به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین سیدطه مرقاتی خویی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، 18 خرداد در مراسم نکوداشت آیتالله احمد احمدی، رئیس فقید سازمان انتشارات سمت و استاد فلسفه اسلامی دانشگاه تهران، گفت: مرحوم آیتالله دکتر احمدی منادی وحدت بود. او در کنار شخصیتهایی مانند آیتالله مطهری، آیتالله بهشتی، آیتالله مفتح و دکتر باهنر قرار داشت و ادامهدهنده راه آنها بود با این تفاوت که خدا این فرصت را به او داد که حدود 40 سال به منظور تقریب علمای حوزه و دانشگاه فعالیت کند.
وی افزود: مسئولیتهای ایشان در شورای عالی انقلاب فرهنگی و سازمان سمت هم مؤید این موضوع است. او عالم عامل و تکلیفگرا بود و اندیشه خود را به آنچه به آن رسیده بود معطوف میکرد و آن را نعمتی الهی میدانست که باید در خدمت خلق به کار رود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران تصریح کرد: آیتالله احمدی خود را متعلق به خودش نمیدانست؛ گاهی به بنده میفرمود که تجربه مدیریتی را که ما به دست آوردهایم از بیتالمال است و در قید و بند حق جلسه و حق تدریس و تحقیق و ... نبود و همه زندگی او وقف تلاش بود. او یک منظومه فکری داشت و معتقد بود که عمر نعمتی الهی است و انسان تا زنده است باید تلاش کند. از این رو تا آخرین لحظات عمر در سازمان سمت حضور داشت و به مطالعه و بررسی پرداخت و از آغاز تا پایان یک کار علمی را با دقت میخواند.
وی افزود: امام صادق(ع) فرمودهاند که بنده در آنچه خدا به او نعمت داده است خود را مالک نداند، زیرا مال متعلق به خداست و باید آن را در جایی که خدا دستور داده صرف کند. ایشان نیز وقت و جان خود را در این راه صرف کرد و راه تهران به قم را با ماشین خود و بدون راننده طی میکرد و با استادان و دانشجویان جلسه میگذاشت و میگفت که دانشگاهها نیاز به متون درسی خوب و مدرسان موفق و آموزشدیده دارند و نباید فرصت را تلف کنیم.
مرقاتی تصریح کرد: امام راحل به تعداد محدودی از اعضای ستاد عالی انقلاب فرهنگی مأموریت دادند که دانشگاهها را آماده بازگشایی کنند و ایشان 21 ماه، بعد از نماز صبح تا یک و نیم شب هر روز کار میکرد تا این فرمان امام محقق شود. همچنین اگر برای سخنرانی به جایی میرفت، پولی نمیگرفت. بنده سالها معاون ایشان بودم و میدیدم که با حقوق دانشگاه زندگی خود را اداره میکند. علاوه بر این، در قید و بند مقام نبود و هر کاری بر زمین میماند و او احساس ضرورت میکرد قدم جلو میگذاشت و در نتیجه عملکرد دفتر همکاریهای حوزه و دانشگاه، که امروز پژوهشگاه است، نقش بزرگی داشت. او 14 سال مسئولیت آنجا را برعهده داشت و با تکتک اعضای هیئت علمی برای جذب آنها مصاحبه میکرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار کرد: ایشان استادان علوم انسانی را دعوت میکرد تا با روششناسی غربیها علوم انسانی را بیاموزند و محققان در پی آشنایی با مطالعات تطبیقی، علوم انسانی اسلامی را تولید کنند و تولیدات امروز پژوهشگاه حاصل کاشتن بذر از سوی او و دوستانش است.
استاد دانشگاه تهران با ذکر اینکه آثاری که امروز در این پژوهشگاه تولید میشود، قابلیت ترجمه و ارائه عالمانه به کشورهای دیگر را هم دارد، اظهار کرد: همچنین او طرح خبرگان بدون مدرک را ارائه کرد، یعنی علمایی که با پول و وقت خود مجتهد شده بودند و ما میتوانسیم از سرمایه علمی آنها استفاده کنیم و شخصیتهایی مانند عمیدزنجانی، سیدمصطفی محقق داماد و مهدوی کنی بدین روش وارد دانشگاه شدند.
وی با بیان اینکه از دیگر کارهای او احیای مرکز تربیت مدرس دانشگاه قم بود و بعد از دوره آیتالله منتظری از انحلال آن جلوگیری کرد، افزود: تعداد زیادی از اعضای هیئت علمی محصول تربیت مدرس قم هستند و او معتقد بود که باید نیرو تربیت شود تا بتوانیم حوزه و دانشگاه را به هم نزدیک کنیم. همچنین انتشارات سمت با تلاش او به ثمر نشست و بیانصافی است که گفته شود در سمت کاری انجام نشده و ما قصد تحول داریم. او تحول را ایجاد کرد و آثاری را که قابلیت تدریس در دانشگاه نداشت حذف کرد و بخش زبانهای خارجی به راه انداخت.
استاد دانشگاه تهران گفت: روزی به اتفاق ایشان خدمت آیتالله جوادی آملی رسیدیم و گفتند که عرفانهای کاذب در دانشگاه بیداد میکند و درخواست کردند که آثاری درباره عرفان اهل بیت(ع) منتشر شود و علامه جوادی هم تأیید کرد و دو تن از شاگردانشان مشغول شدند تا در این باره اثری تألیف کنند و از آرزوهای آیتالله احمدی مقابله با این نوع عرفانها بود. او در یکی از دیدارها با آقای جوادی آملی گفت که من دعا میکنم که خدا از عمر من بکاهد و به شما اضافه کند؛ این سخن نشانه تواضع او بود.
انتهای پیام