به گزارش خبرنگار افتخاری ایکنا، محمد شجاعی، استاد حوزه و دانشگاه، ۲۸ آبانماه در ادامه سلسله جلسات شرح رساله حقوق امام سجاد(ع) که از سوی مؤسسه منتظران منجی اصفهان در گلستان شهدای این شهر برگزار شد، با اشاره به مراحل بیان یک ذکر و انجام عمل عبادی تا تأثیرگذاری آن، گفت: گفت: ما گاهی فقط بسم الله الرحمن الرحیم یا سبحان الله را میگوییم و هیچ فهمی از آن نداریم؛ یا نماز و دعا میخوانیم و هیچ چیز نمیفهمیم. اینگونه ذکر و دعا و نماز خواندن که چیزی از آن نمیفهمیم به این دلیل است که فقط در مرحله شفاهی و بُعد صوت است و این ذکر و عمل عبادی به تصور و تصدیق لفظ نرسیده است. تصور این است که انسان بداند این لفظ چیست و به ما چه میگوید و در مرحله سوم گاهی علاوه بر تصور، انسان آن لفظ را تصدیق هم میکند و آن را قبول دارد.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه زمانی که ذکر سبحانالله را تصدیق نمیکنیم و در حد لفظ است، اثری بر ما ندارد، افزود: کسانی که خدا را باور دارند و اذکار الهی را بر زبان جاری و آن را تصدیق میکنند، مشکلات زندگی باور آنها را تحتتأثیر قرار نمیدهد؛ بهعنوان نمونه فردی که پدرش فوت میکند و با مشکلاتی مواجه میشود، اینطور نیست که بگوید من دیگر با خدا رابطه ندارم و سر هر چیز این رابطه را برهم زند.
شجاعی بیان کرد: برخی از مرتبه تصدیق نیز بالاتر میروند و به یک رابطه وجودی با خدا و اهل بیت(ع) میرسند. در این مرحله تأثیرگذاری اذکار به این دلیل است که فرد از مرحله شفاهی، صوتی، تصوری و تصدیقی عبور کرده و در رابطه وجودی با خدا این ذکر و دعا را میگوید؛ و چنین کسی دعایش اثر دارد و مستجاب میشود.
وی با بیان اینکه همه گرفتاریهای انسان از زبان اوست، گفت: نباید در گفتوگوهای خود از الفاظ بد استفاده کنیم، چراکه به مرور زمان این نوع رفتار شخصیت ما را تحتتأثیر قرار میدهد و موجب بروز شخصیتی منفی میشود. انسان باید ورودیهای خود را کنترل کند و الفاظ منفی را نشنود و به زبان هم نیاورد که به انسان آسیب میرساند.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: در روایات داریم که یک کافر مهربان از یک مؤمن بداخلاق به خدا نزدیکتر است. پس قدر زبان خود را بدانید و درست از آن استفاده کنید که تمام گرفتاریهای انسان از زبان اوست. گاهی اوقات ابتلائاتی که به آن مواجه میشویم به رفتار ما در گذشته ارتباط دارد. محال است خدا از ما امتحان نگیرد؛ خیلی وقتها که گرفتار میشویم باید ببینیم در گذشته کسی را سرزنش و مسخره نکردهایم، یا عیب کسی را نگفتهایم که حال خود به آن مبتلا شدهایم.
امیرمحسن سلطاناحمدی
انتهای پیام