نشاط اجتماعی از نشانههای یک جامعه سالم است که نبود آن در میان جوانان، افسردگی و سرخوردگی را به همراه دارد. برای شاد بودن باید مؤلفه امید به زندگی را افزایش داد، چون امید به زندگی و شاد بودن باعث کاهش آسیبهای اجتماعی از جمله اعتیاد، خودکشی و... میشود پس برای افزایش امید به زندگی باید به دغدغههای این نسل بها و ارزش داد.
ابراهیم رهبر کرباسدهی، كارشناس ارشد روانشناسی مركز خدمات روانشناسی و مشاوره آرامش معاونت اجتماعی فرماندهی انتظامی گیلان در گفتوگو با ایکنا از گیلان، در خصوص عوامل ایجاد نشاط اجتماعی، اظهار کرد: نشاط اجتماعی از مؤلفههای رفاه اجتماعی به شمار میرود و بیش از مداخلات پزشکی و روانی به عوامل اجتماعی و اقتصادی وابسته بوده و در عین حال، یکی از مفاهیم محوری توسعه پایدار است.
وی با بیان اینکه گسترش شهرها و صنعتی شدن جوامع تأثیرات مخرب فراوانی در نشاط یک جامعه دارد اما در نهایت آنچه را که باید در هیاهوی شهرنشینی جستجو کرد، نشاط و شادی عمومی است، افزود: با ورود به هزاره سوم میلادی، شهرها به ویژه کلانشهرها با مسائل عدیدهای درگیر هستند که نمود عینی آنها را در گسترش آلودگیها، مسائل زیست محیطی، بالا رفتن جرائم و در نهایت پایین آمدن نشاط اجتماعی افراد میتوان مشاهده کرد.
این کارشناس ارشد روانشناسی گفت: امروزه در سطح ملی مشغول تدوین منشور نشاط اجتماعی هستند و همین امر حکایت از کمبود این مقوله در میان مردم دارد. در این منشور از مهمترین شاخصههای نشاط اجتماعی افزایش روحیه شادابی، امیدواری، اعتماد اجتماعی، روحیه دینی، نشاط فردی و جسمانی نام برده شده است که در صورت وجود و افزایش این شاخصها در جامعه، پیامدهای بسیار مثبتی را در جامعه شاهد خواهیم بود.
رهبر کرباسدهی ادامه داد: جامعه از سویی به وجود آورنده شرایطی است که میتواند فرد را به سوی تحقق اهداف و آرزوهای فردی سوق دهد و از سوی دیگر زمینهساز تحقق فضایی است که فرد میتواند به کنش متقابل و ارتباط با همنوعانی که باعث ایجاد آرامش، امنیت و اطمینان خاطر وی برای یک زندگی مناسب میباشند، مبادرت ورزد.
وی با بیان اینکه نشاط در زندگی، ترکیبی از شرایط فردی و اجتماعی است و در واقع خود، نشانهای از نگرش مثبت به جهان و محیطی است که فرد را فرا گرفته و در آن زندگی میکند، تصریح کرد: نشاط در زندگی، احساس خوشبختی، اعتماد متقابل و احساس تعهد و موارد مشابه همه در یک دسته فرهنگی قرار دارند.
این کارشناس ارشد روانشناسی با برشمردن برخی از عواملی که میتواند میزان نشاط فردی و به تبع آن نشاط اجتماعی را افزایش دهند، بیان کرد: خودپذیری، ارتباط مثبت با دیگران، خودمختاری، تسلط بر محیط، هدفمندی در زندگی و رشد شخصی از جمله عوامل مؤثر در ارتقای نشاط فردی و اجتماعی هستند.
رهبر کرباسدهی اضافه کرد: مفهوم کلیدی خودپذیری به معنای داشتن نظر مثبت شخص در مورد خودش است مانند اینکه به چیزهایی که در گذشته اتفاق افتادهاند مثبتنگر باشد و در نهایت پذیرنده تمام ویژگیهای مثبت و منفی خود باشد. ارتباط مثبت با دیگران هم بیشتر به نظریههای مطرح شده بر اهمیت محبت بین افراد تأکید میکند و ارتباطات صادقانه بین فردی، توانایی عشق ورزی، همدلی و دوستی عمیق را شامل میشود.
وی با اشاره به اینکه مفهوم خودمختاری به توانایی فرد در استقلال اداره زندگی و داشتن منبع کنترل درونی اشاره میکند، بیان کرد: مقصود از تسلط بر محیط این است که به عنوان توانایی شخص در تغییر و ایجاد خلاقیتها از طریق فعالیتهای ذهنی و جسمی و استفاده از امکانات بالقوه در حد مورد نیاز توصیف میشود.
این روانشناس تأکید کرد: هدفمندی در زندگی به معنای سلامت ذهن و معنا معرفی میشود، کسی که عملکرد مثبتی در زندگی دارد نشانهای بر داشتن اهداف در زندگی است.
رهبر بیان کرد: رشد شخصی هم فعالیتهایی را در برمیگیرد که باعث ارتقا آگاهی و هویت میشود، استعدادها را رشد میدهد، اشتغالپذیری را تسهیل میکند و به تحقق رویاها و آرزوها کمک میکند؛ به عبارتی رشد شخصی در طول کل زندگی یک فرد صورت میگیرد.
وی با اشاره به اینکه اگر جامعهای میخواهد توسعه و پیشرفت کند و به آرمانهای انسانی خود برسد، لازمه آن داشتن شهروندانی با نشاط و شاداب است، ادامه داد: زمانی میتوان به کمال نشاط اجتماعی رسید که تمامی آحاد مردم با نشاط و شاداب باشند. با جامعه شاد میتوان به اهداف مهم در حوزههای مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... دست یافت و تصمیمگیران جامعه همواره میتوانند از آن به عنوان یک فرصت بهینه استفاده کنند.
انتهای پیام