به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، استاد دانشگاه تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری، در سلسله درسگفتارهای «عاشورا و امروز ما» که در استودیو مبین سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور برگزار شد به بررسی تاریخ تحلیلی عاشورا، ریشههای این قیام و درسهای آن برای دنیای امروز پرداخته است که بخش چهاردهم آن در ادامه میآید:
قیام امام حسین(ع) یک قیام برای منافع و مصالح فردی نبود. حسین(ع) خود و خاندانش را برای اصلاح جامعه و ارتقای سطح زندگی معنوی مردم فدا کرد وگرنه اگر موضوع شخصی بود کسی کاری با او نداشت. بارها به ایشان پیشنهاد کردند که در مدینه کنار قبر جدتان بمانید و با احترام کامل زندگی کنید یا اگر مایل هستید به مکه بروید و در کنار کعبه خدا تا آخر عمر به نماز و قرآن بپردازید.
امام حسین(ع) میتوانست زندگی شخصی خود را در کمال احترام و آسایش ادامه دهد اما مصالح مردم و اصلاح جامعه را بر منافع فردی و آسایش شخصی خود ترجیح داد. این را هنگام حرکت از مدینه که آغاز داستان کربلاست در وصیتنامه خودشان به محمد بن حنفیه نوشتند و فرمودند: «أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی» یعنی من برای خوشگذرانی و کسب قدرت نمیروم بلکه قیام من برای اصلاح جامعه و رفع مشکلات مردم است.
امام حسین(ع) با قیام خود به ما آموزش داد که باید برای اصلاح جامعه و بالا بردن سطح فرهنگ و معنویت مردم از آسایش خودمان چشم پوشی کنیم و همه به فکر آسایش دیگران باشیم. آن جامعهای، جامعه حسینی است که اعضای آن بیش از آنکه به فکر آسایش خودشان باشند به فکر آسایش همنوعان خود باشد؛ خصوصاً در شرایطی همانند روزگار ما که تهیدستان و فقرا به توجه بیشتر نیازمند هستند.
انتهای پیام