سکوت؛ دلنشین‌ترین و پرمفهوم‌ترین صدا
چه کسی گفته که همیشه سخن گفتن و قدرت تکلم و صوت و صدا نعمت است؟! گاهی سکوت نعمت است؛ نعمتی که آرامش می‌آورد، وقتی که نمیدانی چه بگویی یا نمی‌توانی حرف دلت یا آنچه را میدانی بگویی یا گفتن بی‌فایده است یا ضررش بیشتر از سودش است ... اینجاست که می‌بینی سکوت چه نعمت بزرگی است!!
به گزارش ایکنا از کردستان؛ ژیلا مرادپور، دکترای الهیات و استاد دانشگاه‌های استان کردستان در یادداشتی به نعمت سکوت و فواید آن پرداخت است که در ادامه متن این یادداشت آمده است:
چه کسی گفته که همیشه سخن گفتن و قدرت تکلم و صوت و صدا نعمت است؟! گاهی سکوت نعمت است؛ نعمتی که آرامش می‌آورد وقتی که نمیدانی چه بگویی یا نمی‌توانی حرف دلت یا آنچه را میدانی بگویی یا گفتن بی‌فایده است یا ضررش بیشتر از سودش است ... اینجاهاست که می‌بینی سکوت چه نعمت بزرگیست!! فکرش را بکنید اگر خدا انسان را طوری خلق می‌کرد که نتواند سکوت کند چه می‌شد!؟ سکوت گاهی زیباترین و عمیق ترین و پر مفهوم ترین سخن و دلنشین ترین صداست!! صدایی که شنونده خاص خود را دارد و کلامی که فهیم خاص، آن را می فهمد، چه خوب که می‌توانیم سکوت کنیم...
ابتدا ذکر این تجربه‌ام را لازم می‌دانم شاید برای کسانی دیگر بتواند پاسخ ابهام‌های زندگیشان باشد همان گونه که برای خودم چنین بوده است. سال‌هاست به تجربه دریافته‌ام هرگاه در حل مشکلات و یا تحمل شرایط بغرنج دچار سردرگمی و ابهام و رنج بوده‌ام و همان لحظات را به امید گشایشی از سوی الله رب العالمین سکوت کرده‌ام، بعدش در آینده‌ای نزدیک، خداوند خودش چنان مسئله را مرتفع و مشکل را حل و اوضاع را به زیبایی کنترل کرده است که نه تنها نتیجه شر نبوده بلکه به خیری که تصورش را نکرده‌ام خاتمه یافته است.
همیشه برایم سؤال بود چه سری در این سکوت به امید گشایش است ارتباط آن سکوت من و صبر و تحملم با خدا و گشایش بعدش چیست تا اینکه در یکی از همین شب‌ها که باز هم دقایقی قبل نماز صبح خدا خواسته بیدار شدم، و جهت درد دل کردن با خدا صفحه قرآن را گشودم به آیات سوره مریم دقیقا همان جا که خداوند از او خواسته روزه سکوت بگیرد، رسیدم: «فَكُلِي وَاشْرَبِي وَقَرِّي عَيْنًا فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا؛ و بخور و بنوش و ديده روشن دار پس اگر كسى از آدميان را ديدى بگوى من براى [خداى] رحمان روزه نذر كرده ام و امروز مطلقا با انسانى سخن نخواهم گفت». (مريم 26)
جواب را یافتم و آن این است که در چنین شرایط دشوار که در حقیقت مورد امتحان الهی قرار گرفته‌ایم هرگاه قدرت شناخت و حل موضوع برایمان دشوار شد و عقلمان یارای فهمش را نداشت با توکل به خدا سکوت کنیم و اداره امر را به رب العالمین یا همان خدای گرداننده دو جهان بسپاریم...
آری از این آیه درسی گرفتم که عملا بارها تجربه‌اش کرده بودم اما تا این شب ارتباط بین این تجربه مکررم با توصیه روزه سکوت را نمی‌دانستم. حال که این را دریافته‌ام، دیگر برایم مسجل گشته که ما انسان‌ها بایستی روزه سکوت را در خیلی از فراز و نشیب‌های زندگی که خود از پسش بر نمی‌آییم، سرلوحه قرار دهیم چرا که گاهی امتحان‌ها و ابتلاهای خداوند برای بندگانش چنان سخت می‌شود که بهترین ملجأ فقط خود اوست و وقتی می‌دانم با سخن گفتن ناشی از بی قراری‌ها و پریشانی‌ها و دل‌نگرانی‌هایم ممکن است اوضاع بدتر شود. اینجاست که روزه سکوت در حقیقت به معنای سپردن کار به کاردان قدیر رحیم حکیم است، او که اداره کننده هر دو جهان است و چه خوب که خودش اوضاع را به دست گیرد! قطعا در چنین حالتی احسن الخواتیم و بهترین نتیجه‍ها عایدمان خواهد شد همانطور که بعد از روزه سکوت مریم و زکریا نصیبشان شد.
خدایا شکرت که همه نعمتهایت در جای خودش اگر به کار برود بهترینند...
شکرت که بابت سکوت‌ها هم اجر اخروی می‌دهی هم آرامش دنیایی...
چه نعمت زیبایی که با ترک یک عمل این همه نفع عاید انسان می‌شود!...
شکرت خدایا بابت تمام درک‌ها و شناخت‌ها و حتی ندانستن‌هایی که از سررحمتت نصیبمان می‌کنی....
شکر بابت درک اینکه کی سخن بگوییم و کی سکوت کنیم ...
خدایا این درکمان را بالاتر ببر ظرفیتمان را بیشتر کن تا در سکوت بتوانیم خیلی از ناملایمات زندگی را به تو یگانه خدای علیم و جبار بسپاریم و ظرفیت بخششمان را بیشتر کن تا جهالت‌ها و بدی‌ها را ببخشیم و انرژی و توانمان را صرف بندگی تو وخدمت به بندگانت کنیم.
انتهای پیام
