تابآوری یکی از مهمترین مهارتهایی است که هر کودک و نوجوان باید آن را آموزش ببیند تا در زندگی روزمره از این مهارت استفاده کند.
خبرگزاری ایکنا بنابر رسالت رسانهای خویش، اقدام به آموزش مهارت تابآوری ویژه نوجوانان کرده و طی انتشار درسگفتارهایی با تدریس لیلا افضلی، روانشناس حوزه کودک و نوجوان، به این موضوع پرداخته است.
در سومین درسگفتار موضوع «قطع کردن ارتباط ناسالم» را میخوانیم و مشاهده میکنیم.
اگر در یاد داشته باشید در گفتار قبلی درباره این صحبت کردیم که باید دوستان خود را براساس ارزشهای زندگیمان انتخاب کنیم و اشاره کردیم به اینکه بعضی وقتها دوستهایی که انتخاب میکنیم تناسبی با ارزشهای اساسی زندگیمان ندارند؛ یعنی اینکه ما باید یکسری از روابطمان را قطع کنیم ولی نمیتوانیم آن را قطع کنیم. چون فکر میکنیم که اگر این روابط را قطع کنیم تنها میمانیم و دیگر دوستی نداریم که با او صحبت کنیم و اگر رابطه خود را قطع کنیم دیگر کسی ما را دوست ندارد. پس ما برای اینکه تنها نمانیم و ثابت شود که دوستداشتنی هستیم به روابط ناسالمی که با انتخابهای غلط ما ادامه پیدا میکند همچنان ادامه میدهیم.
نکته مهم این است که ما باید بدانیم که وقتی یک رابطه به دردمان نمیخورد و ما این رابطه را ادامه میدهیم برای ما چه پیامدهایی دارد؟ چه میشود اگر من یک رابطهای که هیچ تناسبی با ارزشهایم ندارد ادامه دهم؟
اولین آسیبی که این رابطه ناسالم به من میزند این است که من احساسات و هیجانات منفی زیادی تجربه میکنم یعنی گاهی وقتها غمگین میشوم، غم بسیار زیادی را تجربه میکنم یا بعضی وقتها خیلی عصبانی میشوم یا احساس تنهایی میکنم. همه اینها باعث میشود که با این انتخاب اشتباه و تصمیم برای ادامه این رابطه اشتباه ما سلامت روان خودمان را در معرض خطر قرار دهیم.
وقتی یک رابطه را قطع میکنیم که میدانیم ادامه آن رابطه کار صحیحی نیست در مرحله اول احساس منفی داریم یعنی احساس غم و تنهایی دریافت میکنیم. این احساسات طبیعی هستند که ما معمولاً بعد از قطع رابطه تجربه میکنیم. نباید از این احساسات فرار کنیم بلکه باید بدانیم که این احساسات بخشی از روند زندگی ماست که ما را به سمت رشد و بالندگی میبرد؛ پس از این احساسات نباید فرار کنیم و بترسیم.
بعد از این تجربه، درس بزرگی میآموزیم که وقتی من انتخاب اشتباه دارم، احساسات و هیجانات منفی زیادی را تجربه میکنم و اینها باعث میشود که حالم برای یک بازه زمانی طولانی بد باشد و رفتارهای متناسب نداشته باشم اما از این به بعد میتوانم آگاهانه و هوشیارانه عمل کنم؛ یعنی حواسم به انتخابهایم هست. پس هر تجربه دردناکی میتواند درس بزرگی را به ما بدهد؛ درسی که ما میتوانیم در انتخابهای بعدی از آن استفاده کنیم.
باید بررسی کنیم که این ارتباط منفی و مخربی که داشتم چه چیزهایی داشت که من حواسم نبود و برای خودم فهرست (لیست) میکنم و در انتخابهای بعدی حواسم به فهرستم است و براساس فهرستی که برای خودم نوشتم انتخاب میکنم.
اما قبل از همه اینها لازم است که خودم را بشناسم؛ یعنی احساس و افکار خودم را در رابطه با همسالانم شناسایی کنم تا بتوانم انتخابهای صحیح، بجا و سازندهای داشته باشم. پس مراقب باشیم انتخابهایی که میکنیم آگاهانه و هوشیارانه باشد که خروج از این روابط برای ما کار بسیار دشواری نباشد.
انتهای پیام