افشای اسرار به مثابه قتل عمد + فیلم

 

دو روایت بسیار تکان دهنده در اصول کافی وجود دارد که هر دو از امام صادق(ع) است. در اولین روایت، ایشان فرموده‌اند: «مَن اذاع عنّا شیئاً من أمرنا فهو کمن قتلنا عمداً و لم یقتلنا خطاً» یعنی هر کسی خبر و مطلبی را از ما فاش کند مانند کسی است که ما را عمداً به قتل رسانده است نه قتل اشتباهی. در این روایت حضرت می‌فرماید مانند قتل عمد است اما در روایت دوم می‌فرماید: «ما قَتَلَنا مَن أذاعَ حَديثَنا قَتلَ خَطَأٍ و لكنْ قَتَلَنا قَتلَ عَمدٍ » یعنی کسی که اسرار ما را فاش می‌کند ما را اشتباهی نکشته است بلکه این کار کاملاً قتل عمد است. حال سؤال این است که افشای اسرار به چه معناست؟

 

مرحوم مجلسیِ اول در «مرآة العقول» که شرح اصول کافی است ذیل این دو حدیث می‌فرماید: مقصود گفتن حرف‌های راست و واقعی است که مردم نمی‌توانند بپذیرند و ظرفیت پذیرش آن را ندارند لذا اگر حرف واقعی و درستی هم راجع به اهل بیت(ع) وجود دارد که افکار عمومی آن را نمی‌پذیرد نباید بازگو کرد.

 

وی می گوید باید با مخاطبان به اندازه ظرفیت‌شان سخن گفت چه برسد به اینکه خدای ناکرده ما مجالس اهل بیت(ع) را با سخنانی مخلوط کنیم که راست و درست نیست و همانند خوابی بی‌پایه یا داستانی بی‌منبع و شعاری بی‌دلیل است. اگر راست بود و افکار عمومی نمی‌پذیرفت امام صادق آن را قتل عمد محسوب کرد چه برسد به اینکه خدای ناکرده سخنی بگوییم که با عقل جور در نمی‌آید و با نقل سازگار نیست.