جهاد؛ دستور خدا برای مقابله با کافران

به گزارش ایکنا،‌ «زندگی با آیه‌ها» نهضتی است که با همدلی، همراهی، همفکری و مشارکت همه ظرفیت‌های مردمی و حاکمیتی به‌ د‌نبال قرآنی‌ شدن جامعه است و می‌خواهد آیات منتخب ناظر به موضوعات کاربردی و مورد نیاز امروز نهضت اسلامی را، برای عموم افراد جامعه، متناسب با نیاز و سلیقه ایشان به صورت گسترده و مؤثر تبیین کند.

این نهضت با هدف بلاغ مبین ۳۰ فراز زندگی‌ساز در ماه مبارک رمضان ۱۴۰۳ آغاز شد. از آنجا که نهضت زندگی با آیه‌ها در راستای تبیین معارف زندگی‌ساز قرآن کریم به دنبال بلِاغ مبین آیات قرآن است، طبیعتاً جریان‌سازی کنشگران بلاغ مبین، اعم از ائمه جماعات مساجد، مبلغان، فعالان قرآنی و ... بسیار لازم و ضروری است.

در این میان یکی از بزرگ‌ترین فرصت‌های بلاغ مبین به برکت سیدالشهداء(ع)، ماه محرم و مجالس عزاداری سید و سالار شهیدان است. بر همین اساس نهضت ملی زندگی با آیه‌ها با هدف تبیین آیات ناظر به موضوعات کاربردی و مورد نیاز امروز نهضت اسلامی در درگیری با جبهه دشمن، در ایام محرم با توجه به ظرفیت مجالس عزاداری، ۱۰ آیه با محور محتوایی «مقاومت و پیشرفت» ویژه دهه اول این ماه را انتخاب کرده است.

این آیات به‌ عنوان یک منبع کمکی، برای برگزاری کرسی‌های تلاوت تدبری قرآن در ابتدای جلسات عزاداری ایام محرم، با خط محتوایی «مقاومت و پیشرفت»، تهیه شده است. تلاوت تدبری قرآن، تلاشی است برای زمینه‌سازی تلاوت‌ و‌ استماع متدبرانه قرآن کریم برای عموم مردم که برگزاری با کیفیت آن‌ها با همت قاریان کلام الله، مبلغان، سخنرانان و مجریان جلسات دینی و قرآنی و همه اهل قرآن، میسر خواهد شد.

برهمین اساس آیات ۴ تا ۸ سوره محمد به عنوان آیات محوری شب پنجم محرم انتخاب شده است.

شب پنجم؛ قانون جذب یاری خدا و پیشرفت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏
فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿۴﴾سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿۵ وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿۶﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ ﴿۷﴾

وقتى با بى‌دین‌های مانع راه خدا در میدان جنگ روبه‌رو مى‌شوید، حتماً تارومارشان کنید تا جایى که آتش جنگ بخوابد. موقعى هم که جاپایتان را در خط مقدّم سفت کردید، آن‌وقت از آنها اسیر بگیرید. بعد، یا منّت بگذارید و آزادشان کنید یا اینکه در برابر گرفتن پول یا مبادلۀ اسیران آزادشان کنید. دستور همین است. اگر خدا مى‌خواست، خودش از آنها انتقام مى‌گرفت؛ ولى این‌طورى با یکدیگر امتحانتان مى‌کند. خدا تلاش شهیدان را از بین نمى‌برد؛ و آنان را به‌طرف خوشبختى مى‌بَرد و از سختى‌هاى برزخ و قیامت مى‌رهاند؛ و به بهشتى که قبلاً برایشان توصیفش کرده، واردشان مى‌کند. اى مؤمنان! اگر خدا را یارى کنید، خدا هم شما را یارى مى‌کند و گام‌هایتان را محکم و استوار مى‌سازد. سرنگون باشند بى‌دین‌ها! خدا کارشکنى‌شان را خنثى مى‌کند.

شرح آیات ۴ تا ۸ سوره محمد

امشب در محضر آیات ۴ تا ۸ سوره مبارکه محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌اله هستیم. خداوند در این سوره بیان می‌کند که خدا کافران مانع راه خدا را در رسیدن به اهداف‌شان ناکام خواهد گذاشت. اما این سنت الهی کی محقق می‌شود؟ خداوند برای تحقق این قاعده دستوری به مؤمنان می‌دهد که عبارت است از:

فَإِذا لَقیتُمُ الَّذینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ حَتَّى إِذا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَ إِمَّا فِداءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزارَها

وقتى با بى‌دین‌های مانع راه خدا در میدان جنگ روبه‌رو مى‌شوید، حتماً تارومارشان کنید تا جایى که آتش جنگ بخوابد. موقعى هم که جاپایتان را در خط مقدّم سفت کردید، آن‌وقت از آنها اسیر بگیرید. بعد، یا منّت بگذارید و آزادشان کنید یا اینکه در برابر گرفتن پول یا مبادلۀ اسیران آزادشان کنید.

یعنی راه رسیدن به صلح پایدار و فراگیر، به میدان آمدن مؤمنان و جهاد در راه خدا تا از بین رفتن کافران حربی است. صلح راهی جز مبارزه با ظالمانی که مانع راه خدا شده‌اند، ندارد. سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که مگر برای برپایی «صلح» می‌توان «جنگ» راه انداخت؟ آیا می‌شود برای خاموش کردن آتش، روی آن بنزین و چوب ریخت؟!

جواب این است که مثال آتش و چوب در اینجا قیاس مع الفارق است. مثالی که مربوط به این بحث است این است که تصور نمایید شخصی بیمار سرطانی است و قرار است برای سلامتی او تیغ جراحی بر پیکرش بیندازند تا غده‌های چرکین او را بیرون بکشند. سؤال این است آیا تیغی که جراح حکیم و امین و دور از خطا به دست گرفته است، به نفع بیمار است یا به ضرر؟

جامعه انسانی هم مانند پیکر بیمار دچار سرطان «کفر و استکبار» می‌شوند و این فراعنه زمان هستند که در پیکره جامعه اختلال به وجود می‌آورند حال اگر صالحینی که به دور از هوای نفس هستند، تیغ به دست بگیرند تا غده‌های سرطانی را از گردن و ریشه قطع نمایند، به نفع «صلح» جهاد می‌کنند یا به نفع «فساد و جنگ»؟!

حال این سؤال پیش می‌آید که آیا نمی‌شد خود خداوند مستقیماً وارد میدان شود و بدون جنگ و مجاهدت و مقاومت، ظلم برچیده شود و صلح در جهان حکم‌فرما گردد؟ خداوند در ادامه جواب این سؤال را اینطور می‌دهد:

ذلِکَ وَ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ لاَنْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لکِنْ لِیَبْلُوَا بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ

دستور همین جهاد و مقاومت سرسختانه در مقابل ظالمان است. البته اگر خدا مى‌خواست، خودش به تنهایی می‌توانست از آن‌ها انتقام بگیرد و آنان را نابود کند؛ ولى این‌طورى با یکدیگر امتحانتان مى‌کند. باید مجاهدان و مدعیان دروغگو مشخص شوند. باید همگی ما در این میدان امتحان پس دهیم. این امتحان قطعی است.

اینجا سؤال مهمی‌ پیش می‌آید: در جنگ هر دوطرف کشته می‌شوند. سرنوشت مؤمنان مجاهدی که در راه خدا کشته می‌شوند چه می‌شود؟ خدا می‌فرماید:

وَ الَّذینَ قُتِلُوا فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمالَهُمْ ۴ سَیَهْدیهِمْ وَ یُصْلِحُ بالَهُمْ ۵ وَ یُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ ۶

خدا تلاش شهیدان را از بین نمى‌برد. این شهادت به معنای از بین رفتن اثر این مقاومت و مجاهدت‌ها نیست. بلکه خداوند آنان را به‌طرف خوشبختى مى‌بَرد و از سختى‌هاى برزخ و قیامت مى‌رهاند؛ و به بهشتى که قبلاً برایشان توصیفش کرده، واردشان مى‌کند.

خداوند باز رو به مؤمنان می‌کند که خیالتان تخت، اگر در راه چنین جهادی مرا یاری کنید، آن وقت تنها نیستید و خودم یاری‌تان می‌کنم:

یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ ۷

همه‌ ما بدانیم که تا در راه خدا و برای خدا کار می‌کنیم، حرکت می‌کنیم، حرف می‌زنیم، خدا به ما کمک خواهد کرد؛ این وعده‌ الهی است. مقاومت و مبارزه با دشمنان بشریت و ظالمانی که دست به قتل عام کودکان و زنان و مردم بی‌گناه می‌زنند، عمل به این آیه‌های قرآن است. «اُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلونَ بِاَنَّهُم ظُلِموا وَ اِنَّ اللَهَ عَلیٰ نَصرِهِم لَقَدیر»(۳۹ حج)

مقاومت در غزه دارد به قرآن عمل می‌کند و همین مقاومت و صبر، باعث گشایش و پیشرفت و جلب نصرت و یاری خداوند خواهد شد. همانطور که خداوند در جای دیگر می‌فرماید: «اسْتَعینُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُها مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقینَ» (أعرَاف /۱۲۸) وَ لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزیز (۴۰ حج)

وعده‌ صادق الهی، نصرت مجاهدان راه خدا است. اگر خدا را یاری کنید، خدا شما را یاری می‌کند و شما را ثابت‌قدم می‌دارد. یعنی کاری می‌کند که پاهایتان مستحکم شود و نلغزد و دچار لغزش در مسیر نشوید. پیام این آیه این است که اگر حرکت کنید و قیام کنید، خدا شما را یاری می‌کند. این یاری، یاری‌ای است که بدون حرکت اتفاق نمی‌افتد، اما با حرکت، خدا برکت را خواهد آورد. اگر ایمان به وعدۀ الهی باشد، انسان حرکت می‌کند. مردم غزه حرکت کردند و این رژیم غاصب را با یک شکست مفتضحانه مواجه کردند. این همه شهید دادند، اما آبرویی برای رژیم صهیونیستی باقی نگذاشتند. هشت سال دوران دفاع مقدس، مردم ما ایستادند.

در عرصۀ دفاع از حرم، سردار سلیمانی و دیگران ایستادند. حرکت کردند و به ندای ولی خدا لبیک گفتند و رفتند جلو و با این حرکت باعث شدند که قفل‌ها بشکند و در‌های بسته باز بشود و خدا با عنایتی که به آنها کرد، هزاران نفر را از محاصره و ملت عراق و ملت سوریه و ملت ایران را از شر داعش نجات داد. زنده شدن وجدان عمومی‌ جهانیان در آمریکا، اروپا و کشور‌های اسلامی و دیگر مناطق جهان که در واکنش به وسعت و عمق جنایات مکرر رژیم صهیونیستی در غزه است، وامدار همین مقاومت‌ها است. این نصرت الهی است. این در سایۀ به‌پاخواستن و حرکت اتفاق می‌افتد.

در مقابل، شکست دشمن طبق این معارف قرآنی قطعی است. ما در شکست دشمن شک نداریم. ما به این باور داریم که دشمن آینده‌ای تاریک و مرگ‌آور خواهد داشت و اقداماتش به ثمر نخواهد رسید:

وَ الَّذینَ کَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ ۸

هلاکت و سرنگونی و مرگ بر این بى‌دین‌های مانع از راه خدا!‌ ای مؤمنان بدانید که خداوند کارشکنى‌شان را خنثى مى‌کند.

در این وعده‌های الهی هیچ تردیدی نداریم. ولیکن طبق سنّت الهی، یک وظایفی بر عهده‌ ما است؛ هرگز این نتیجه‌ قطعی که پیشرفت و نصرت الهی نسبت به جریان حق است، نباید ما را از وظایفمان غافل کند. اگر این وظایف را انجام ندهیم، نمی‌توانیم به آن نتایج مطمئن باشیم؛ باید وظیفه‌مان را که مقاومت و مبارزه و استقامت است انجام بدهیم.