به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درسگفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشههای این قیام و درسهای آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش پنجم آن در ادامه میآید:
برای کسانیکه در محافل حسینی شرکت میکنند در روایات ما از سه واژه جداگانه استفاده شده است؛ گاهی از واژه بکاء، گاهی ابکاء و دفعه سوم از تباکی استفاده شده است. اگر کسی برای حسین(ع) گریه کند یا دیگری را بگریاند ابکاء است و با این کار پاداشهای زیادی برای وی در دنیا و آخرت در نظر گرفته شده است.
اما تباکی به چه معناست؟ در روایات همانگونه که برای بکاء و ابکاء پاداش قرار دادهاند برای تباکی نیز وعده پاداش داده شده است، همانند این روایت امام صادق(ع) که فرمودند: هر کسی برای حسین(ع) شعری بگوید و تباکی کند بهشت برای او واجب میشود.
تباکی مورد سوء تفاهم نیز قرار گرفته است و این سوء تفاهم موجب شده برداشتهای غلطی از این جمله صورت گیرد.
ترجمه تباکی به فارسی زیاد آسان نیست و گاهی به گریهنمایی یا تظاهر به گریه ترجمه شده است اما معنای واقعی آن، این است که شما بتوانید دیگری را به گریه بیندازید و دیگری نیز شما را، شما برای وی بخوانید و او برای شما بخواند یا شما برای او بگویید و او برای شما بگوید. معنای دیگری که برای آن بیان شده و به ظاهر درستتر است این است که ما باید برای بهدست آوردن فضیلتهای اخلاقی تلاش کنیم.
همه ما حلم نداریم بنابراین باید برای به دست آوردن آن تمرین یا تَحَلُم کنیم. همه ما سخاوتمند نیستیم بنابراین باید برای رسیدن به گشادهدستی تمرین کنیم. تباکی به معنای تمرین بکاء است یعنی دلمان میسوزد و معرفت داریم اما اشک از چشمانمان جاری نمیشود. همین حالت هم زمینهساز معرفت و مستوجب پاداشهایی است که در روایات ذکر شده است.
انتهای پیام