مشروط کردن پیشرفت به امکانات ویژه انتظار نادرستی است

به گزارش ایکنا، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، 9 مهرماه در ادامه مباحث تفسیری سوره فرقان با اشاره به آیه 10 این سوره «تَبَارَكَ الَّذِی إِنْ شَاءَ جَعَلَ لَكَ خَیْرًا مِنْ ذَلِكَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَیَجْعَلْ لَكَ قُصُورًا»، گفت: خداوند در پاسخ به سرزنش مشرکان و کفار که می‌گفتند چرا پیامبر برای خود باغ‌ها و بساتین و قدرت منحصر به فرد مادی ندارد، در آیه 10 فرموده است که اگر خداوند می‌خواست برای تو بهتر از این چیزها قرار می‌داد؛ باغ‌هایی که رودخانه‌ها و نهرها از زیر آن جاری است و قصرهای زیبا، اما خدا نخواسته تو در دنیا چنین چیزهایی را داشته باشی، زیرا اگر داشتی، نمی‌توانستی الگوی مردم باشی.

وی افزود: این نعمات برای مراتب پایین اهل بهشت است، لذا برای پیامبر که در قله است، ارزش چندانی ندارد؛ خداوند در این آیه به تفکر باطلی که پیامبر را مؤخذه کرده که چرا مانند بقیه است، پاسخ داده است.

استاد حوزه علیه اضافه کرد: خیر و اثر رسالت پیامبر در این بوده است که همانند بقیه مردم در بستر زندگی عادی و مادی زندگی کند و به مقامی برسد که «قاب قوسین او ادنی» است یا جایی است که ملک مقرب بگوید اگر من یک بند انگشت جلوتر بیایم، می‌سوزم. این مهم است که پیامبر با منش و رفتار خود نشان دهد راه قرب الهی از مسیر همین سختی‌های دنیا و رفع موانع انجام می‌شود و ممکن است.

وی با اشاره به اینکه روش و منش پیامبر برای ما اهل علم و تبلیغ هم درس‌آموز است، بیان کرد: بنابراین انتظار امکانات ویژه داشتن برای پیشرفت مادی و معنوی، توقع باطلی است و باید سعی کنیم با همین امکانات محدود، در راه هدفی که داریم، گام برداریم و به مقصد برسیم. 

رئیس مؤسسه رواق حکمت با اشاره به آیه 11 «بَلْ كَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَنْ كَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا»، تصریح کرد: این افراد با چنین تفکراتی در مورد پیامبر، خود را گمراه کردند؛ اینها نه تنها نبوت، بلکه قیامت را هم منکر شدند و ما برای کسانی که قیامت را تکذیب کنند، آتشی به نام سعیر آماده کرده‌ایم که «إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَكَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَزَفِیرًا» وقتی این سعیر، افراد جهنمی را از فاصله زیادی  می‌بیند، نعره و غیظ آن را می‌فهمند تا اینکه در آن آتش بیفتند.

آیت‌الله هادوی تهرانی بیان کرد: این عالَم با همه سختی و خوشی، تمام‌شدنی است، اما آن دنیا نامحدود است و اگر کسی گرفتار سختی و عذاب شد، تمامی ندارد و برعکس اگر در بهشت و نعمت و رحمت الهی هم واقع شد، تمامی ندارد. بنابراین انسان عاقل رحمت و نعمت بی‌پایان را با بهره محفوف به تلخی و سختی دنیا معاوضه نمی‌کند.