به گزارش ایکنا، یکی از سؤالهای متداول در خصوص روزه این است که اگر فردی روزه قضا داشته باشد، تا چه زمانی می تواند قضای آن روزه را ادا کند.
آیتالله العظمی ناصر مکارم شیرازی، در پاسخ به استفتائی در این خصوص فرمودهاند:
پرسش: در صورتی که روزه باطل شود یا به خاطر عذری ترک شود، باید قضای آن را در ماههای دیگر بهجا آورد؟
پاسخ : اگر کسى روزه ماه رمضان را در وقت آن نگیرد، یا آن را باطل کند، باید بعد از ماه رمضان قضاى آن را بجا آورد، هرچند لازم نیست قضاى روزه را فوراً بجا آورد، ولى بنابر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد و اگر تا ماه رمضان سال بعد بهجا آورده نشود باید کفاره تأخیر نیز بدهد.
مقام معظم رهبری نیز در خصوص همین پرسش مطرح کردهاند: کسی که روزه ماه رمضان را به واسطه عذری نگیرد و تا ماه رمضان آینده هم به خاطر سهلانگاری و بدون عذر، قضای آن را به جا نیاورد، باید بعداً روزه را قضا کند و برای هر روز کفاره تاخیر بدهد. البته اگر کسی قضای روزه ماه رمضان را به علت استمرار عذری که مانع روزه گرفتن است، مانند مسافرت تا ماه رمضان سال آینده به تأخیر اندازد قضای روزههایی که از او فوت شده، کافی است و واجب نیست کفاره بدهد.
به فتوای رهبر معظم انقلاب کفاره تأخیر قضای روزه تا ماه رمضان سال بعد، بر اثر جهل به وجوب آن ساقط نمیشود. بنابراین اگر شخصی به خاطر جهل به وجوب قضای روزه تا قبل از ماه رمضان سال آینده قضای روزههایش را به تأخیر اندازد، باید برای هر روز کفاره تاخیر بدهد.
آیتالله العظمی سیستانی نیز در خصوص این مسئله فرمودهاند: اگر انسان در ماه رمضان به علت عذری روزه نگیرد و بعد از ماه رمضان، عذر او بر طرف شود و تا ماه رمضان آینده عمداً قضای روزه را نگیرد، باید روزه را قضاء كند و برای هر روز یک مُد طعام هم به فقیر بدهد.
انتهای پیام