جای شعر مناجات خالی است/ سنایی نمونه باشکوه تحمیدیه است

محمد قهرمانی، شاعر در گفت‌وگو با ایکنا درباره نیایش و مناجات در شعر و ادبیات فارسی گفت: نیایش عمیق‌ترین و صمیمی‌ترین راه ارتباط انسان با خداوند است و نمونه‌های دلپذیری و کاملی از نیایش و مناجات را می‌توان در آثار شاعران کهن یافت. نیایش‌ها و مناجات‌ها و تحمیدیه‌های سعدی، عطار و مولوی از آن جمله است.

وی افزود: نیایش‌های سنایی نیز نمونه باشکوهی از تحمیدیه در شعر فارسی است، به طوری که در زبان مردم نیز ساری و جاری است. آنجا که می‌گوید؛ «ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی/ نروم جز به همان ره که توام راه نمایی/ همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم/ همه توحید تو گویم که به توحید سزایی».

قهرمانی ادامه داد: در گذشته شاعران و نویسندگان اهل ادب سروده‌ها و مکتوبات خود را به تأسی از قرآن با نام و یاد خدا و حمد و ثنای او آغاز می‌کردند و این سنت و رسم دیرینه‌ای بود که در عصر حاضر کمتر مورد توجه اهل قلم است و همین مسئله باعث شده، از نظر کمیت شعر نیایشی و مناجات بسیار اندک باشد.

این شاعر در ادامه بیان کرد: در این زمینه باید کار‌های بیشتری انجام شود. مجمع شاعران اهل بیت(ع)، انجمن‌های ادبی و ... می‌تواند با برگزاری کنگره‌ها و جشنواره‌ها به قوت این گونه ادبی کمک کنند و مؤثر باشند. زیرا در طول سال جشنواره‌های شعر آیینی متعددی اعم از شعر فاطمی، عاشورایی و ... وجود دارد، اما جای شعر مناجات خالی است. 

قهرمانی با اشاره به دلایل کمبود آثار نیایشی گفت: یکی از علت‌ها این است که در ایام فاطمیه، محرم و ... جلسات پرشور شعر برگزار می‌شود، اما جلسات شعر ویژه مناجات برگزار نمی‌شود و کمتر مورد توجه است. همچنین به نظر می‌رسد این تصور در شاعران وجود دارد که اگر شعری با این مضامین بسرایند، چندان مورد توجه مخاطبان قرار نخواهد گرفت.

وی تصریح کرد: شاعر دوست دارد، اثری که می‌سراید، شنیده و خوانده شود و حتی از سوی مداحان به مرحله اجرا درآید. در حالی که چنین شعر‌هایی کمتر مورد توجه جلسات شعر و مداحی است.

این شاعر در ادامه گفت: خلوت‌های معنوی و عارفانه با خداوند می‌تواند به سرایش چنین شعر‌هایی بینجامد، اما به نظر می‌رسد شاعران چنین خلوت‌هایی را ندارند و یا بسیار اندک است. توجه به موضوع نیایش در شعر فارسی می‌تواند آغازی برای تحول باشد.