وصال معبود دل بریدن از دنیا می‌خواهد
شهید «حسین اسدى» در وصیت‌نامه‌اش آورده است: از دنیا بریدم تا به معبود پیوندم چرا که باید از دنیا برید تا به معبود پیوست.
به گزارش ایکنا، به نقل از دفاع‌پرس اردبیل، شهید «حسین اسدى» ۱۷ فروردین سال ۱۳۳۷ در شهرستان مشگین‌شهر به دنیا آمد و در جریان عملیات کربلای ۵ بیستم دی سال ۱۳۶۵ به مقام عالی شهادت رسید.
در فرازی از وصیت نامه شهید حسین اسدى آمده است:
«معبودا خجالت مى‌کشم از اینکه قلم بدست گرفته و با قلبى آکنده از خطا‌ها و گناهان مطالبى در این مجموعه بگنجانم. الهى هر چه فکر مى‌کنم غرق در گناهم از کدامین توبه کنم ولى نمى‌دانستم که تو، توبه‌پذیرى. تو مهربان‌ترین مهربانى، فکر کردم که چرا شهادت نصیبم نمى‌شود.
دریافتم که باید نیت خروج از دنیا داشته باشم، از دنیا بریدم تا به معبود پیوندم چرا که باید از دنیا برید تا به معبود پیوست. بنا به فرمایش پیامبر اسلام (ص) دنیا یک لحظه است و باید در این لحظه مطیع و بنده خدا بود و این با رفاه طلبى سازگار نیست.
برادران از شما می‌خواهم کارتان براى خدا باشد تا عبد خدا باشید، بت‌ها را بشکنید، باید حصار‌ها را بشکند تا در‌های معنوى به رویتان باز شود.
سخنى چند با مادرم دارم، مادر جان! نمى گویم بر مرگ من گریه نکنید. گریه بر شهید ثواب دارد. صبر کنید که خدا صابران را دوست دارد. از بچه‌ها مواظبت کنید.
به دخترم بگویید پدرت در عملیات، چون سربازان کربلا دست و پایش را داد.
به فرزندانم بگویید که پدرشان در عملیات اسلام علیه کفر تمام وجودش را داد و براى شما افتخار آفرید.
برادر و خواهرانم برادرتان حسین خودش را فداى اسلام و انقلاب کرد.
به برادران امور تربیتى و به شاگردان عزیز بگویید اگر من مربى و معلم خوبى نبودم ولى خدا را شکر مى‌گویم که توانستم در تمام جریانات پیشرو و جلودار باشم.
به برادران و خواهران نهضت سواد آموزى بگویید: اگر چه در مدت اندک خدمتم در نهضت سوادآموزى نتوانستم خدمت قابل توجهى نسبت به انقلاب و اسلام انجام دهم ولى با نهایت شرمندگى از خدا توفیق خدمت مى‌خواستم.
اى دوستان و برادران هم‌سنگرم شما را سفارش مى‌کنم که در ترک ذلت، لذت ببرید. از کلیه فرهنگیان و مربیان و دانش آموزان و همه امت مى‌خواهم که بنده را حلال کنند.
کتابخانه‌ام را به پسرم روح‌الله هدیه مى‌کنم، امیدوارم که سرمایه خوبى باشد.»
انتهای پیام
