پیامدهای خطرناک حاشیه‌نشین کردن قرآن به علت رفاه
مدیر حوزه‌های علمیه تأکید کرد: قرآن به امتی که در شرایط سخت کاملاً به آموزه‌های آسمانی توجه داشتند، اما وقتی نعمت‌ها به آنها روی آورد، آرام آرام به سمت نسیان و فراموشی و کنار گذاشتن قرآن می‌روند، هشدار جدی داده است.
به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بهجت‌پور، صاحب تفسیر همگام با وحی، اول اردیبهشت‌ماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه رعد گفت: در بحث گذشته عرض شد که خدا نسبت به شبهاتی که علیه پیامبر مطرح می‌شد، واکنش نشان دادند و توضیح داده شد که چرا پیامبر از روال زندگی عمومی مردم خارج نشد، زیرا انتظار از پیامبران زندگی در سطح بقیه مردم است.
وی به آیه 18 «قَالُوا سُبْحَانَكَ مَا كَانَ يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَاءَ وَلَكِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّكْرَ وَكَانُوا قَوْمًا بُورًا» اشاره کرد و افزود: خدایا تو منزه هستی و به اینها و پدرانشان زندگی مرفه و خوبی دادی تا اینکه ذکر خدا را فراموش کردند، اما اینها قومی بودند که به سبب کسادی، فاسد شدند.
استاد حوزه افزود: مطلب مهم این است که «ذکر» در سیر نزول سوره‌های قبل از فرقان، صرفاً بر قرآن تطبیق شده است؛ مثلاً در سوره قلم در آیه51 فرموده است: «وَإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ»؛ مفسران ذکر را در اینجا آیات قرآن برشمرده‌اند یا در سوره ص داریم: «ص وَالْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ».
بهجت‌پور تصریح کرد: مفسرین عمدتاً این واژه را به معنای ذکر خدا گرفته‌اند، اما در ترتیب سیر نزول، ذکر همان قرآن است؛ نقش ذکر و قرآن تذکر راه سعادت و نفی راه باطل و انحراف است؛ یعنی کافران به دلیل برخورداری از نعمت‌ها و نداشتن مشکل در زندگی ذکری نداشتند که آنها را از شقاوت دور کند.
هشدار به افراد و جوامع مرفه دور از قرآن
استاد حوزه علمیه بیان کرد: این یک پیام خطرناک برای برخی جوامع و افراد و خانواده‌ها است؛ یعنی امتی هستند که در شرایط سخت که در مواجهه با نعمت نبودند، کاملاً به آموزه‌های آسمانی توجه داشتند و هوشیار بودند، ولی وقتی نعمت‌ها به آنها روی آورد، برخورداری آرام آرام ایشان را به سمت نسیان و فراموشی کشاند. آرام آرام قرآن از متنیت در زندگی این اقوام و افراد به حاشیه می‌رود و اگر قرآن از متن زندگی خارج و کتابی برای مراسم عقد و ختم و سفره عید شد، خطرناک است و حتی به تدریج از این مسئله هم عبور کرده و به جای پخش قرآن در مراسم دفن، موسیقی پخش می‌کنند که نمونه‌های آن را شاهدیم.
صاحب تفسیر همگام با وحی اضافه کرد: اینکه گاهی مشکلاتی متوجه قومی می‌شود، تازیانه است تا فراموشی متوجه این جامعه نشود و بیدار بمانند؛ امام کاظم(ع) فرمودند: مؤمن مانند کفه ترازوست و هرقدر بر ایمانش افزوده شد، بر بلایش افزوده می‌شود، زیرا توجه به ذکر و قرآن است که انسان را به سمت سعادت سوق می‌دهد.
زهد اختیاری
وی افزود: خانواده و جامعه‌های برخوردار مناسب است، ولو به شکل اختیاری، قدری خودشان را در مشکلات بیندازند؛ یعنی زهد اختیاری را باید تمرین کرده و به دست آوریم و فلسفه خیلی از بلاها برای مؤمنان هم در همین است تا جامعه ایمانی شاداب نگاه داشته شود.
بهجت‌پور با طرح این پرسش که چرا توصیه شده که مؤمن روزی 50 آیه قرآن بخواند، اضافه کرد: زیرا علما و دوستان خوب مذکِر هستند و نگاه به چهره عالم و برادر مؤمن عبادت است. خانواده‌ها و جوامعی که ذکر و توجه به قرآن ندارند و در عین حال برخوردار و مرفه هستند، بدانند در معرض خطر بزرگی قرار دارند. سرنوشت چنین کسانی «بورا» شدن یعنی فاسد شدن است، درست مانند شیری که در گرما نگه داشته شود.
آزمایش انسان با زمینه‌های گناه
صاحب تفسیر تنزیلی همگام با وحی اظهار کرد: در آیه 20 «وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ إِلَّا إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِي الْأَسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا» به شبهه آیه هفتم جواب داده و فرموده است که پیامبران همانند بقیه مردم طعام می‌خورند و در بازار خرید می‌کنند؛ تکیه بنده بر این بخش آیه «وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً» است؛ یعنی ما بعضی را برای بعضی فتنه قرار می‌دهیم؛ دختر عفیفه‌ای وارد دانشگاه می‌شود و او را مسخره می‌کنند و پسری عفیفه است و او را متهم به امل بودن و ناتوانی جنسی می‌کنند؛ قرآن فرموده این قصه اراده من است تا شما را آزمایش کنم. دختری وارد محیطی شده و چادر را کنار می‌گذارد، قرآن می‌فرماید من این کار را کردم تا بدانیم آیا اهل صبوری و پایداری در اعتقادات خود هستید؟
بهجت‌پور بیان کرد: وقتی پیامبر مواجه با آزار می‌شود که خودشان فرمودند هیچ نبی‌ای به اندازه من از قومش آزار ندید. اصل و مایه فعالیت‌های ما باید دچار چالش شود وگرنه مبلغ موفقی نیستیم و در چنین چالشی باید صبوری کنیم وگرنه مورد قبول خداوند نیست. باید پی این مشکلات را به تن بمالیم و صبور باشیم، زیرا این تنها راه استواری و رشد شخصیت ما هست.
وی با بیان اینکه اگر بنا بود خداوند مصیبت را از بندگان دور کند، اول از انبیاء دور می‌کرد، افزود: اصلاً امامت محصول صبوری است، باید زندگیشان دائما به یک مو بند شود و پاره نشود و اگر با موفقیت سپری شد، امام می‌شوند؛ نزدیکترین یارانشان به آنها خیانت می‌کنند؛ قومشان او را طرد می‌کنند؛ عیسی را ببینید که تنها گذاشتند و یحیی را در تنه درخت اره کردند.
استاد حوزه تصریح کرد: ممکن است ما دچار یک صحنه وحشتناک جنسی و غضب شویم؛ این را پیک وحی بدانیم و اینکه خدا خواسته ما را به این وسیله آزمایش کند؛ اینکه بزدل و منفعل هستیم یا پایدار باقی می‌مانیم.
انتهای پیام
