توجه امام محمدباقر(ع) بر تقویت بنیان امامت و رهبری

حجت‌الاسلام حسن صالحی، سرپرست نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هنر اسلامی تبریز، در گفت‌وگو با ایکنا از آذربایجان‌شرقی، اظهار کرد: بنا بر نقل قول‌های فراوانی که تمام دانشمندان اهل سنت در مناقب علمی و عملی امام محمدباقر(ع) ذکر کرده‌اند، ایشان از معتمدترین مراجع حدیث نبوی دانسته شده و به باقرالعلوم یعنی شکافنده‌ علم و دانش شهرت یافت.

وی ادامه داد: امام محمدباقر(ع) همواره به یاد خدا بود که امام صادق(ع) در این مورد می‌فرماید: پدرم همواره به یاد خدا بود، در حال راه رفتن، غذا خوردن و حتی هنگام سخن گفتن با مردم ذکر خدا می‌گفت و همواره زبانش به ذکر «لا الله الا الله» در حرکت بود.

صالحی گفت: امام محمدباقر(ع) یک جنبش علمی دامنه‌داری را پایه‌گذاری کرد و در آن جنبش، گنجینه‌های علم و دین، علم و دانش روز، حتی فراتر از آن زمان را آشکار ساخت و مقدمات تأسیس یک حوزه‌ بزرگ اسلامی را که در دوران امامت فرزند گرامیش حضرت امام جعفر صادق(ع) به اوج و عظمت رسید، پی‌ریزی کرد و بدین‌سان به باقرالعلوم یعنی شکافنده‌ علم و دانش شهرت یافت.

این مدرس حوزه و دانشگاه افزود: وی با داشتن عائله‌ سنگین، برخورداری از زندگی ساده و متوسط در بذل و بخشش از همگان پیشتازتر بود چرا که حسن بن کثیر می‌گوید: از نیازمندی خود و بی‌توجهی دوستانم به امام باقر(ع) شکوه نمودم و امام(ع) فرمود: «بد برادری است آنکه در زمان بی‌نیازی‌ات تو را مراعات کند ولی در هنگامه فقر و تهیدستی با تو قطع رابطه نماید.» سپس به غلام خود دستور داد کیسه‌ای که حاوی هفتصد درهم بود به ابن کثیر داد و فرمود: این مبلغ را مصرف کن و هنگامی که به پایان رسید مرا در جریان بگذار.

وی با اشاره به هم‌زمانی زندگی امام محمدباقر(ع) با حکومت‌های مختلف اظهار کرد: امام باقر(ع) در زمان حکومت امویان زندگی می‌کرد و با پنج تن از خلفای اموی هم‌دوره بود، ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک، هشام بن عبدالملک. خلفای روزگار امام باقر(ع) به استثنای عمر بن عبدالعزیز انسان‌های ناصالحی بودند و موانعی جدی بر سر راه آن حضرت به شمار می‌آمدند و در بسیاری از موقعیت‌ها نیز رفتارهایی خشن، گزنده و ستمکارانه با ایشان داشتند.

صالحی، به نقش اجتماعی امام محمدباقر(ع) در تاریخ اجتماعی و فرهنگی اسلام اشاره کرده و گفت: امام محمدباقر(ع) اقدامات راهبردی متعددی را در نقش اجتماعی در دستورکار خود قرار داده بود که می‌توان به پایه‌گذاری جنبش و نهضت علمی که منجر به تأسیس حوزه‌ بزرگ اسلامی در دوران امامت حضرت امام جعفر صادق(ع) شد، اشاره کرد.

سرپرست نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هنر اسلامی تبریز، با بیان دیگر نقش اجتماعی امام محمدباقر(ع) اظهار کرد: امام محمدباقر(ع) بر تقویت بنیان امامت و رهبری توجه ویژه‌ای داشتند به طوری که تضعیف جایگاه امامت و رهبری و نادیده گرفتن فرامین رهبری را علت اصلی انحرافات می‌دانستند و بر این اساس بود که بر ضرورت امامت و رهبری پا فشاری می‌کردند. 

وی ادامه داد: راه‌اندازی تشکیلات منسجم و کارآمد، دیگر اقدام امام محمدباقر(ع) بود که به انجام رساندند و به آموزش، تربیت و کادرسازی توجه داشتند که در این تشکیلات منسجم آن بزرگوار همه شیوه‌های دین‌داری و مبارزه را به یاران خود آموخت. 

صالحی افزود: در آخرین اقدام راهبردی خود، مبارزه‌ منطقی و کوبنده با خلفای جائر زمان که امام محمدباقر(ع) با موضع‌گیری‌های صحیح و منطقی، جواب‌های کوبنده و دندان‌شکن، افشاگری‌های بی‌پرده، تحریم همکاری با خلفای جائر و غاصب با مقتدرترین خلیفه‌ی اُموی یعنی هشام بن عبدالملک چنان سخت و استوار بود که عرصه را بر خلفای جور تنگ کرده و آن حاکم ملعون تاب نیاورده، سرانجام حضرت را بعد از چندین بار احضار، دستگیری و زندان به شهادت رساند.

سرپرست نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه هنر اسلامی تبریز، به شاگردان خاص آن حضرت که شناخته شده هستند اشاره کرد و گفت: امام محمدباقر(ع) اصحاب و یارانی را تربیت کرد که هرکدام از دانشمندان زمان خود و دارای تألیفات فراوان در عین حال از رجال سیاسی و اهل بصیرت زمان خودشان بودند از جمله جابر بن یزید جعفی، زرارة ‏بن اعین، حمران بن اعین، محمد بن مسلم، هشام بن سالم و ابوبصیر.

وی در خاتمه با بیان اینکه با مطالعه دقیق زمانه و زندگی امام محمدباقر(ع) در ابعاد شخصیتی فردی و اجتماعی می‌توان یک الگو برای جوانان، امت اسلامی و سرمشق زندگی خود قرار داد که البته اگر زمانه و زندگی به صورت چند رسانه‌ای به صورت بروز مطرح شود، تأثیر بسزایی دارد.