امام خمینی(ره) در وصیت‌نامه خود می‌نویسند: «با دلی آرام و قلبی مطمئن و ضمیری امیدوار به فضل پروردگار، از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوی جایگاه ابدی سفر می‌کنم».

این مدرس قرآن در استان در پاسخ به این پرسش که چرا انسان فطرتاً خداجو به سمت نیازهای دنیوی روزافزون سوق می‌یابد؟ بیان کرد: اهل دنیا خود را با آرامش‌های موهوم و خیالی مشغول می‌کنند‌ و تا وقتی ندارند به دنبال به‌دست آوردن هستند؛ لذا هیچگاه احساس رضایت ندارند و چیزی آنان را راضی نمی‌کند. اما اهل دین تنوع‌طلب و افراطی نیستند؛ چرا که انسان هر چه بیشتر به خدا نزدیک‌ شود بیشتر حس رسیدن به مقصد و آرامش در او زنده می‌شود و گرفتار دنیا نمی‌ماند.

بهرامی یادآوری کرد: البته تنوع و پرداختن به امور دنیوی بد نیست اما افراط در آن سبب می‌شود که انسان در یک آرامش خیالی زیست کند و آرامش حقیقی را از دست بدهد، همه انسان‌ها خداجو هستند اما کسانی که به امور دنیا دل می‌بندند، خدا را گم می‌کنند.

این حافظ کل قرآن با اشاره به آیه ۳۰ سوره مبارکه روم «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ»، تصریح کرد: واژه «ناس» در این آیه شریفه نشانگر آن است که فطرت در وجود همه انسان‌ها نهاده شده و ویژه افراد خاصی نیست، همه انسان‌ها خداجو و طالب حق و حقیقت هستند و اگر انسان پاسخ مناسبی به نیاز خداجوی خود دهد، به حس رضایت قلبی خواهد رسید حتی اگر اهل ایمان نباشد.

وی ادامه داد: خداوند در این آیه شریفه خطاب به انسان می‌فرماید که در جهت دین که بر اساس فطرت است بپاخیز؛ چرا که جان تو بر همین اساس سرشته شده پس به جانت جفا نکن و به خودت نزدیک شو، در این مسیر هیچ تفاوتی میان انسان‌ها وجود ندارد و همه صاحب فطرت خداجو و اصیل هستند. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند اشاره این آیه به فطرت، اشاره به اسلام است که همه انسان‌ها بر اساس آن سرشته شده‌اند.

بهرامی با تأکید بر اینکه فطرت انسان به محدود راضی نیست، بیان کرد: انسان، کمال مطلق یعنی خداوند را می‌خواهد اما بسیاری از انسان‌ها بر این مهم آگاه نیستند و نمی‌دانند که طالب خدا هستند و نباید طلب‌های دنیوی را جایگزین کنند. طالب حق باید از عوامل غفلت‌زا که سبب می‌شوند از مقصد واقعی یعنی خدا غافل شود، دوری کند و رویکردش رسیدن به مقصد نهایی اصلی باشد.

راهكار نزديكى به فطرت خداجو

وی با طرح این پرسش که چگونه می‌توان از امور غفلت‌زا دوری کرد و به مقصد واقعی رسید، گفت: خداوند در پاسخ به این پرسش می‌فرماید که از صبر و نماز کمک بگیرید؛ چرا که نماز واقعی سبب تجلی نور کبریایی حق در وجود انسان می‌شود و امکان ندارد که بزرگی‌های موهوم دنیایی در نظر انسان بزرگ جلوه کنند و او را از یاد خدا غافل سازند. همچنان‌که در موقع بروز خطر و قطع اميد از امور دنيوى، توجه انسان‌ها به نماز و دعا و مناجات با معبود بیشتر و ارتباط با خدا قوی‌تر می‌شود و این موضوع را در جریان شیوع کرونا ملاحظه می‌کنیم.

این حافظ کل قرآن با استناد به مضامین آیات ۲۱، ۲۲ و ۹۰ سوره مبارکه یونس، بیان کرد: در این آیات شریفه ملاحظه می‌کنیم که انسان‌ها در لحظات سختی بنده مخلص خدا می‌شوند اما به‌محض رهایی، خدا را فراموش می‌کنند و سرکش می‌شوند، حتی فرعون در لحظه آخر زندگی وقتی خود را در حال غرق شدن دید، گفت که به خدا ایمان آوردم و اهل تسلیم و عبادت شدم.

بهرامی با تأکید بر اینکه عبادت بر خلاف اظهار دنیوی در جان انسان ماندگار و شعله‌ور می‌ماند، توضیح داد: هر کاری که ریشه در فطرت ندارد برای انسان باقی نمی‌ماند همچنان‌که خداوند در آیه ۳۰ سوره مبارکه روم اشاره دارد کسی که می‌خواهد کارش به بطلان کشیده نشود باید کار حنیفان را که انبیای الهی هستند و بر مبنای فطرت حرکت می‌کنند، ادامه دهد.

وی در پایان گفت: انسان می‌تواند با دینداری سرمایه جمع کند یعنی به تخیلات و امور موهوم دل نبندد تا بعد از مدتی به پوچی نرسد، فرمول اصلی زندگی رجوع به فطرت و یافتن خداوند در وجود خودمان است.