
به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین
سیدشفیع هاشمی؛ حدیثپژوه، 12 خردادماه در نشست علمی «
بررسی اجمالی گونههای منفی مواجهه با حدیث غدیر از دیدگاه صحابه» از مجموعه نشستهای همایش علمی یکسالانه غدیرپژوهی با بیان اینکه مواجهه واقعبینانه و درست با حدیث
غدیر از سوی اهل سنت صورت نگرفته است، گفت: ماجرای امامت صرفا به غدیر ختم نمیشود بلکه از یومالدار شروع شد و پیامبر(ص) در احادیث اثنیعشر که تا 75 روایت ذکر شده است به ائمه(ع) اشاره فرمودند همچنین روایت منزلت را داریم که اختلافی در آن نیست.
وی افزود: رسول خدا بخشی از پیامرسانی مرتبط با امامت را در اواخر عمر مورد تمرکز قرار دادند؛ شش ماه هر روز جلوی منزل علی(ع) میایستاندند و از تعبیر السلام علیک یا اهل بیت النبوه استفاده میفرمودند و غدیر یکی از حلقههای مهم در معرفی امامت است. غدیر در منظر هزاران حاجی و زائر بیتالله الحرام رخ داد ولی با تاسف پیام غدیر آنطور که باید انجام نشد ولی مسائلی بسیار عادیتر از آن در تاریخ پررنگ شده است.
هاشمی با بیان اینکه در ماجرای غدیر آیه شریفه ابلاغ «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ»؛ بر پیامبر(ص) نازل شد، اضافه کرد: علما و مفسرانی از اهل سنت با این آیه مشکل پیدا کردند و در برابر آن جبههگیری کردند لذا اولین اقدام آنان این بود که مفاد آیه را در غیر ایام غدیر تفسیر کنند و به صدر اسلام منتقل کردند یعنی در زمان شعب. بعد هم گفتند خداوند پیامبر(ص) را از شر یهود و نصارای زمان خود نجات داد و محافظت کرد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام اظهار کرد: برخی مفاد آیه را به روزهای سختی اسلام نسبت دادند و اینکه پیامبر(ص) میترسید اسلام را به صورت عمومی ابراز کند.
نفی حدیث غدیر اهانت به پیامبر(ص) است
هاشمی ادامه داد: برخی هم تلاش کردند تا حدیث من کنت مولاه را از دلالت و صراحت بیندازند ولی این مسئله را در نظر نگرفتند که نادیده گرفتن مفاد این آیه، اهانت به پیامبر(ص) و صحابه زیادی است که در غدیر حضور داشتند.
وی با بیان اینکه حضرت علی(ع) در زمان خلافت ظاهری خودشان برخی افراد را سوگند دادند که مگر شما شاهد و ناظر غدیر نبودید، اظهار کرد: اینها گفتند که ما سن زیادی داریم و نمیدانیم چه شد؛ انس بن مالک از بزرگان اهل سنت در جواب حضرت علی(ع) گفت من ماجرا را یادم نیست و مولا علی(ع) فرمودند اگر شما دروغ میگویید خداوند شما را به بیماری لاعلاج مبتلا کند و چنین هم شد.
وی افزود: خود حضرت علی(ع) از برخی طلب کردند که حق را بگویند ولی آنان منکر شدند بنابراین وقتی خودشان حاکم هستند این مواجهه وجود دارد مطمئنا بعد از ایشان مواجهه بدتری خواهد شد؛ لذا یکی از اقداماتشان این بود که اصلا این روایات نباید ذکر شود. همچنین تلاش کردند اگر روایاتی در مورد غدیر در گوشه و کنار وجود دارد یا منقبت و فضیلتی بر ای امام علی(ع) است باید حذف شود و حتی راویان این نوع روایات را تضعیف کردند و جالب اینکه راویان از خود اهل سنت بودند.
نقل حدیث غدیر؛ مخالفت با حکومت
هاشمی با بیان اینکه نقل روایت بعد از پیامبر(ص) تا صد سال ممنوع شد، گفت: اگر کسی حدیث نقل میکرد به معنای مخالفت با حکومت بود؛ حتی مواقعی پیش آمد که فرزندان برخی صحابه که از پدرانشان این روایات را شنیده بودند آن را نقل میکردند ولی به شدت با کسانی که این احادیث را میگفتند یا میشنیدند برخورد میکردند.
وی افزود: برخورد دیگرشان این بود که میگفتند مگر خود اهل بیت(ع) به حدیث غدیر تمسک کردند؟ جواب این است که بله ولی شما بازرس و مامور گذاشتید که کسی جرئت نکند روایات غدیر را نقل کند.
هاشمی بیان کرد: مواجهه دیگر آنان بردن بحث روایت غدیر به سمت سفر حضرت علی(ع) به یمن و بازگشت از این سفر بود و اختلافاتی که رخ داد. برخورد منفی دیگر این بود که بگویند منظور از مولا، رهبر و امام و زمامدار نیست بلکه دوستی است.
این پژوهشگر تاریخ اسلام تصریح کرد: بنابراین مواجهه با ماجرای غدیر در سه محور انجام شد؛ قرآنی، حدیثی و تاریخی. در مواجهه قرآنی تلاش کردند تا مفاد و شان نزول آیه ابلاغ را تغییر دهند؛ در مواجهه حدیثی گاهی مانع نقل و ترویج حدیث شدند و گاهی مفاد آن را به معنای دیگری تعبیر کردند و در مواجهه تاریخی هم آن را به مسائل حاشیهای مانند بازگشت از سفر یمن منطبق کردند.
انتهای پیام