اعتکاف؛ معنویت انقلابی و علوم انسانی

به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین احمدحسین شریفی، عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، به مناسبت اعتکاف رجبیه، در پستی با عنوان «اعتکاف؛ معنویت انقلابی و علوم انسانی» در صفحه شخصی خود در یکی از شبکه‌های اجتماعی داخلی نوشت: 

اعتکاف وقوفی دست‌کم سه‌روزه در خانه خدا و به یاد خداست. اعتکاف نوعی خلوت میان خود و خداست؛ برای بازخوانی و مواظبت از داشته‌های بی‌بدیلی که ممکن است در زندگی روزمره مورد غفلت واقع شده باشند. اعتکاف هرگز به معنای عزلت و دوری از جامعه نیست؛ چرا که باید در «مساجد بزرگ و جامع» انجام گیرد. 

اعتکاف نوعی وقوف، اقامت، ایستادن و نَفَس‌گیری برای شرکت در مسابقه خدمت و تعالی است. اعتکاف نوعی محبوس کردن خود است؛ محبوس کردن در مکانی مقدس و البته مملو از جمعیت‌های ایمانی! اعتکاف نوعی اقبال و روی‌آوری است؛ اقبال به خوبی‌ها و روی‌آوری به فضیلت‌ها.

اعتکاف تمرینی برای مقاومت در همه عرصه‌های زندگی است. اعتکاف نوعی ایستادگی است؛ ایستادگی در برابر خواهش‌های نفسانی و اغوائات شیطانی؛ ایستادگی بر سر آرمان‌ها و ارزش‌های اسلامی. اعتکاف عین سیاست و مدیریت است. اعتکاف تمرینی برای سبک زندگی معنوی در جامعه ایمانی است.

براساس آمار اعلامی از سوی ستاد کشوری اعتکاف، جمعیت حداکثر ۳۰۰ نفری معتکفین پیش از انقلاب، هم‌اکنون در سال ۱۴۰۳ به بیش از یک میلیون نفر رسیده است و افزون بر آن، به برکت انقلاب اسلامی، هم‌اکنون در ۱۱۰ کشور دنیا نیز مراسم اعتکاف برگزار می‌شود.

براساس آمار اعلامی از سوی ستاد کشوری اعتکاف در سال گذشته ۴۵۰ هزار نفر از جمعیت یک میلیونی معتکفین را دانش‌آموزان دهه هشتادی تشکیل می‌دادند و در مجموع ۸۰درصد معتکفین، جوانان زیر ۳۰ سال بودند. 

با این همه، کمافی السابق، متخصصان علوم انسانی غربزده در کشور ما، که در همه صحنه‌های سیاه‌نمایی علیه ایران و انقلاب اسلامی حضوری چشم‌گیر دارند، از کنار این جریان معنوی بی‌سابقه و بی‌نظیر در تاریخ بشر، صمٌ بکم عبور می‌کنند! فقط کافی است که نوجوانی در گوشه‌ای از روستایی دورافتاده آن هم تحت القائات احزاب شیطانی، سخنی علیه اسلام و انقلاب بگوید، آنگاه خواهید دید که همین جماعت صمٌ بکم چگونه زبان می‌گشایند و چه تحلیل‌های جامعه‌شناختی، روان‌شناختی و فرهنگ‌شناختی مشعشعی درباره آن ارائه می‌دهند! 

بار‌ها گفته‌ام که در کنار همه حقارت‌ها، خودکم‌بینی‌ها و ذلت‌های درونی چنین افرادی، عامل اصلی این وضعیت همان «ذات مسموم» علوم انسانی غربی است که به رگ و ریشه این افراد نفوذ کرده است؛ علومی که نه تنها نسبت و تناسبی با فرهنگ و ارزش‌های متعالی انسانی و اسلامی ندارند که اساساً هدفی جز «حیوانی‌سازی انسان» ندارند. طبیعی است که دلدادگان این علوم، عقلانیت لازم جهت فهم حقایق معنوی بزرگی مثل اعتکاف، اربعین و امثال آن را نداشته باشند.