ادب بی‌نظیر دکتر سیدمحمدباقر حجتی نسبت به استادش

به گزارش ایکنا، در پی درگذشت آیت‌الله دکتر سیدمحمدباقر حجتی، چهره ماندگار علوم قرآن و حدیث، رضا پورحسین، رئیس دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران، در یادداشت کوتاهی که در اختیار ایکنا قرار داد، از ادب استاد حجتی نوشت؛

«در یک مهمانی چهره‌های ماندگار، بزرگانی حضور داشتند، از جمله مرحوم دکتر سیدمحمدباقر حجتی و مرحوم دکتر ابوالقاسم گرجی. 

در این جلسه احساس می‌کردم که آقای دکتر حجتی تکیه نمی‌دهند و صحبتی هم نمی‌کنند. بعد از جلسه از ایشان پرسیدم و پاسخ دادند که دکتر گرجی در نجف اشرف استاد من بوده‌اند و من به رسم ادب نمی‌توانم، راحت بنشینم. آقای دکتر گرجی کسی بودند که وقتی از نجف به ایران آمدند، مرحوم آیت‌الله‌العظمی خوئی احساس کردند که نزدیکترین فقیه به خود را از دست داده‌اند.

ترجمه کتاب منیه المرید شهید ثانی با عنوان آداب تعلیم و تعلم در اسلام از شاخص‌ترین آثار ایشان است. 

بخش عمده تألیفات و مقالات سیدمحمدباقر حجتی، درباره علوم قرآنی است و آثاری هم در باب علوم تربیتی و روان‌شناسی دارند. «پژوهشی در تاریخ قرآن کریم» مشهورترین اثر او در علوم قرآن است. تفسیر کاشف، اسباب‌النزول، تاریخ قرائات قرآن کریم و میثاق در قرآن نیز از جمله آثار اوست.

دکتر حجتی در سال ۱۳۸۱ به عنوان چهره ماندگار تعلیم و تربیت و قرآن‌پژوه معرفی شدند.

روح بزرگ ایشان با روح مطهر سیدالشهدا قرین و محشور باشد.»

یادآور می‌شود، دکتر سیدمحمدباقر حجتی (متولد ۲۵ بهمن ۱۳۱۱ / بابل) روحانی، دانشمند، مؤلف، قرآن‌پژوه ایرانی و استاد بازنشسته استاد دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران بود. 

مرحوم سیدمحمدباقر حجتی اولین استاد علوم قرآن و حدیث و در حقیقت پایه‌گذار این رشته دانشگاهی بود. نفر اول دکتری رشته فلسفه در سال ۱۳۴۶ بود و در دانشکده الهیات دانشگاه تهران با شهید استاد مرتضی مطهری همکار بوده است.

با مرحوم دکتر سیدمحمدباقر حجتی در قرآن‌پدیا، دانشنامه میان‌رشته‌ای قرآن کریم، بیشتر آشنا شوید.