به گزارش ایکنا، مواجهه علمی و صحیح با ترس ناشی از بحرانهای مختلف از جمله جنگ، منجر به کاهش آسیبهای جسمی و روانی میشود. البته در همه بحرانها، کودکان بیشتر از سایر گروههای سنی آسیبپذیر هستند و آسیب میبینند. بنابراین باید والدین آموزش کافی در مواجهه روانی صحیح با بحرانها را داشته باشند تا بتوانند به فرزندانشان نیز کمک کنند.
واقعیت مهم و اساسی که همه باید بدانیم این است که هیچ کشوری مصون از جنگ نیست؛ این را تاریخ به خوبی بارها و بارها اثبات کرده است و صد البته همان تاریخ باز هم اثبات کرده است که جنگها تمام میشوند و صلح باز میگردد؛ پس باید تلاش کنیم در هنگام مواجهه با جنگ، واکنش درست و اصولی داشته باشیم.
صندوق کودکان سازمان ملل متحد(یونیسف) پنج توصیه مهم در واکنش به پرتکرارترین سؤالهای والدین در زمینه مواجهه با ترس ناشی از جنگ ارائه کرده است که این مطلب را باهم میخوانیم.
چگونه وقتی خودم احساس ترس میکنم از فرزندم محافظت و او را راهنمایی کنم؟
پاسخ: احساس ترس یک واکنش طبیعی به یک موقعیت غیرعادی هم برای شما و هم برای فرزندتان است. به روشی متناسب با سن فرزندانتان از آنها مراقبت کنید و شرایطی را ایجاد کنید تا افکار و احساسات خود را آزادانه و آشکار مطرح کنند.
از آنجا که کودکان نشانههای عاطفی را چه از طریق زبان بدن و چه از طریق حالات چهره درک میکنند، تلاش برای حفظ آرامش تا حد امکان و صحبت با فرزندانتان به روشی اطمینان بخش برای آنها مفید است. اشکالی ندارد که به آنها بگویید که شما هم احساس ترس میکنید؛ این به فرزندتان کمک میکند تا بفهمد که هر دوی شما با هم در حال گذر از این شرایط هستید.
چه راههایی برای آرام کردن خودم و فرزندانم وجود دارد؟
پاسخ: تنفس عمیق شکمی بسیار مفید است و کاری است که میتوانید با فرزندان بزرگتر خود انجام دهید.
اگر فرزند کوچکتری دارید میتوانید آن را به یک بازی تبدیل کنید هر ساعت ببینید که چگونه میتوانید با آرام کردن نفس خود ذهن و بدن خود را آرام کنید. اگر احساس میکنید که دارید از کوره در میروید سعی کنید ۱۰ ثانیه مکث کنید و در صورت امکان یک بزرگسال مورد اعتماد دیگر پیدا کنید که بتوانید در مورد احساسات خود با او صحبت کنید. تا حد امکان سعی کنید نوعی روال مانند رفتن به رختخواب یا غذا خوردن همزمان را حفظ کنید. اگرچه ممکن است فوق العاده دشوار باشد اما این به فرزند شما کمک میکند تا قبل از بحران کمی بیشتر با زندگی خود ارتباط برقرار کند.
اگر مجبور شدم خانه را ترک کنم، چطور این مسئله را برای فرزندم توضیح دهم؟
پاسخ: سعی کنید تا حد امکان اطلاعات را از قبل به روشی متناسب با سن با او در میان بگذارید. این به فرزندانتان فرصت میدهد تا احساسات خود را پردازش کنند؛ کودکان مسائل را کندتر از بزرگسالان پردازش میکنند؛ اگر مجبور به تخلیه هستید، سعی کنید مسائل را به صورت مرحلهای مطرح کنید. ما وسایلمان را در کوله پشتیهایمان میگذاریم و باید به یک فضای امنتر نقل مکان کنیم.
اشکالی ندارد که همه پاسخها را نداشته باشید. اگر مجبور به فرار از خانه شدهاید صادق باشید و بگویید که مطمئن نیستید که آیا قرار است برگردید یا خیر. میتوانید به فرزندتان بگویید ما الان از خانه مان دور هستیم، اما لطفاً بدانید که افرادی در اطراف ما و در سراسر جهان هستند که تمام تلاش خود را میکنند تا دوباره صلح را برقرار کنند و امیدواریم که بتوانیم در مقطعی به خانه خود بازگردیم اما هنوز نمیدانیم چه زمانی.
ما صدای انفجارهای زیادی شنیدهایم، در این مدت چه کاری میتوانم برای فرزندانم انجام دهم؟
پاسخ: در صورت امکان سعی کنید از قبل، متناسب با سن آنها با فرزندانتان در مورد احتمال وقوع این اتفاق و اینکه در صورت وقوع چه کاری انجام خواهید داد صحبت کنید. میتوانید به فرزندتان بگویید قرار است صداهای خیلی بلندی بشنویم و وقتی این اتفاق بیفتد به یک فضای امن میرویم و مدتی آنجا میمانیم؛ وقتی صداهای بلند را میشنویم همدیگر را بغل میکنیم و در مورد داستانهایی از زمانی که با هم خوش گذراندهایم صحبت میکنیم. اگر کتابی دارید با هم بخوانید. نکته مهم این است که فقط در سکوت ننشینید و روی سر و صدای اطراف خود تمرکز نکنید.
چگونه خشونت وحشتناکی که در اطرافمان رخ میدهد را برای فرزندانم توضیح دهم؟
پاسخ: برای کودکان بزرگتری که به تلفن همراه دسترسی دارند، با آنها تماس بگیرید تا ببینید چه میخوانند و میشنوند. به آنها یادآوری کنید که برخی افراد عصبانی و نفرتانگیز هستند، اما اکثر مردم در سراسر جهان مهربان و صلح جو هستند و سعی میکنند این را متوقف کنند.
هر داستان مثبتی که میتوانید پیدا کنید مثل لحظاتی از ارتباط انسان، سعی کنید آنها را با فرزندانتان به اشتراک بگذارید. افرادی هستند که در یک موقعیت وحشتناک کارهای فوقالعاده شجاعانه انجام میدهند. حتی در تاریکترین زمانها، دلایلی برای امیدواری وجود دارد و باید این مطلب را به کودکانمان بگوییم.
انتهای پیام