سوره الرحمن و جلوه‌هایی از نعمت‌آفرین

به گزارش ایکنا از خوزستان، حجت‌الاسلام رضا حیدری، استاد حوزه علمیه اهواز، روز گذشته 20 اردیبهشت در برنامه تفسیر آیات منتخب جزء بیست و هفتم قرآن کریم گفت: یکی از سوره‌هایی که در جزء بیست و هفتم قرآن کریم قرار دارد، سوره الرحمن است. سوره‌ای که از جهت تلاوت‏، ضرباهنگ و دلنشینی خاصی دارد و از جهت مفاهیم هم سوره‌ای است که نعمت‌های الهی را برای ما برمی شمارد و تمام تلاش در این سوره بر این است که ما را از ورای این نعمت‌ها به نعمت آفرین راهنمایی کند.

وی توضیح داد: دیدن نعمت‌های خدا یک موضوع است و چشم آیه بین داشتن یعنی نعمت‌ها را آیه و نشانه پرودگار دیدن، یک موضوع دیگر است. ما باید در آینه وجود عالم، رخ نعمت آفرین را ببینیم. اگر عالم را آینه ای دیدیم که نمایانگر رخ یار است، خوب است، و گرنه دیدن خود عالم و نعمت‌های آن بدون توجه به نعمت آفرین، مطلوب نیست، گرچه گاهی برخی افراد همین نعمت‌ها را هم نمی‌بینند، لذا روانشناسان، به افرادی که دچار ناامیدی و افسردگی و گرفتاری‌های روحی می‌شوند توصیه می‌کنند نعمت‌های خود و زیبایی‌های خلقت را ببینند. چون این کار در آرامش روان انسان تأثیر دارد.

حیدری با بیان اینکه یک پله بالاتر، دیدن منعم است، افزود: انسانی که می‌خواهد رشد معنوی داشته باشد، باید بتواند از دیدن نعمت‌ها به نعمت آفرین منتقل شود. سوره می‎فرماید: «الرَّحْمَنُ» نعمت‌ها همه از رحمت پروردگار شروع می‌شوند و کلمه «الرحمن» رمزی از رحمت واسعه پروردگار است. نام «الرحمن» بعد از نام الله گسترده ترین مفهوم را در بین نام های پروردگار دارد. اگر رحمانیت خدا نبود، این خوان کرم برای دوست و دشمن گسترده نمی‌شد.

این استاد حوزه ادامه داد: فرمود: «عَلَّمَ الْقُرْآنَ» قرآن را تعلیم کرد. پیداست خود قرآن هم نعمت است، تعلیم و یاد دادن هم نعمت است. بعد از نعمت قرآن به سراغ نعمت‌ها دیگر می‌رود: «خَلَقَ الْإِنْسَانَ، عَلَّمَهُ الْبَيَانَ، الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ و ... »  این‌ها همه از ‌نعمت‌های بزرگ پرودگار است.