تابآوری یکی از مهمترین مهارتهایی است که هر کودک و نوجوان باید آن را آموزش ببیند تا در زندگی روزمره از این مهارت استفاده کند.
خبرگزاری ایکنا بنابر رسالت رسانهای خویش، اقدام به آموزش مهارت تابآوری ویژه نوجوانان کرده و طی انتشار درسگفتارهایی با تدریس لیلا افضلی، روانشناس حوزه کودک و نوجوان، به این موضوع پرداخته است.
در چهارمین درسگفتار موضوع «مسئولیتپذیری» را میخوانیم و مشاهده میکنیم.
در درس گفتار قبلی درباره روابط باثبات با همسالان صحبت کردیم که ویژگیهای متعددی داشت؛ اگر یادتان باشد صحبت کردیم که وقتی ما روابطمان ناسالم است بدون آنکه آسیب جدی به سلامت و روان ما وارد شود باید بتوانیم از آن روابط خارج شویم.
در درس گفتار چهارم میخواهیم درباره «مسئولیتپذیری» یکی دیگر از ویژگیهای انسانهای تابآور باهم صحبت کنیم؛ این ویژگی برای مهارت تابآوری بسیار مهم است. مسئولیتپذیری یعنی اینکه من بتوانم مسئولیت کارهایی که انجام میدهم، فکرهایی که میکنم، احساساتی که تجربه میکنم را بپذیرم و دیگران را مسئول احساسات خود ندانم؛ مثلاً نگویم که دوستم باعث شد که من داد بزنم یا مادرم باعث شد که من چیزی را پرتاب کنم، پس مسئولیتپذیری یکی از مهارتهای بسیار مهمی است که باعث میشود تابآوری ما روزبهروز افزایش یابد.
بسیاری از اوقات صحبتهایی از پدرها و مادرها میشنویم مبنی بر اینکه تو برای اینکه مسئولیتپذیر باشی باید خودت کارهای مربوط به خودت را انجام دهی؛ یعنی خودت اتاقت را مرتب کنی، خودت تکلیف مدرسه را انجام دهی، خودت برنامه مدرسه را مرتب کنی و…که همه این موارد صحیح است. بخشی از مسئولیتپذیری یعنی اینکه من بتوانم کارهایی که به من محول شده است را به نحو احسن انجام دهم؛ حالا بخشی از این وظایف و کارها را مدرسه، پدر و مادر به ما محول میکنند و بخشی را خودمان برای خودمان تعیین میکنیم.
بخش خیلی مهم از تعریف مسئولیتپذیری موضوعی بود که مطرح شد اما چند موضوع دیگر که بسیار مهم است را نیز باید بدانیم که عبارت است از اینکه من مسئول فکرهای خودم هستم؛ یعنی افکار من برای من است و ربطی به پدر و مادر، معلم، برادر و خواهرم ندارد و احساساتی که من تجربه میکنم برای من است و ارتباط چندانی با دیگران ندارد یا رفتاری که از من سر میزند، رفتاری است که انتخاب من است؛ مثل داد زدن که یک رفتار در مقابل احساس خشم است.
بعضی اوقات که عصبانی میشویم داد میزنیم و بعد میگوییم که مامانم یا خواهرم باعث شد که من داد بزنم چون مثلاً دفتر من را برداشت و من نمیخواستم که دفترم را بدون اجازه بردارد. یادمان باشد که داد زدن رفتار من است و میتوانم برای احساس خشم خود رفتار دیگری انتخاب کنم که اسم آن رفتار جرئتورزی است. درباره رفتار جرئتورزانه در یکی دیگر از گفتارها بهصورت مفصل صحبت خواهیم کرد.
مسئولیتپذیری به این معناست که من بتوانم مسئولیت افکار، احساسات و رفتار خودم را علاوه بر وظایفی که به من محول شده بپذیرم. این موضوع بسیار مهمی است که باعث میشود بتوانیم خودمان را بهعنوان یک فرد قدرتمند و جرئتورزی که میتواند احساسات خود را مدیریت کند، به دیگران بشناسانیم و دیگران ما را با ویژگی جرئتورزی بشناسند. بنابراین لازم است در مرحله اول حتماً احساسات خود را بشناسیم؛ شناسایی احساسها به ما کمک میکند که بتوانیم آنها را درست مدیریت کنیم.
در درس گفتار بعدی درباره مسئولیتپذیری و شناسایی احساسات بیشتر با هم صحبت میکنیم.
انتهای پیام