دو عامل که صلح امام حسن(ع) را پررنگ کرد

حجت‌الاسلام علیرضا نخعی‌پور، استاد حوزه علمیه خراسان‌ در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان‌جنوبی اظهار کرد: یکی از مهم‌ترین دلایل و عوامل صلح امام حسن(ع)، جبهه طرفدار امام بود که در حمایت و اطاعت از امام و حضور به موقع تأخیر داشته و در کنار آن حضرت حاضر نبودند.

وی با بیان اینکه وقتی در بین اصحاب امام حسن(ع)، ابن عباس از لشکر بیرون رفت بر روی باقی یاران نیز تأثیر گذاشت، افزود: بنابراین اصحاب و یاران آن امام همام به موقع وظیفه خود را انجام ندادند و این امر شرایط صلح را فراهم کرد.

این استاد حوزه علمیه بیان کرد: نکته بعدی جبهه مخالف بود که از هر ابزاری برای رسیدن به اهداف خود استفاده می‌کرد و در منطق آنان هدف وسیله را توجیه می‌کرد؛ این افراد از طریق نفوذ به شایعه‌پراکنی، تهمت، دروغ و خریدن افراد با پول دست زدند؛ کاری که در مکتب اهل بیت(ع) ناپسند بود.

نخعی‌پور با بیان اینکه امام حسن(ع) هرگز اجازه نمی‌دادند اصحاب به هر امری برای رسیدن به هدف متوسل شوند، ادامه داد: بنابراین، عامل اول سستی، عدم بصیرت و عدم حضور به موقع یاران حضرت و عامل دوم متوسل شدن دشمن به هر وسیله‌ای برای رسیدن به اهداف بود.

وی بیان کرد: در این شرایط امام حسن(ع) با دو راه جنگ و صلح مواجه است؛ اینکه جنگ کند و خود و یارانش شهید شوند که البته این جنگ با شهادت امام حسین(ع) متفاوت بود و تأثیر چندانی نداشت؛ راه دوم این بود که صلح را بپذیرد تا شرایط را حفظ کرده و زمینه برای قیام امام حسین(ع) آماده شود.

این استاد حوزه علمیه با اشاره به مصادیق صلح در زمان کنونی، تصریح کرد: در قرآن سفارش شده که صلح بهترین راه است؛ همان‌طور که خداوند در آیه 128 سوره مبارکه نساء می‌فرماید: «وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا وَالصُّلْحُ خَيْرٌ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا؛ و اگر زنى از شوهر خويش بيم ناسازگارى يا رويگردانى داشته باشد بر آن دو گناهى نيست كه از راه صلح با يكديگر به آشتى گرايند كه سازش بهتر است ولى بخل و بى‏‌گذشت بودن در نفوس حضور و غلبه دارد و اگر نيكى كنيد و پرهيزگارى پيشه نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مى‏‌دهيد آگاه است.»

نخعی‌پور با بیان اینکه در روابط بین افراد اصل بر صلح بوده، چراکه اختلافات امری طبیعی است، افزود: جامعه مؤمنین باید اصل را بر صلح بگذارند و ارتباطات و حل مشکل را براساس زندگی مسالمت‌آمیز قرار دهند.

وی بیان کرد: در ارتباط با دشمن باید اصل را بر دفع دشمن گذاشت و دشمنی او را مهار کرده تا از ضربات جلوگیری کرد، اما در شرایطی که دشمن حاضر است از اقدامات مخرب خود دست بر دارد و از طرفی از ما می‌خواهد که به صلح دست زنیم در این زمان صلح یا به فرموده مقام معظم رهبری، نرمش قهرمانانه بهترین راه‌حل است.

این استاد حوزه علمیه یادآور شد: در واقع شرایط است که صلح و یا جنگ را صلاح برتر نشان می‌دهد و درک این شرایط از ویژگی‌های جامعه مؤمنین در هر زمانی است که باید با مطالعه به درک آن واقف بود.